Ik volg je wel, maar ik heb flink moeite om - al dit klopt - om me dit voor te stellen. De illusie is nogal sterk.Zolderworm schreef:Afgaande op bepaalde experimenten binnen de fysica, kun je concluderen dat ruimte en tijd feitelijk geen realiteit zijn, maar een product van ons bewustzijn binnen de bewustzijnsstaat waarin we verkeren. Noem het hersenbewustzijn. Dat betekent niet zozeer dat er iets achter ruimte en tijd ligt, maar dat wij de werkelijkheid niet kunnen waarnemen, zoals deze werkelijk is. Waar dan ook uit volgt dat onze denkbeelden beperkt zijn, omdat we alleen maar afgaan op onze illusie van het ervaren van ruimte en tijd. De werkelijke werkelijkheid immers kunnen wij vanuit ons hersenbewustzijn niet waarnemen en niet vatten. God zou dan niet zozeer een buiten ons bestaande, ergens in de ruimte en tijd aanwezige entiteit zijn, maar de werkelijkheid zelf zoals deze werkelijk is. Aangezien hij dan niet tijdruimtelijk is, zijn ook alle door ons aan hem toegekende eigenschappen niet van toepassing, omdat dit eigenschappen zijn die we slechts kennen vanuit onze illusie van het ervaren van ruimte en tijd.Tin schreef:Ja, die formulering kan mij goed in vinden.BdO schreef:Misschien is het dan beter te zeggen: voorzover onze realiteit zeker weten een gezamenlijke realiteit is speelt die zich af binnen ruimte en tijd. Ook dat kan je een geloof noemen, maar uh, daarin ben ik dan in ieder geval dogmatisch.Tin schreef:
Ik volg je niet 100%.
Daarom eerst maar eens een wedervraag.
Onze realiteit speelt zich af binnen ruimte en tijd.
Maar zou er enige reden zijn dit een geloof te noemen en geen feit?
Voor mij, en naar ik begrijp ook voor jou, is dit een feit.
Maar men moet altijd voorzichtig blijven natuurlijk .
Het het lijkt mij moeilijk voor het meetbare, om het onmetelijke te omvatten.BdO schreef:Tin schreef: Omdat ruimte en tijd meetbaar zijn, is zij dus inherent beperkt.
Uhm, bedoel je dat tijd en ruimte niet oneindig zijn omdat ze meetbaar zouden zijn? Het lijkt me niet dat het een uit het ander volgt, maar misschien bedoel je wat anders? Ik vrees dat ik je vanaf hier niet meer volg.Tin schreef: Zo is dus ook onze kennis altijd beperkt.
Het lijkt mij aannemelijk dat tijd en ruimte oneindig zijn, maar dat is al een geloof natuurlijk. Geloof je dat, dan is onze kennis altijd beperkt.
Maar misschien kunnen we het zo benaderen:
Ok, als tijd/ruimte oneindig zijn, is kennis dat dus ook. Je kunt er altijd aan toevoegen, maar het blijft dus altijd beperkt. Kennis is tenslotte het verleden. Is opgedaan in het verleden, en kan vanuit die kennis wel projecties maken naar de toekomst, maar dat zijn slechts hypotheses van hoe iets zóu kunnen zijn. Daar is het ook waar religies de fout in kunnen gaan. Ze projecteren het onbekende vanuit het bekende.
Als tijd/ruimte niet eindig is, en dat is zoals we het leven normaal ervaren, we kunnen ons eigenlijk niets voorstellen dat geen begin nog einde heeft, is kennis ook beperkt. Dat behoeft verder denk ik geen onderbouwing. Er zal dan toch altijd "iets"achter moeten liggen, maar dan raken we met ons voorstellings vermogen in de knoop.
Met andere woorden in beide gevallen is kennis (en dus onze realiteit) beperkt.
Dan komen we weer bij deze zin. Waarvan ik dus denk dat het een logische conclusie zou zijn.BdO schreef:Voorzover ik je volg zie ik nergens een noodzaak voor een realiteit die ergens bovenuit gaat.Tin schreef:Volgt hier nu noodzakelijkerwijs uit dat er een realiteit moet zijn die hier bovenuit gaat, of noem jij die stelling een geloof?
De zin van hierboven herhalende dat er "iets" achter moet liggen, zou je bijvoorbeeld ook kunnen stellen dat er "niets" achter ligt, maar dan maak je van dat "niets" dus juist de onbekende grootheid, die je daarom van mij ook "alles" en zelfs "God" zou mogen noemen.
Of ga ik jouw inziens te ver?
Dat tijd een illusie zou zijn vind ik wel een aantrekkelijke gedachte.