¦LB¦ Dood gaan

[Zolderworm]

Volgens de (meeste) religies gaat het leven na de dood verder.

Als ik sterf, vind ik dat wel niet prikkelend, maar wil niet percé verderleven. Ik ben blij dat ik mocht leven. Maar daarnaa wil ik gewoon sterven.

Bestaat er een mogelijkheid daaraan te ontkomen?
Bestaat er een mogelijkheid gewoon dood te gaan?

Als je zorgt en vastlegt dat ze je niet aansluiten aan machine,s kan en mens rustig dood gaan.Kan ook zijn je wordt heel oud en je gaat rustig dood op natuurlijke wijze.Is het dan afgelopen????? Neen. Voorts dat soort discussie lopen altijd uit op welles nietes.

Maar een mens vindt het niet leuk om dood te gaan logisch want daar ben je ook niet voor geboren.Dood gaan is je Hemelse geboorte dag, toch een mooi vooruit zicht.

Ik ben van mening dat een ieder die Christus verwerpt en het eeuwige leven niet wenst, de dood waarnaar Zolderworm verlangt zal krijgen.

Mmm, waar heb ik gezegd dat ik naar een bepaald soort dood verlang? En wat voor soort dood is dat dan? Graag een antwoord.

[Zolderworm]

Op vakantie naar Zwitserland is wel heel iets anders dan op vakantie naar een parallelle wereld heh Zolderworm.....

Het zou natuurlijk prima een illusie kunnen zijn die je met je eigen fantasie gecreëerd hebt, waardoor je dacht dat je het echt beleefde.

Dat kan ik uiteraard niet uitsluiten. Een feit is echter dat dergelijke ervaringen zeer realistisch zijn. Het is alsof je gewoon wakker bent. Als jij 's morgens opstaat en daarna aan je ontbijt zit, dan weet je ook dat het werkelijkheid is. Zo is het ook met uittredingen. Alles is zo echt alsof je gewoon wakker bent. Maar misschien zijn je hersenen in staat je een ervaring voor te spiegelen die even realistisch is als de wereld om je heen als je gewoon wakker bent en op je werk zit. Per slot wordt ook de ervaring van de werkelijkheid, wanneer je gewoon wakker bent, in je hersenen geschapen op basis van de informatie die je zintuigen binnenkomt. Feit is echter dat ik tijdens de meeste uittredingen gewoon mijn huis zag in alle details. Dat complete beeld zou dan in je geheugen aanwezig moeten zijn, als een soort fotografisch geheugen. Maar goed, het is niet uitgesloten. Bijzonder is echter ook dat je jezelf in bed ziet liggen op of de bank. En dat ik soms dingen op afstand heb gezien, die bij nadere inspectie ter plekke nadat ik uit mijn uittreding was gekomen, precies bleken te kloppen met de werkelijkheid. Mijn conclusie is dus dat ik werkelijk uit mijn lichaam ben getreden. Maar het zeker weten, dat kan natuurlijk niet.

[coby]

Dat kan ik uiteraard niet uitsluiten. Een feit is echter dat dergelijke ervaringen zeer realistisch zijn. Het is alsof je gewoon wakker bent. Als jij 's morgens opstaat en daarna aan je ontbijt zit, dan weet je ook dat het werkelijkheid is. Zo is het ook met uittredingen. Alles is zo echt alsof je gewoon wakker bent. Maar misschien zijn je hersenen in staat je een ervaring voor te spiegelen die even realistisch is als de wereld om je heen als je gewoon wakker bent en op je werk zit. Per slot wordt ook de ervaring van de werkelijkheid, wanneer je gewoon wakker bent, in je hersenen geschapen op basis van de informatie die je zintuigen binnenkomt. Feit is echter dat ik tijdens de meeste uittredingen gewoon mijn huis zag in alle details. Dat complete beeld zou dan in je geheugen aanwezig moeten zijn, als een soort fotografisch geheugen. Maar goed, het is niet uitgesloten. Bijzonder is echter ook dat je jezelf in bed ziet liggen op of de bank. En dat ik soms dingen op afstand heb gezien, die bij nadere inspectie ter plekke nadat ik uit mijn uittreding was gekomen, precies bleken te kloppen met de werkelijkheid. Mijn conclusie is dus dat ik werkelijk uit mijn lichaam ben getreden. Maar het zeker weten, dat kan natuurlijk niet.

Ik las daar vroeger dingen over en een vrouw ging uittreden en ergens heen en iemand ging een foto van d'r maken, wat natuurlijk niet lukte, maar ze zei wel geirriteerd dat ze last had gehad van die flits en of ie dat niet meer wilde doen.

[Piebe Paulusma]

Volgens de (meeste) religies gaat het leven na de dood verder.

Als ik sterf, vind ik dat wel niet prikkelend, maar wil niet percé verderleven. Ik ben blij dat ik mocht leven. Maar daarnaa wil ik gewoon sterven.

Bestaat er een mogelijkheid daaraan te ontkomen?
Bestaat er een mogelijkheid gewoon dood te gaan?

Als je zorgt en vastlegt dat ze je niet aansluiten aan machine,s kan en mens rustig dood gaan.Kan ook zijn je wordt heel oud en je gaat rustig dood op natuurlijke wijze.Is het dan afgelopen????? Neen. Voorts dat soort discussie lopen altijd uit op welles nietes.

Maar een mens vindt het niet leuk om dood te gaan logisch want daar ben je ook niet voor geboren.Dood gaan is je Hemelse geboorte dag, toch een mooi vooruit zicht.

Ik ben van mening dat een ieder die Christus verwerpt en het eeuwige leven niet wenst, de dood waarnaar Zolderworm verlangt zal krijgen.

Mmm, waar heb ik gezegd dat ik naar een bepaald soort dood verlang? En wat voor soort dood is dat dan? Graag een antwoord.

Pardon, ik had het niet goed gelezen en u verward met Vrolijke en wat hij erover schreef, zie bovenste quote.

[Zolderworm]

Dat kan ik uiteraard niet uitsluiten. Een feit is echter dat dergelijke ervaringen zeer realistisch zijn. Het is alsof je gewoon wakker bent. Als jij 's morgens opstaat en daarna aan je ontbijt zit, dan weet je ook dat het werkelijkheid is. Zo is het ook met uittredingen. Alles is zo echt alsof je gewoon wakker bent. Maar misschien zijn je hersenen in staat je een ervaring voor te spiegelen die even realistisch is als de wereld om je heen als je gewoon wakker bent en op je werk zit. Per slot wordt ook de ervaring van de werkelijkheid, wanneer je gewoon wakker bent, in je hersenen geschapen op basis van de informatie die je zintuigen binnenkomt. Feit is echter dat ik tijdens de meeste uittredingen gewoon mijn huis zag in alle details. Dat complete beeld zou dan in je geheugen aanwezig moeten zijn, als een soort fotografisch geheugen. Maar goed, het is niet uitgesloten. Bijzonder is echter ook dat je jezelf in bed ziet liggen op of de bank. En dat ik soms dingen op afstand heb gezien, die bij nadere inspectie ter plekke nadat ik uit mijn uittreding was gekomen, precies bleken te kloppen met de werkelijkheid. Mijn conclusie is dus dat ik werkelijk uit mijn lichaam ben getreden. Maar het zeker weten, dat kan natuurlijk niet.

Ik las daar vroeger dingen over en een vrouw ging uittreden en ergens heen en iemand ging een foto van d'r maken, wat natuurlijk niet lukte, maar ze zei wel geirriteerd dat ze last had gehad van die flits en of ie dat niet meer wilde doen.

Nou, ik weet wel dat ik soms last had van elektriciteitskabels in de muur. Niet dat ik er niet doorheen kwam. Maar die geven een zekere weerstand.

[Rechtuit]

Tegenwoordig heb ik geen uittredingen meer...

Er was sprake van bewuste opwekking van die uittredingen? Komt meer op me over als iets paranormaals dan als iets religieus...

Uittredingen zijn een realiteit.In een OK kan het nog wel is voor komen chirurgen kunnen daar belangwekkende dingen over vertellen.
Dood gaan is niets anders dan een eeuwige verlaten van het stoffelijk lichaam.Men zou kunnen zeggen een uittreding maar dan voorgoed.

[Tufkah]

Die angst is juist een belangrijk onderdeel van de mystieke weg. Die moet je niet uit de weg gaan door de leegte ogenblikkelijk weer in te vullen met denkbeelden. Integendeel. Je moet dwars door de angst heen gaan op weg naar een andere vorm van zien. Je moet naar de andere oever van de rivier van de angst gaan en gewoon ervaren in welk land je dan terecht komt. Men noemt dit de donkere nacht van de ziel. Onder meer Johannes van het Kruis heeft hierover geschreven. Mijn God waarom heeft u mij verlaten? Dat is de weg.

Verlaten is de weg. Wat de mensen maar zelden begrijpen is dat ze in dit aardse leven aan deze kant van de rivier staan en dat je aan de andere kant moet zijn. Tijdens het 'oversteken' verdrink je op zeker zodat je zonder jezelf aan de overkant komt. Jan van het Kruis spreekt zelfs over twee donkere nachten. Een nacht van de zinnen die vreselijk is en een tweede nacht van de geest waarover hij liever zwijgt. De nacht van de zinnen is te vergelijken met dood gaan. Waardoor de mens ook kennis krijgt van de dood zelf. Jan van het Kruis heeft hier het e.e.a. over geschreven wat zeer interessant is. Een teken dat de nacht van de zinnen geslaagd is, is het verlies van vermogen tot mediteren en verlies van verbeeldingsvermogen, wel langdurig uiteraard. Het gaat er om dat de ziel juist vermogens verliest om zo te louteren. Of zoals ik het zelf zou zeggen: God sloopt eerst je ziel (van vermogens) voordat Hij Zijn intrek neemt. De mens moet dit toestaan. De ziel moet zich niks van dergelijk verlies aantrekken.

[Tufkah]

Voor liefhebbers om te sterven heeft Jan van het Kruis in zijn boek "Bestijging van de Berg Karmel" wat regels geschreven.

Om te komen tot alles te smaken,
wil niet smaak hebben in iets;

om te komen tot alles te bezitten,
wil niet iets bezitten in niets;

om te komen tot alles te zijn,
wil niet iets zijn in niets.

Om te komen tot wat je niet smaakt,
moet je gaan waarlangs je niet smaakt;

om te komen tot wat je niet weet,
moet je gaan waarlangs je niet weet;

om te komen tot wat je niet bezit,
moet je gaan waarlangs je niet bezit;

om te komen tot wat je niet bent,
moet je gaan waarlangs je niet bent.

Wanneer je blijft stilstaan bij iets,
laat je na je te werpen op het al ,
want om helemaal te komen tot het al,
moet je helemaal afzien in alles;
en wanneer je ertoe komt het helemaal te bezitten,
moet je het bezitten zonder iets te willen;
want, als je iets wilt bezitten in alles,
heb je niet zuiver in God je schat.

Alles en Niets zijn de kernbegrippen. Wie alles wil krijgt niets, wie niets wil krijgt het Al.

[peda]

Die angst is juist een belangrijk onderdeel van de mystieke weg. Die moet je niet uit de weg gaan door de leegte ogenblikkelijk weer in te vullen met denkbeelden. Integendeel. Je moet dwars door de angst heen gaan op weg naar een andere vorm van zien. Je moet naar de andere oever van de rivier van de angst gaan en gewoon ervaren in welk land je dan terecht komt. Men noemt dit de donkere nacht van de ziel. Onder meer Johannes van het Kruis heeft hierover geschreven. Mijn God waarom heeft u mij verlaten? Dat is de weg.

Verlaten is de weg. Wat de mensen maar zelden begrijpen is dat ze in dit aardse leven aan deze kant van de rivier staan en dat je aan de andere kant moet zijn. Tijdens het 'oversteken' verdrink je op zeker zodat je zonder jezelf aan de overkant komt. Jan van het Kruis spreekt zelfs over twee donkere nachten. Een nacht van de zinnen die vreselijk is en een tweede nacht van de geest waarover hij liever zwijgt. De nacht van de zinnen is te vergelijken met dood gaan. Waardoor de mens ook kennis krijgt van de dood zelf. Jan van het Kruis heeft hier het e.e.a. over geschreven wat zeer interessant is. Een teken dat de nacht van de zinnen geslaagd is, is het verlies van vermogen tot mediteren en verlies van verbeeldingsvermogen, wel langdurig uiteraard. Het gaat er om dat de ziel juist vermogens verliest om zo te louteren. Of zoals ik het zelf zou zeggen: God sloopt eerst je ziel (van vermogens) voordat Hij Zijn intrek neemt. De mens moet dit toestaan. De ziel moet zich niks van dergelijk verlies aantrekken.

Zolderworm doet sinds langere tijd niet meer mee met het forum.
Ik herinner mij hem als een trouw volger van de gedachten van Sri Aurobindo, dus de Verre Oosten mystiek, met aandacht voor het "" Hogere Bewustzijn "' bij de mens. Voor mij was '' Hoger Bewustzijn "' altijd een vorm van "' andere gerichtheid "" van het menselijk bewustzijn, zoals ook wordt verondersteld bij het begrip "" wedergeboren "'. Zoals ik het zag bewoog Sri Aurobindo zich nog altijd in het veld der overtuigingen, om met Tufkah te spreken, dus in de positieve theologie.

[Tufkah]

Verlaten is de weg. Wat de mensen maar zelden begrijpen is dat ze in dit aardse leven aan deze kant van de rivier staan en dat je aan de andere kant moet zijn. Tijdens het 'oversteken' verdrink je op zeker zodat je zonder jezelf aan de overkant komt. Jan van het Kruis spreekt zelfs over twee donkere nachten. Een nacht van de zinnen die vreselijk is en een tweede nacht van de geest waarover hij liever zwijgt. De nacht van de zinnen is te vergelijken met dood gaan. Waardoor de mens ook kennis krijgt van de dood zelf. Jan van het Kruis heeft hier het e.e.a. over geschreven wat zeer interessant is. Een teken dat de nacht van de zinnen geslaagd is, is het verlies van vermogen tot mediteren en verlies van verbeeldingsvermogen, wel langdurig uiteraard. Het gaat er om dat de ziel juist vermogens verliest om zo te louteren. Of zoals ik het zelf zou zeggen: God sloopt eerst je ziel (van vermogens) voordat Hij Zijn intrek neemt. De mens moet dit toestaan. De ziel moet zich niks van dergelijk verlies aantrekken.

Zolderworm doet sinds langere tijd niet meer mee met het forum.
Ik herinner mij hem als een trouw volger van de gedachten van Sri Aurobindo, dus de Verre Oosten mystiek, met aandacht voor het "" Hogere Bewustzijn "' bij de mens. Voor mij was '' Hoger Bewustzijn "' altijd een vorm van "' andere gerichtheid "" van het menselijk bewustzijn, zoals ook wordt verondersteld bij het begrip "" wedergeboren "'. Zoals ik het zag bewoog Sri Aurobindo zich nog altijd in het veld der overtuigingen, om met Tufkah te spreken, dus in de positieve theologie.

In alle vormen van mystiek gaat het om dat " Hoger Bewustzijn" , maar de term "Hoger Bewustzijn" is een beetje misleidend omdat het lijkt te verdelen in Hoger en lager bewustzijn. Het gaat dus inderdaad over de kwestie om tot een "andere gerichtheid" te komen.

In het verre oosten heeft men ook belangstelling voor Jan van het Kruis, omdat hij "geestelijke toestanden" omschrijft/beschrijft. Zo heeft hij ook het gedicht Alle weten overstijgend geschreven. De diepste kern is wat men noemt het "Niet-weten" en dan maakt het niet meer uit of je in het oosten of westen woont. Een klein stukje uit dat gedicht van Johannes van het Kruis:

Ik drong binnen, waar ik niet wist,
en bevond me in een niet-weten,
alle weten overstijgend.

Ik wist niet waarlangs ik inging,
maar toen ik zag dat ik daar was,
zonder dat ik wist waar ergens,
kreeg ik zicht op grote dingen;
toch weet ik niet wat ik zag;
want ik bleef in een niet-weten,
alle weten overstijgend.

Vrede en vroomheid ging ze aan,
deze zeer volkomen kennis,
in de diepste eenzaamheid
zonder middel aangeworven;
en het was iets zo verborgens,
dat ik er slechts van kan staam’len,
alle weten overstijgend.

Waar Zolderworm terecht op wijst is dat je aan 'de overkant' van de rivier moet zijn, daar bevindt zich wat Jan van het Kruis hier beschrijft. Geen enkele taal kan het naar waarheid omschrijven/beschrijven en je kunt er slechts van vermelden dat het het 'weten' overstijgt. Merk ook op dat Jan van het Kruis hier schrijft dat hij niet wist waar hij was. En het heeft alles te maken met 'de dood'. Dat wat wij 'de dood' noemen blijkt dan geen voorzetting te zijn van 'deze kant' , maar een geheel andere geestelijke omgeving.

Iemand als Jan van het Kruis mag op brede belangstelling rekenen. https://boeddhistischdagblad.nl/boeddhi ... bij-god-2/

Jäger ziet de rooms-katholieke kerk en alle religies als belangrijke en noodzakelijke verworvenheden, maar vindt ook dat ze zich niet of nauwelijks inspannen om hun starheid te overwinnen. Hierdoor kunnen ze geen antwoord bieden op de geheel nieuwe manier waarop oude geloofsvragen opnieuw worden gesteld en blijven ze in gebreke in het onderricht van het mystieke gebed. Hij zegt dan ook: ‘de kosmische wereldbeschouwing van de 21e eeuw heeft behoefte aan een mondiale spiritualiteit.’

Er is volgens Jäger geen plaats meer voor ‘een God die 2000 jaar geleden zijn zoon heeft gezonden om ons de weg te wijzen en over ons te oordelen. Ook deze opvatting over Jezus moet veranderen. Jezus wijst Nicodemus niet op een hiernamaals. Als hij tegen hem zegt “Je moet opnieuw geboren worden,” spoort hij hem aan te begrijpen wie hij hier en nu, in dit leven, werkelijk is. We moeten onze ik-beperking overwinnen.

Binnen veel religies is het bekend dat de ik-beperking het probleem is. Het 'ik' staat aan deze kant van de rivier, maar het 'ik' kan nooit aan de overkant zijn. De gedachte dat 'ik' mee kan de dood in berust wellicht op drijfzand. En dat beaamt Jan van het Kruis ook in zijn gedicht over het niet-weten.

Zoals alle mystici in West en Oost maakt ook Willigis Jäger zich los van iedere godsvoorstelling. Mystici kennen de beeldloze, directe godservaring.

Hier kan ik me uiteraard helemaal in vinden, de godservaring (de Volheid Gods) valt geheel buiten alle beelden en voorstellingen. Daarom is het "Ken Uzelve" ook van uiterst belang: jezelf van je voorstellend vermogen ontdoen is zo eenvoudig nog niet. Ik ken die weg en het is tevens ook het gaan van de "smalle weg met de nauwe doorgang". Alleen door mijn eigen geest te trainen (24/7) ben ik er in geslaagd om het voorstellend vermogen rudimentair te krijgen. Enerzijds is dat jammer, maar het is noodzakelijk om "tegenwoordigheid van geest" te verkrijgen: de eigen geest die alleen waarneemt wat er in tegenwoordigheid zich voordoet. Daar is op zich niks geheimzinnigs aan, het is alleen maar het denkvermogen wat over verleden en toekomst kan nadenken. Je separeert in de eigen geest een vermogen wat er op zich van nature al is.

[peda]

In alle vormen van mystiek gaat het om dat " Hoger Bewustzijn" , maar de term "Hoger Bewustzijn" is een beetje misleidend omdat het lijkt te verdelen in Hoger en lager bewustzijn. Het gaat dus inderdaad over de kwestie om tot een "andere gerichtheid" te komen.

Waar Zolderworm terecht op wijst is dat je aan 'de overkant' van de rivier moet zijn, daar bevindt zich wat Jan van het Kruis hier beschrijft. Geen enkele taal kan het naar waarheid omschrijven/beschrijven en je kunt er slechts van vermelden dat het het 'weten' overstijgt. Merk ook op dat Jan van het Kruis hier schrijft dat hij niet wist waar hij was. En het heeft alles te maken met 'de dood'. Dat wat wij 'de dood' noemen blijkt dan geen voorzetting te zijn van 'deze kant' , maar een geheel andere geestelijke omgeving.

Iemand als Jan van het Kruis mag op brede belangstelling rekenen. https://boeddhistischdagblad.nl/boeddhi ... bij-god-2/

[i]Jäger ziet de rooms-katholieke kerk en alle religies als belangrijke en noodzakelijke verworvenheden, maar vindt ook dat ze zich niet of nauwelijks inspannen om hun starheid te overwinnen. Hierdoor kunnen ze geen antwoord bieden op de geheel nieuwe manier waarop oude geloofsvragen opnieuw worden gesteld en blijven ze in gebreke in het onderricht van het mystieke gebed. Hij zegt dan ook: ‘de kosmische wereldbeschouwing van de 21e eeuw heeft behoefte aan een mondiale spiritualiteit.’

Er is volgens Jäger geen plaats meer voor ‘een God die 2000 jaar geleden zijn zoon heeft gezonden om ons de weg te wijzen en over ons te oordelen. Ook deze opvatting over Jezus moet veranderen.

Zoals alle mystici in West en Oost maakt ook Willigis Jäger zich los van iedere godsvoorstelling. Mystici kennen de beeldloze, directe godservaring.

De opvatting van Jäger spreekt mij aan, maar ik zie niet hoe in een wereld die nagenoeg geheel bestaat uit niet-mystici, de Kerken ( w.o. ook de RKKerk ) met succes de negatieve theologie zouden kunnen brengen. Ik zie dan het einde van het Instituut Kerk in onmiddellijke nabijheid.

[Tufkah]

In alle vormen van mystiek gaat het om dat " Hoger Bewustzijn" , maar de term "Hoger Bewustzijn" is een beetje misleidend omdat het lijkt te verdelen in Hoger en lager bewustzijn. Het gaat dus inderdaad over de kwestie om tot een "andere gerichtheid" te komen.

Waar Zolderworm terecht op wijst is dat je aan 'de overkant' van de rivier moet zijn, daar bevindt zich wat Jan van het Kruis hier beschrijft. Geen enkele taal kan het naar waarheid omschrijven/beschrijven en je kunt er slechts van vermelden dat het het 'weten' overstijgt. Merk ook op dat Jan van het Kruis hier schrijft dat hij niet wist waar hij was. En het heeft alles te maken met 'de dood'. Dat wat wij 'de dood' noemen blijkt dan geen voorzetting te zijn van 'deze kant' , maar een geheel andere geestelijke omgeving.

Iemand als Jan van het Kruis mag op brede belangstelling rekenen. https://boeddhistischdagblad.nl/boeddhi ... bij-god-2/

[i]Jäger ziet de rooms-katholieke kerk en alle religies als belangrijke en noodzakelijke verworvenheden, maar vindt ook dat ze zich niet of nauwelijks inspannen om hun starheid te overwinnen. Hierdoor kunnen ze geen antwoord bieden op de geheel nieuwe manier waarop oude geloofsvragen opnieuw worden gesteld en blijven ze in gebreke in het onderricht van het mystieke gebed. Hij zegt dan ook: ‘de kosmische wereldbeschouwing van de 21e eeuw heeft behoefte aan een mondiale spiritualiteit.’

Er is volgens Jäger geen plaats meer voor ‘een God die 2000 jaar geleden zijn zoon heeft gezonden om ons de weg te wijzen en over ons te oordelen. Ook deze opvatting over Jezus moet veranderen.

Zoals alle mystici in West en Oost maakt ook Willigis Jäger zich los van iedere godsvoorstelling. Mystici kennen de beeldloze, directe godservaring.

De opvatting van Jäger spreekt mij aan, maar ik zie niet hoe in een wereld die nagenoeg geheel bestaat uit niet-mystici, de Kerken ( w.o. ook de RKKerk ) met succes de negatieve theologie zouden kunnen brengen. Ik zie dan het einde van het Instituut Kerk in onmiddellijke nabijheid.

Het probleem van (voornamelijk) de RKK is haar wereldse instelling. Mystiek en hiërarchie verdragen elkaar niet. Mystici zoals Jan van het Kruis, Teresa van Avilla en Meister Eckhart hebben het dan ook moeilijk gehad binnen de kerk. Een mysticus zal nooit de paus als het hoogste gezag erkennen, maar altijd God. Jan van het Kruis kende ook de mystieke extase.
Er zijn vele getuigenissen die vertellen hoe hij buiten zichzelf kon geraken als hij in de natuur aan het bidden was of tijdens de mis. Toen men hem eens vroeg hoe iemand in verrukking kon raken, antwoordde hij: Dit gebeurt door aan de eigen wil te verzaken en die van God te doen. Want extase is niets anders dan dat de ziel uit zichzelf treedt en in vervoering geraakt in God. En dit doet degene die gehoorzaamt. Want hij treedt uit zichzelf en uit zijn eigen willen en verlicht duikt hij onder in God’ .

Mystieke extase, de Volheid Gods of de liefde van de Vader, het zijn synoniemen van hetzelfde. Het hart van de mystiek is altijd de godservaring en die kan nooit geschieden met de eigen wil. Het is tevens het innerlijke godsbewijs, zonder God kun je ook niet God ervaren.

Maar binnen de kerk(en) weten ze dit kennelijk niet. Je kunt mystiek nu eenmaal niet institutionaliseren. En om als kerk te prediken om jezelf te verlossen van de Godsbeelden is ook een lastig verhaal, de kerk verspreid juist de Godsbeelden. Met zijn allen bidden om jezelf (onszelf) te verlossen van God? Ik zie het niet gebeuren. Het is veel gemakkelijker om te buikspreken voor God.

[Robert Frans]

Interessant hoe sommigen hier enkele zeer katholieke mystici zo niet-katholiek mogelijk proberen te maken door heel selectief en buiten elke katholieke context hun uitingen te citeren, om vervolgens te beweren dat het katholicisme niet samen zou gaan met mystiek. Zo lust ik er ook nog wel een paar.

[Tufkah]

Interessant hoe sommigen hier enkele zeer katholieke mystici zo niet-katholiek mogelijk proberen te maken door heel selectief en buiten elke katholieke context hun uitingen te citeren, om vervolgens te beweren dat het katholicisme niet samen zou gaan met mystiek. Zo lust ik er ook nog wel een paar.

Hallo Robert Frans, je bent toch er mee bekend dat de kerk mystici in het verleden vaak heeft tegengewerkt?

https://kro-ncrv.nl/katholiek/encyclope ... -het-kruis

Zijn hervormingsplannen stuitten al spoedig op weerstand bij de zogenoemde Geschoeide Karmelieten, de leden van de Karmelorde die alles bij het oude wilden laten. In toenemende mate zagen zij Johannes en Teresa als een bedreiging van hun kloosterlijke status quo. Om Johannes een lesje te leren werd hij op 3 december 1577 met geweld ontvoerd door geschoeide karmelieten. Zij wierpen hem in een donkere kerker van hun klooster in Toledo. Na enige maanden wist hij te ontvluchten. Later schreef hij dat die gevangenschap cruciaal was voor de verdere ontwikkeling van zijn spiritualiteit.

In de kerker beleefde hij de zogenaamde 'Donkere Nacht van het Geloof'. Hij voelde zich door God verlaten en zijn gebed was dor. Juist op het moment dat hij bijna ten prooi viel aan wanhoop, ervoer hij Gods aanwezigheid. Deze diepe ervaring inspireerde hem tot het schrijven van mystieke poëzie.

Uitgerekend toen Jan van het Kruis verstoten en verlaten werd kwam hij tot Gods aanwezigheid.

Omdat het kerkelijk leergezag zijn mystiek-theologische geschriften als een verrijking van de katholieke Traditie beschouwde, draagt Johannes van het Kruis sinds 1926 de titel van Kerkleraar. Paus Johannes Paulus II was sterk beïnvloed door zijn lijdensmystiek. Als jong priester schreef Karol Józef Wojtyła in Rome een proefschrift over zijn werk.

Later heeft de kerk Jan van het Kruis weer 'eigen' gemaakt. Verder rest mij op te merken dat binnen de mystiek zelf er geen onderscheid is tussen katholieke mystici en andere mystici. Dat komt omdat God dat onderscheid niet maakt, het is slechts een wereldse bepaling dat er zoiets als katholieke mystici bestaan.

[Robert Frans]

Hallo Robert Frans, je bent toch er mee bekend dat de kerk mystici in het verleden vaak heeft tegengewerkt?

Lang niet altijd en niet meer of minder dan andere kerkleraren of gelovigen met nieuwe ideeën of vermeende openbaringen. Net zoals de wetenschap personen met nieuwe ideeën kritisch onderzoekt en bevraagd, zo deed en doet de katholiek kerk dat ook. Veranderingen lopen mede daarom altijd moeizaam.

Johannes van het Kruis was een zeer orthodoxe karmeliet die zijn kloosterorde wilde hervormen. ZIjn werken getuigen ook van een diepzinnig katholiek geloof, waarin het levenschenkend Kruis centraal staat. Net zoals bij de hier genoemde karmelietesse Theresia, met wie Johannes een bijzondere vriendschap onderhield. Hun werken moet je daarom altijd verstaan in de context van het katholieke geloof. Sowieso is het altijd netjes om personen vanuit een bepaalde traditie ook vanuit die traditie te verstaan. Je kunt ze niet zomaar kapen voor je eigen opvattingen en vervolgens beweren dat ze niet werkelijk tot hun oorspronkelijke traditie zouden behoren.

Wanneer je meent dat onder meer Johannes en Theresia niet echt katholiek zouden zijn en het katholieke geloof niet echt mystiek zou zijn, dan heb je echt heel weinig van het katholieke geloof begrepen. En zul je deze twee heiligen ook maar weinig begrijpen. In hun geval kan het al helpen je te verdiepen in de Orde van de Karmelieten. Ik bedoel, voor mij als katholiek zijn hun werken al zware kost...

[Snelheid]

Aldus RF;Wanneer je meent dat onder meer Johannes en Theresia niet echt katholiek zouden zijn en het katholieke geloof niet echt mystiek zou zijn, dan heb je echt heel weinig van het katholieke geloof begrepen. En zul je deze twee heiligen ook maar weinig begrijpen. In hun geval kan het al helpen je te verdiepen in de Orde van de Karmelieten. Ik bedoel, voor mij als katholiek zijn hun werken al zware kost

Ten eerste waren het Katholieken ons ten voorbeeld!!!!

Voor elke Katholiek is het zware kost maar wel een vreugdevolle zware kost.

Ach en de niet Katholiek laat maar @RF.

[Tufkah]

Hallo Robert Frans, je bent toch er mee bekend dat de kerk mystici in het verleden vaak heeft tegengewerkt?

Lang niet altijd en niet meer of minder dan andere kerkleraren of gelovigen met nieuwe ideeën of vermeende openbaringen. Net zoals de wetenschap personen met nieuwe ideeën kritisch onderzoekt en bevraagd, zo deed en doet de katholiek kerk dat ook. Veranderingen lopen mede daarom altijd moeizaam.

Johannes van het Kruis was een zeer orthodoxe karmeliet die zijn kloosterorde wilde hervormen. ZIjn werken getuigen ook van een diepzinnig katholiek geloof, waarin het levenschenkend Kruis centraal staat. Net zoals bij de hier genoemde karmelietesse Theresia, met wie Johannes een bijzondere vriendschap onderhield. Hun werken moet je daarom altijd verstaan in de context van het katholieke geloof. Sowieso is het altijd netjes om personen vanuit een bepaalde traditie ook vanuit die traditie te verstaan. Je kunt ze niet zomaar kapen voor je eigen opvattingen en vervolgens beweren dat ze niet werkelijk tot hun oorspronkelijke traditie zouden behoren.

Wanneer je meent dat onder meer Johannes en Theresia niet echt katholiek zouden zijn en het katholieke geloof niet echt mystiek zou zijn, dan heb je echt heel weinig van het katholieke geloof begrepen. En zul je deze twee heiligen ook maar weinig begrijpen. In hun geval kan het al helpen je te verdiepen in de Orde van de Karmelieten. Ik bedoel, voor mij als katholiek zijn hun werken al zware kost...

Ik kijk naar Jan van het Kruis en Teresa van Avilla niet als naar katholieken zijnde, maar hoe ze de weg zijn gegaan. Voor mij is 'de weg' zoals Jezus die beschrijft in Mat. 7: 13-14 een universele weg. Zowel Jan van het Kruis als Teresa van Avilla hebben uitgebreide notities hier over nagelaten.

Hun werken zijn niet zozeer zware kost, als je zelf die weg nog niet gegaan bent, dan weet je niet waar het over gaat. De ironie wil dan dat Jan van het Kruis -juist omdat hij verstoten werd- in die eenzame kerker tot Gods aanwezigheid kwam. Dat was niet omdat hij katholiek was, maar omdat hij letterlijk afgesloten/afgescheiden was van 'de wereld'. Deze afgescheidenheid van de wereld, is dan weer terug te vinden bij Meister Eckhart. Ook zo een mysticus die alleen dankzij zijn dood ontkomen is aan vervolging van de kerk. De preken van Meister Eckhart staan ons ter beschikking niet dankzij de kerk, maar ondanks de kerk.

Alle mystici -katholiek of niet-katholiek- reppen van die afgescheidenheid van de wereld. (Ook Jezus doet dat trouwens). Zolang de geest nog iets wil in de wereld (de begeerte der ogen) kan de mens niet Gods-ontvankelijk worden. De werken van Jan van het Kruis versta ik dus juist niet in de context van het katholieke geloof, maar dan weer wel in de context van het Evangelie. Zijn werken zijn een getuigenis van de weg naar God. En vervolgens zijn er dan ook bijvoorbeeld boeddhisten welke herkenning zien. Ook zij maken gebruik van de werken van Jan van het Kruis, maar dan bezien vanuit hun boeddhistische kijk op de zaken.

Overigens gaat dit niet over 'eigen opvattingen'. Ik weet waar Jan van het Kruis het over heeft, ik ben dezelfde weg gegaan. Je kunt zijn werk dan ook alleen maar herkennen als je thuis bent in het geestelijk domein. Iets wat ik jou en anderen hier van harte aan raad.

[peda]

Zoals meermaals opgemerkt, heeft de RK Kerk geen lang leven meer wanneer zij exclusief de mystieke richting uitgaat.
De wereld bestaat uit mensen met een niet mystieke "'aanleg"' en de RK Kerk wil er zijn voor de vele mensen in de wereld en niet voor de " persoonlijke overtuigingen "' van een paar mystici.
De positieve theologie staat centraal in de RK Kerk en blijft ook centraal staan in de RK Kerk.
De mysticus moet de positieve theologie volgen of afscheid nemen en verder een "" eigen, niet RKK weg"' volgen.
Simple comme bonjour, wie groot wil zijn, moet niet klein denken "". Zeker een tegeltjes wijsheid.
Kortom bij de kerkelijke instanties is de positieve theologie absoluut leidend en is de mysticus uiteindelijk volgend.
M.i. zie ik dat ook bij de kleine groep van RKK mystici.

[Snelheid]

Met dood gaan is het zo;wil men zich verbranden,of kist en naar 5 jaar geruimd worden zoniet oplossen in salpeterzuur of een natuurgraflegging waar de eeuwige grafrust een feit is.

Oja heeft niks met groengekte te maken of duurzaam maar respect voor de dode man vrouw of kind.

[Messenger]

Met dood gaan is het zo;wil men zich verbranden,of kist en naar 5 jaar geruimd worden zoniet oplossen in salpeterzuur of een natuurgraflegging waar de eeuwige grafrust een feit is.

Oja heeft niks met groengekte te maken of duurzaam maar respect voor de dode man vrouw of kind.

Volgens mij gaan de botjes na het ruimen naar een knekelveldje in een groot graf.

[Tufkah]

Ik begrijp prima de positie van de RK Kerk. Preken a la Eckhart gaan ook vandaag de dag nog in tegen de katholieke leer. Eckhart heeft nooit de drie-personen leer erkend, integendeel deze werd niet eens besproken door hem. De kerk van haar kant kan weer moeilijk toegeven dat ze reeds 15 eeuwen het verkeerde onderwijst. Iemand als Jan van het Kruis spreekt van een godservaring en niet van een 3 personen ervaring. Iedereen die bekend is met de godservaring die weet dat deze enkelvoudig is.

(Kerkelijke) dogma en mystiek, dat gaat niet samen. Dat wringt altijd, dat botst altijd.

In de praktijk zal een mysticus binnen de kerk er het zwijgen toe doen. Hij begrijpt dat het onverstandig is om tegen de heersende dogma's in te gaan.

[peda]

Het goede is wel dat het lichaam vergaat, maar de moleculen waaruit het lichaam bestond, niet vergaan maar mee blijven doen aan de grote ( biologische ) kringloop des stoffelijke bestaans. Daarover zal wel een ieder het 100 % eens zijn, een grootste gemene deler derhalve.

[Tufkah]

Ik vraag hier diegene, die de mening zijn: "het gaat verder na de dood", wat ik moet doen, om daar niet bij betrokken te worden.

Die optie is er binnen het christendom niet vrees ik: daar is het óf het eeuwige leven óf het eeuwige niets (en dan volgt er iets met geween, tandengeknars en dat soort teksten).
Maar waar ben je bang voor? Als je gelooft dat er niets na dit leven komt, dan lijkt me dat voor jou troostvol genoeg toch?

Binnen het Evangelie van Jezus is er alleen in Mij het eeuwige leven. Voor de mensen die niet tot Mij komen is er het het definitieve einde. Dat lijkt me toch een geruststelling voor mensen die angstig zijn voor leven na de dood.

Het geween en tandengeknars betreft hen die het bruidsvertrek niet mogen betreden. (Matt 22)

[Tufkah]

Volgens de (meeste) religies gaat het leven na de dood verder.
[...]
Bestaat er een mogelijkheid daaraan te ontkomen?
Bestaat er een mogelijkheid gewoon dood te gaan?

Draagd dit iets bij, voor de oplossing van de vraag?

Filosofie is zelfs het enige dat die vraag kan beantwoorden.
"Ik denk, dus ik ben."
Wie niet meer wil zijn moet dus stoppen met denken.

Wim

Dat "ik denk, dus ik ben" is onzin. Als ik niet denk, dan 'ben' ik nog steeds.

[Wim Nusselder]

Filosofie is zelfs het enige dat die vraag kan beantwoorden.
"Ik denk, dus ik ben."
Wie niet meer wil zijn moet dus stoppen met denken.

Dat "ik denk, dus ik ben" is onzin. Als ik niet denk, dan 'ben' ik nog steeds.

Voortschrijdend inzicht sinds 2013 inderdaad: 'zijn' kun je beter gelijk stellen aan 'ervaren' dan aan 'denken'.