¦LB¦ Dood gaan

[peda]

De mysticus is voor mij het "'proto-type"' van de gelovige-metafysische-einzelgänger die het contact met God ervaart.
Ik heb nog nooit gehoord van een collectiviteit van mystici die in de wereld hard aan het werk zijn om "'wereldverbetering "" op welke wijze dan ook tot stand te brengen. De oude "" woestijnvaders "" als helder voorbeeld trokken juist weg uit de wereld, richting woestijn, om "' God-nabij-te-zijn "".
Persoonlijke aanleg en ambitie bepalen m.i. de persoonlijke God-houding.

[Tufkah]

Een mysticus is per definitie einzelgänger of enkeling. Jan van het Kruis is hiervan een voorbeeld, tijdens zijn eenzame opsluiting kwam hij tot God. Mystici op zich vormen geen collectief, maar een mysticus kan natuurlijk wel gewoon lid zijn van een kerk.

Ook Jezus trok zich terug in de woestijn en weerstond daar de verleidingen van Satan die hem vele wereldse schatten aanbood. Wat we er uit kunnen leren is dat de mysticus een stille tocht onderneemt (al dan niet gedwongen zoals Jan van het Kruis) waarin hij onthecht aan 'de dingen' terwijl hij toch midden in 'de dingen' zich bevindt. Een innerlijke onthechting aan 'de dingen' is tevens een afscheid van de begeerte der ogen zoals Jezus dat zo mooi uitdrukt.

Jezus zegt niet voor niks: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, tenzij iemand wederom geboren wordt, kan hij het Koninkrijk Gods niet zien. Het zijn onze fysieke ogen welke begeerte hebben naar wat ze zien. De geestelijke ogen hebben die begeerte niet. De mens kan hier naar toe werken door zijn ogen te 'ontwennen' aan al het begeerlijke. Het 'ontwennen' is tevens een beetje sterven, het is het kleine 'ik' welke gehecht is aan dit aardse leven en het bestaan als 'ik' in het ondermaanse.

[Wim Nusselder]

We waren het er over eens, het is 'ik' die het willen bezit. En zoals in Korintiërs staat: we zijn niet van ons zelf.

Zou de "Ik" waarmee we ons identificeren als we 'ik' loslaten niet ook dingen willen?
Dat veronderstelt de Bijbel in elk geval wel...

Zoals ik 'de weg' heb ervaren onderwijst de Geest juist in de aanvaarding zoals de dingen zich voordoen.

Mijn 'ik' accepteert als het goed is wat Ik wil dat 'ik' doet.
Dat zegt niets over het al of niet aanvaarden van andere dingen.

Je kunt tegelijkertijd iemand de waarheid zeggen en tevens de situatie zoals deze zich voordoet aanvaarden. Hierbij haal ik graag "Jezus stilt de storm" aan. Er is in mij een stilte welke door niets aangedaan kan worden: dat is Geest. Een volstrekte onbewogenheid welke -zoals ik dat graag noem- ontvankelijk is voor Geest. Deze stilte is ook onpersoonlijk: er is niets van mij bij, waar meningen wel door mijn private denkvermogen (persoonlijk) worden voortgebracht.

Ja, zo kun je dat beschrijven, maar dan maak je het vanuit mijn perspectief onnodig ingewikkeld.
Leiding gaat over wat Mij te doen staat, waarin 'ik' volg.
Leiding gaat niet over hoe de wereld in elkaar zit en of dat goed is of niet.
Voor hoe de wereld in elkaar zit hebben we wetenschap.
Of dat goed is of niet hebben we wetten, moraal en nog een paar dingen.
Op grond van waartoe we Geleid zijn kunnen we daarover ook vermoedens hebben, maar dat is riskant.
Dan ga je elkaar al gauw de maat nemen.

Leiden door Geest is prima, maar je moet wel zeker weten dat het niet je eigen denkwereld is die leiding geeft. Maar die scheiding aanbrengen is uiteraard gradueel, het is een leerweg.

Je kunt je oefenen in dat onderscheidingsvermogen.
Dat is de essentie van onze 'wijdingsbijeenkomsten' ('godsdienstoefeningen'!) als Quakers.
Dat brengen we daarna en daarnaast in de praktijk en dat is inderdaad een leerweg: 'Service begins when the service ends'.

Ja, [als eenling Jezus navolgen] sluit [elkaar liefhebben als Jezus' volgelingen] niet uit. De liefde van de Vader is enkelvoudig. Elkaar lief hebben is tweevoudig. Naastenliefde en de liefde van de Vader zijn nauw verweven met elkaar. Zie Marcus 12,28-34 waarin het dubbelgebod besproken wordt door Jezus. En dan lees je ook in vers 29 dat God Enig (enkelvoudig) is.
Mogelijk geloof jij in God als 3 personen, volgens mij gaat dat in tegen wat Jezus ons verkondigd heeft.

Ik zie even niet wat monotheïsme hiermee te maken heeft, maar ik gebruik 'God', 'Christus' en 'Geest' (en nog een paar woorden) als synoniemen.
God liefhebben, je daarmee identificeren, je daardoor laten inspireren etc. is 1.
Elkaar als volgelingen liefhebben is 2.
Niet-volgelingen liefhebben (naastenliefde) en zelfs vijanden liefhebben is 3.
Die soorten activiteiten sluiten elkaar niet uit, maar 1 lijkt me niet voldoende om je volgeling van Jezus te noemen en is ook lastig vol te houden in je eentje.

[J-W]

............... Het zijn onze fysieke ogen welke begeerte hebben naar wat ze zien. De geestelijke ogen hebben die begeerte niet. De mens kan hier naar toe werken door zijn ogen te 'ontwennen' aan al het begeerlijke. Het 'ontwennen' is tevens een beetje sterven.................

Gisteravond op de sportschool waren er zoals gebruikelijk weer de nodige dames in weinig verhullende sportkleding aan het sporten, een lust voor het oog. Voor mij onvoorstelbaar dat iemand ontwend is om zoiets gewoon mooi te vinden, dan ben je echt al een beetje dood.
Voorlopig dus nog maar even niet mijn huidige ogen inruilen voor een paar geestelijke, ook wel zo handig bij het sparren

[Tufkah]

Zou de "Ik" waarmee we ons identificeren als we 'ik' loslaten niet ook dingen willen?
Dat veronderstelt de Bijbel in elk geval wel...

Daar heb ik een tweeledig antwoord op. De "Ik" doet uit zichzelf niets, maar doet wat "Ik" de Vader ziet doen.

Ja, zo kun je dat beschrijven, maar dan maak je het vanuit mijn perspectief onnodig ingewikkeld.
Leiding gaat over wat Mij te doen staat, waarin 'ik' volg.
Leiding gaat niet over hoe de wereld in elkaar zit en of dat goed is of niet.
Voor hoe de wereld in elkaar zit hebben we wetenschap.
Of dat goed is of niet hebben we wetten, moraal en nog een paar dingen.
Op grond van waartoe we Geleid zijn kunnen we daarover ook vermoedens hebben, maar dat is riskant.
Dan ga je elkaar al gauw de maat nemen.

Mij 'doet niet' , Mij is in een volstrekte Eenheid met de Vader. Verder ben ik het met het vetgedrukte eens: het is niet mijn intentie om jou de maat te nemen. Het gaat me meer om Ik vs ik (Of Mij vs mij). Mij neemt zichzelf nooit de maat, dat is uit de aard (presentie) van Mij een onmogelijkheid.

Ik zie even niet wat monotheïsme hiermee te maken heeft, maar ik gebruik 'God', 'Christus' en 'Geest' (en nog een paar woorden) als synoniemen.

Dat vind ik fijn om te vernemen. In het Evangelie echter worden op diverse plaatsen in specifieke uitspraken de woorden God, Vader. Zoon/Christus/Mij en Geest (in diverse hoedanigheden) op verschillende wijzen gebruikt. Daarmee verteld het Evangelie ons iets.

Monotheïsme wil volgens mij zeggen dat er 1 (geen telwoord) God is. Het Evangelie verteld ons over delen van die Ene God. Maar dat wil niet zeggen dat de Ene God is opgedeeld.

God liefhebben, je daarmee identificeren, je daardoor laten inspireren etc. is 1.
Elkaar als volgelingen liefhebben is 2.
Niet-volgelingen liefhebben (naastenliefde) en zelfs vijanden liefhebben is 3.
Die soorten activiteiten sluiten elkaar niet uit, maar 1 lijkt me niet voldoende om je volgeling van Jezus te noemen en is ook lastig vol te houden in je eentje.

Hier zijn we het niet over eens. Wie de liefde van de Vader kent, kent diezelfde liefde van de Vader ook in de volgelingen (2). Punt 2 volgt 'automatisch' uit punt 1.

Punt 3 spreekt voor zichzelf: wie de liefde van de Vader kent, wordt bewogen door de Vader, dan is naastenliefde geen punt van discussie meer. Dat is echter wel mystiek: mededogen is een geschenk van de Vader. In de 'beweging' waarin de mens wordt bewogen door de Vader komt een gemoedstoestand als (bijvoorbeeld) mededogen vanzelf op. Hoe kan het ook anders? De Vader is alleen kenbaar als liefde!

[Bastiaan73]

Terug naar het topic wellicht? De vraag van de topicstarter was of je gewoon dood kan gaan, zonder dat daar een of andere eeuwigheid op moet volgen.

Het is nu het zoveelste topic geworden dat Tufkah heeft weten om te buigen naar z'n overbekende 'spirituele' gewauwel en is (dus) compleet off topic geraakt.

Volgens de (meeste) religies gaat het leven na de dood verder.

Als ik sterf, vind ik dat wel niet prikkelend, maar wil niet percé verderleven. Ik ben blij dat ik mocht leven. Maar daarnaa wil ik gewoon sterven.

Bestaat er een mogelijkheid daaraan te ontkomen?
Bestaat er een mogelijkheid gewoon dood te gaan?

[Wim Nusselder]

Zou de "Ik" waarmee we ons identificeren als we 'ik' loslaten niet ook dingen willen?
Dat veronderstelt de Bijbel in elk geval wel...

Daar heb ik een tweeledig antwoord op. De "Ik" doet uit zichzelf niets, maar doet wat "Ik" de Vader ziet doen.

De Ik met hoofdletter waarmee ik me zoveel mogelijk identificeer is voor mijn synoniem met God, Christus, Geest én Vader.

Leiding gaat over wat Mij te doen staat, waarin 'ik' volg[t].
Leiding gaat niet over hoe de wereld in elkaar zit en of dat goed is of niet.
Voor hoe de wereld in elkaar zit hebben we wetenschap.
Of dat goed is of niet hebben we wetten, moraal en nog een paar dingen.
Op grond van waartoe we Geleid zijn kunnen we daarover ook vermoedens hebben, maar dat is riskant.
Dan ga je elkaar al gauw de maat nemen.

Mij 'doet niet', Mij is in een volstrekte Eenheid met de Vader. Verder ben ik het met het vetgedrukte eens: het is niet mijn intentie om jou de maat te nemen. Het gaat me meer om Ik vs ik (Of Mij vs mij). Mij neemt zichzelf nooit de maat, dat is uit de aard (presentie) van Mij een onmogelijkheid.

De oceaan neemt de golven die breken op de kust niet de maat.
Ze vloeien in Hem terug.
God handelt (o.a.) via ons.
Wij zijn Zijn handen en voeten, Zijn manier om de wereld te herscheppen.
We vernietigen hem als we ons niet realiseren dat we deel zijn van dat Geheel.

In het Evangelie echter worden op diverse plaatsen in specifieke uitspraken de woorden God, Vader. Zoon/Christus/Mij en Geest (in diverse hoedanigheden) op verschillende wijzen gebruikt. Daarmee verteld het Evangelie ons iets.
Monotheïsme wil volgens mij zeggen dat er 1 (geen telwoord) God is. Het Evangelie verteld ons over delen van die Ene God. Maar dat wil niet zeggen dat de Ene God is opgedeeld.

Met dat soort woordenspel heeft de strenger monotheïstische islam terecht moeite.
Je kunt het hebben over verschillende (menselijke) perspectieven op ('aangezichten van', afgeleid van het oud-Grieks: 'persona's van', na betekenisverschuiving verschillende 'personen').
Dat is echter ene hellend theologiserend vlak waar ik liever uit de buurt blijf.
Ik blijft zo dicht mogelijk bij mijn religieuze ervaring met 'dat wat alles en iedereen verbindt', hoe ook genoemd.

Wie de liefde van de Vader kent, kent diezelfde liefde van de Vader ook in de volgelingen (2). Punt 2 volgt 'automatisch' uit punt 1.

Dan zul je wel mede-volgelingen moeten kennen ('in wat tijdelijk en in wat eeuwig is', zoals we als Quakers zeggen).
Met andere woorden: je hebt een geloofsgemeenschap om je heen nodig om Gods liefde voor ons door te kunnen geven aan elkaar.

En ja, we blijven mensen: dat heet een 'kerk', met alle menselijk falen dat we daarmee binnenhalen van dien.

[Wim Nusselder]

Terug naar het topic wellicht? De vraag van de topicstarter was of je gewoon dood kan gaan, zonder dat daar een of andere eeuwigheid op moet volgen.

Volgens de (meeste) religies gaat het leven na de dood verder.
Als ik sterf, vind ik dat wel niet prikkelend, maar wil niet percé verderleven. Ik ben blij dat ik mocht leven. Maar daarnaa wil ik gewoon sterven.
Bestaat er een mogelijkheid daaraan te ontkomen?
Bestaat er een mogelijkheid gewoon dood te gaan?

Die vraag heb ik (iets uitgebreider) beantwoord:
Zolang je "leven" en "dood" niet metaforisch opvat is er niet te ontkomen aan de biologische dood.

Metaforisch (sociaal en ideologisch):
Christus 'leeft' voort in ons, als we Hem de kans geven.
Wij 'leven' voort in anderen, als we hen daarvoor voldoende inspireren.

Mijn wedervraag aan 'vrolijke' is dus: wil jij je nakomelingen/volgelingen inspireren?

[J-W]

Terug naar het topic wellicht? De vraag van de topicstarter was of je gewoon dood kan gaan, zonder dat daar een of andere eeuwigheid op moet volgen.

Het is nu het zoveelste topic geworden dat Tufkah heeft weten om te buigen naar z'n overbekende 'spirituele' gewauwel en is (dus) compleet off topic geraakt..............

Even de eerste pagina's van deze topic doorgenomen, best wel gevarieerde reacties.
Sinds Tufkah op GG is gaat ellke topic helaas al snel alleen nog maar over zijn liefde van de Vader en wat hij over mystiek heeft gelezen.
En natuurlijk zijn teksten van Johannes en Paulus om iedereen dagelijks duidelijk te maken dat hij in tegenstelling tot alle anderen een geestelijk mens is geworden door de juiste smalle weg te gaan, naar de dood verlangt maar niet in een hiernamaals gelooft en meer van dat gezemel. Kortweg, na een paar reacties gaat elke topic tegenwoordig over hetzelfde, de religie van Tufkah, zijn zichzelf opgelegde dagtaak hier. Voordeel is wel snel klaar met GG en meer tijd voor andere bezigheden

[Tufkah]

Zou de "Ik" waarmee we ons identificeren als we 'ik' loslaten niet ook dingen willen?
Dat veronderstelt de Bijbel in elk geval wel...

Daar heb ik een tweeledig antwoord op. De "Ik" doet uit zichzelf niets, maar doet wat "Ik" de Vader ziet doen.

De Ik met hoofdletter waarmee ik me zoveel mogelijk identificeer is voor mijn synoniem met God, Christus, Geest én Vader.

Leiding gaat over wat Mij te doen staat, waarin 'ik' volg[t].
Leiding gaat niet over hoe de wereld in elkaar zit en of dat goed is of niet.
Voor hoe de wereld in elkaar zit hebben we wetenschap.
Of dat goed is of niet hebben we wetten, moraal en nog een paar dingen.
Op grond van waartoe we Geleid zijn kunnen we daarover ook vermoedens hebben, maar dat is riskant.
Dan ga je elkaar al gauw de maat nemen.

Mij 'doet niet', Mij is in een volstrekte Eenheid met de Vader. Verder ben ik het met het vetgedrukte eens: het is niet mijn intentie om jou de maat te nemen. Het gaat me meer om Ik vs ik (Of Mij vs mij). Mij neemt zichzelf nooit de maat, dat is uit de aard (presentie) van Mij een onmogelijkheid.

De oceaan neemt de golven die breken op de kust niet de maat.
Ze vloeien in Hem terug.
God handelt (o.a.) via ons.
Wij zijn Zijn handen en voeten, Zijn manier om de wereld te herscheppen.
We vernietigen hem als we ons niet realiseren dat we deel zijn van dat Geheel.

In het Evangelie echter worden op diverse plaatsen in specifieke uitspraken de woorden God, Vader. Zoon/Christus/Mij en Geest (in diverse hoedanigheden) op verschillende wijzen gebruikt. Daarmee verteld het Evangelie ons iets.
Monotheïsme wil volgens mij zeggen dat er 1 (geen telwoord) God is. Het Evangelie verteld ons over delen van die Ene God. Maar dat wil niet zeggen dat de Ene God is opgedeeld.

Met dat soort woordenspel heeft de strenger monotheïstische islam terecht moeite.
Je kunt het hebben over verschillende (menselijke) perspectieven op ('aangezichten van', afgeleid van het oud-Grieks: 'persona's van', na betekenisverschuiving verschillende 'personen').
Dat is echter ene hellend theologiserend vlak waar ik liever uit de buurt blijf.
Ik blijft zo dicht mogelijk bij mijn religieuze ervaring met 'dat wat alles en iedereen verbindt', hoe ook genoemd.

Wie de liefde van de Vader kent, kent diezelfde liefde van de Vader ook in de volgelingen (2). Punt 2 volgt 'automatisch' uit punt 1.

Dan zul je wel mede-volgelingen moeten kennen ('in wat tijdelijk en in wat eeuwig is', zoals we als Quakers zeggen).
Met andere woorden: je hebt een geloofsgemeenschap om je heen nodig om Gods liefde voor ons door te kunnen geven aan elkaar.

En ja, we blijven mensen: dat heet een 'kerk', met alle menselijk falen dat we daarmee binnenhalen van dien.

Hallo Wim,

Jij zoekt het in een geloofsgemeenschap/kerk. I.m.o. is het Koninkrijk Gods niet gebonden aan een geloofsgemeenschap/kerk.

[Mullog]

...

Mijn wedervraag aan 'vrolijke' is dus: wil jij je nakomelingen/volgelingen inspireren?

Ik vind dat geen goede vraag. Een betere variant is volgens mij "Hoe wil jij je nakomelingen inspireren?"

De vraag is of dit überhaupt een vraag is die je zou moeten stellen.

[Bastiaan73]

...

Mijn wedervraag aan 'vrolijke' is dus: wil jij je nakomelingen/volgelingen inspireren?

Ik vind dat geen goede vraag. Een betere variant is volgens mij "Hoe wil jij je nakomelingen inspireren?"

De vraag is of dit überhaupt een vraag is die je zou moeten stellen.

Een nog betere variant: heeft 'vrolijke' überhaupt nakomelingen? Niet iedereen heeft of wil nakomelingen. Bijvoorbeeld omdat ze het leven niet leuk genoeg vinden om het door te willen geven. Of omdat de wereld nou niet bepaald nog een mooie plek is waar ze kinderen in willen 'neerzetten'. Ik zou een kind het leven en deze wereld niet 'aan willen doen'. Laat staan 'inspireren'.

M.i. is nakomelingen verwekken iets van de natuurlijke mens, niet van de geestelijke mens. Om het maar even in een Bijbelse/paulinische context te plaatsen.

Overigens is 'vrolijke' op 20 okt 2016, 17:11 voor het laatst aangemeld geweest dus het is nog maar de vraag of hij deze discussie nog volgt.

[Wim Nusselder]

Mijn wedervraag aan 'vrolijke' is dus: wil jij je nakomelingen/volgelingen inspireren?

Ik vind dat geen goede vraag. Een betere variant is volgens mij "Hoe wil jij je nakomelingen inspireren?"
De vraag is of dit überhaupt een vraag is die je zou moeten stellen.

Waarom vind je dat en zou je die vraag niet moeten stellen?

Een nog betere variant: heeft 'vrolijke' überhaupt nakomelingen? Niet iedereen heeft of wil nakomelingen. Bijvoorbeeld omdat ze het leven niet leuk genoeg vinden om het door te willen geven. Of omdat de wereld nou niet bepaald een mooie plek is waar ze kinderen in willen 'neerzetten'. Ik zou een kind het leven en deze wereld 'niet aan willen doen'. Laat staan 'inspireren'.
M.i. is nakomelingen verwekken iets van de natuurlijke mens, niet van de geestelijke mens. Om het maar even in een Bijbelse/paulinische context te plaatsen.

Bij nader inzien bedoel ik "nabestaanden".
Dat mag je in biologische, sociale, ideologische en geestelijke zin opvatten.

De vraag of je nabestaanden wilt inspireren (en in die zin in hen wilt voortleven) moet logischerwijs vooraf gaan aan de hoe-vraag.

[Wim Nusselder]

Jij zoekt het in een geloofsgemeenschap/kerk. I.m.o. is het Koninkrijk Gods niet gebonden aan een geloofsgemeenschap/kerk.

Bijdragen aan het Koninkrijk Gods (geleid door de Geest) moet (in een geseculariseerde samenleving) grotendeels buiten geloofsgemeenschappen.
Samen (met een geloofsgemeenschap) kom je verder dan in je eentje.

[Tufkah]

Jij zoekt het in een geloofsgemeenschap/kerk. I.m.o. is het Koninkrijk Gods niet gebonden aan een geloofsgemeenschap/kerk.

Bijdragen aan het Koninkrijk Gods (geleid door de Geest) moet (in een geseculariseerde samenleving) grotendeels buiten geloofsgemeenschappen.
Samen (met een geloofsgemeenschap) kom je verder dan in je eentje.

Ok. Ik ben de weg van de enkeling gegaan. Daarmee staan we er toch substantieel anders in.

[Mullog]

Mijn wedervraag aan 'vrolijke' is dus: wil jij je nakomelingen/volgelingen inspireren?

Ik vind dat geen goede vraag. Een betere variant is volgens mij "Hoe wil jij je nakomelingen inspireren?"
De vraag is of dit überhaupt een vraag is die je zou moeten stellen.

Waarom vind je dat en zou je die vraag niet moeten stellen?

Een nog betere variant: heeft 'vrolijke' überhaupt nakomelingen? Niet iedereen heeft of wil nakomelingen. Bijvoorbeeld omdat ze het leven niet leuk genoeg vinden om het door te willen geven. Of omdat de wereld nou niet bepaald een mooie plek is waar ze kinderen in willen 'neerzetten'. Ik zou een kind het leven en deze wereld 'niet aan willen doen'. Laat staan 'inspireren'.
M.i. is nakomelingen verwekken iets van de natuurlijke mens, niet van de geestelijke mens. Om het maar even in een Bijbelse/paulinische context te plaatsen.

Bij nader inzien bedoel ik "nabestaanden".
Dat mag je in biologische, sociale, ideologische en geestelijke zin opvatten.

De vraag of je nabestaanden wilt inspireren (en in die zin in hen wilt voortleven) moet logischerwijs vooraf gaan aan de hoe-vraag.

Je kunt de vraag natuurlijk altijd stellen (vragen staat tenslotte vrij). Bij nader inzien val ik over de formulering.

• Ik vind "nakomelingen/volgelingen" een rare uitdrukking (maar dat corrigeer je al)

• In vind "wil ... inspirereren" de suggestie wekken dat als je dat niet wil er iets niet zou kloppen

• En in relatie tot je toelichting op Bastiaan73 gaat het niet zozeer over "inspireren" maar over nagedachtenis na je overlijden. Uit wat ik om mij heen zie is er ook wel nagedachtenis bij mensen die helemaal niet geïnspireerd hebben. Soms zelfs omgekeerd evenredig met inspiratie (ofwel de grootste kootzakken worden het beste herinnerd)

[Mullog]

Bijdragen aan het Koninkrijk Gods (geleid door de Geest) moet (in een geseculariseerde samenleving) grotendeels buiten geloofsgemeenschappen.
Samen (met een geloofsgemeenschap) kom je verder dan in je eentje.

Ok. Ik ben de weg van de enkeling gegaan. Daarmee staan we er toch substantieel anders in.

Als je de weg van de enkeling zou zijn gegaan zou je niet op dit forum zitten. Verder denk ik dat jij denkt dat je de weg van de enkeling bent gegaan terwijl je, denk ik wederom, nog geen eerste stap van de reis gezet hebt. Maar dat kan ik niet natuurlijk niet verifiëren. Ik leid dat af uit je mystieke gewauwel hier op het forum waar geen enkele consistentie in is te vinden anders dan het te pas en te onpas gebruik maken van begrippen als "natuurlijke" en "geestelijke" mens. Om een metafoor te gebruiken, je loopt als een kip zonder kop door je huis nog steeds je koffer te pakken voor de reis waarbij je om de haverklap er spullen uithaalt en andere spullen instopt. De bestelde taxi is inmiddels vertrokken.

[Snelheid]

Wie is hier de enkeling kan men zijn ook als men op een forum zit;men moet er toch niet aan denken om tot de grauwe grijse elke avond op de bank pulp TV kijken te behoren;mij kunnen er niet genoeg enkelingen zijn. Maar @Wim die zegt in een Geloofsgemeenschap kom je verder daar heeft hij gewoon gelijk in!!! Maar weet de zuipende gericht op zichzelf gerichte ongelovige veel.

Niemand leeft voor zich zelf alleen tja..................

[Mullog]

Wie is hier de enkeling kan men zijn ook als men op een forum zit;men moet er toch niet aan denken om tot de grauwe grijse elke avond op de bank pulp TV kijken te behoren;mij kunnen er niet genoeg enkelingen zijn. Maar @Wim die zegt in een Geloofsgemeenschap kom je verder daar heeft hij gewoon gelijk in!!! Maar weet de zuipende gericht op zichzelf gerichte ongelovige veel.

Niemand leeft voor zich zelf alleen tja..................

Ho, ho, dat alcoholisme van mij is wel aan al die lunches van jou met een goed glas wijn te danken

[Snelheid]

Wie is hier de enkeling kan men zijn ook als men op een forum zit;men moet er toch niet aan denken om tot de grauwe grijse elke avond op de bank pulp TV kijken te behoren;mij kunnen er niet genoeg enkelingen zijn. Maar @Wim die zegt in een Geloofsgemeenschap kom je verder daar heeft hij gewoon gelijk in!!! Maar weet de zuipende gericht op zichzelf gerichte ongelovige veel.

Niemand leeft voor zich zelf alleen tja..................

Ho, ho, dat alcoholisme van mij is wel aan al die lunches van jou met een goed glas wijn te danken

zou zeggen waarde geniet er van een goed glas rood ,wit,of een pint.

[peda]

Helaas is er van de bovennatuurlijke Jezus wijn, geschonken tijdens de bekende bruiloft te Kana ( Johannes 2: 1-12 ) , geen druppel meer overgebleven.
Onvoorstelbare bedragen zouden er worden neergeteld voor een kubieke centimeter van deze oorspronkelijke "" Wonderwijn "".
Het heeft niets met "' dood gaan "" te doen, of juist wel ??

[Tufkah]

In Matteüs 22 spreekt Jezus over de gelijkenis waarin de koning zijn zoon een bruiloft bereid heeft. Zonder bruiloftskleed kom je het vertrek niet in en wie wel weten binnen te dringen worden verwijderd en mogen tandenknarsen en wenen. Velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren.

Het verhaal van de bruiloft waar Jezus water in wijn veranderd kan ook mystiek worden verstaan. Maar dat dient de gelovige in kwestie zelf maar te bedenken. Jezus als wijnschenker en de gelovige als wijndrinker, dat voorzetje wil ik dan nog wel geven.

[Bastiaan73]

In Matteüs 22 spreekt Jezus over de gelijkenis waarin de koning zijn zoon een bruiloft bereid heeft. Zonder bruiloftskleed kom je het vertrek niet in en wie wel weten binnen te dringen worden verwijderd en mogen tandenknarsen en wenen. Velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren.

Het verhaal van de bruiloft waar Jezus water in wijn veranderd kan ook mystiek worden verstaan. Maar dat dient de gelovige in kwestie zelf maar te bedenken. Jezus als wijnschenker en de gelovige als wijndrinker, dat voorzetje wil ik dan nog wel geven.

We zijn allemaal eeuwig dankbaar voor dit bijzonder waardevolle voorzetje. Dat je ons gewone stervelingen vanaf die eenzame hoogte überhaupt waardig keurt om dit voorzetje te mogen ontvangen! Echt, onwijs bedankt.

/s

Je blijft maar op dat bruidsvertrek hameren. Waarom wil jij daar zo nodig naar binnen? Ik denk dat jij de eerste bent die eruit wordt gegooid met dit soort opdringerig gedrag.

Voor jouw informatie: in Mattheüs 22 gaat het helemaal niet over een bruidsvertrek maar over een bruiloft. Dat zijn twee verschillende dingen. Niet hetzelfde dus. Geen synoniemen.

Een bruidsvertrek is überhaupt niet voor bruiloftsgasten bedoeld.

Betekenis van "bruidsvertrek":
Een bruidsvertrek verwijst naar een kamer of ruimte die speciaal is gereserveerd voor een bruid, vaak in het kader van haar bruiloft. Het kan verschillende betekenissen hebben, afhankelijk van de context:

1. Historische context:
In oude tradities was het bruidsvertrek de kamer waarin de bruid verbleef voorafgaand aan of na de huwelijksceremonie. Soms werd dit vertrek gebruikt voor het klaarmaken van de bruid of voor een privéruimte na het feest.

2. Symbolische of Bijbelse context:
In religieuze of literaire teksten, zoals in de Bijbel, wordt het woord "bruidsvertrek" (vaak vertaald van Hebreeuwse of Griekse woorden) gebruikt als een metafoor voor de intimiteit en het speciale karakter van de verbinding tussen een bruidegom en zijn bruid. Het verwijst naar een ruimte waar de bruid en bruidegom samenkomen.

3. Moderne betekenis:
Tegenwoordig kan het verwijzen naar een luxe kamer, bijvoorbeeld in een hotel of trouwlocatie, waar het bruidspaar de huwelijksnacht doorbrengt.

Het woord draagt vaak een romantische en ceremoniële connotatie, met nadruk op de bijzondere aard van de ruimte en het moment.

Bron: ChatGPT

[Snelheid]

Nou, ik ken veel mensen die echt geloven dat het bij de dood is afgelopen. Onder andere mijn ouders vonden elk geloof in een leven na de dood volstrekte onzin.

Het is vaak een smoesje, om het verlies van medemensen beter te kunnen verwerken.

Als ons kat stierf, zei mijn vrouw: "die speelt nu met Mucki (haar eerste kat) in de kattenhemel".
Ik zei: "ik dacht, jij geloofd niet aan een hiernamaals".
"Nee", zei ze, "voor ons niet, maar dat geldt toch niet voor katten".

Dit waren nog is mooie discussie,jammer dat die leden weg zijn.
De dood is het verlaten in het huis waar je woon het lichaam dus,daar uit vertrokken ga men naar een andere bestemming 1 het licht 2 het donker. 1 is het beste wat er maar is het Allerbeste.