Het is hersendood zijn en weer tot leven komen. Dat gebeurde met Pamela Reynolds. Pam Reynolds leed aan basilair aneurysma in een slagader. In een grote slagader aan de basis van haar hersenen had zich een blokkade ontwikkeld, waardoor de slagader zich met bloed vulde en opzwol als een ballon. Het gevaar bestond dat de ader zou barsten, wat tot haar dood zou leiden. Er moest onmiddellijk worden ingegrepen. De locatie van het aneurysma maakte dat echter uiterst problematisch.Mart schreef: ↑20 okt 2020, 22:12Niet dat het uittredingen weerlegt, maar dit is heel raak en helder verwoord. Bijna nat, bijna zwanger, bijna dood is inderdaad niet nat, niet zwanger en niet dood.Piebe Paulusma schreef: ↑17 okt 2020, 22:24 Inderdaad, maar ik zeg altijd: bijna dood is hetzelfde als bijna nat. En wat zegt iemands ervaring over nat gaan zolang die droog is?
Om de blokkade via een operatie op te heffen, moest de bloedtoevoer naar de slagader worden gestopt. De chirurgen zouden vervolgens in staat zijn haar schedel te openen, de blokkade op te heffen en de noodzakelijke reparatie aan de slagader het het omliggende weefsel uit te voeren. Dit gevaarlijke proces zou minstens een uur gaan duren. Het is echter bekend dat een onderbreking van de bloedtoevoer naar de hersenen die langer dan een paar minuten zou duurt, fatale gevolgen heeft. Een recent ontwikkeld proces, bekend als "standby", bood de artsen een oplossing. Bij standby wordt de patiënt onder algehele narcose gebracht. Als deze volledig is ingetreden, wordt het lichaam van de patiënt langzaam afgekoeld, waardoor een vorm van schijndood wordt teweeggebracht. Het hart wordt vervolgens stilgezet, en het bloed wordt uit het hoofd afgevoerd, waarna alle hersenfuncties tot stilstand komen. De patiënt is "flatlined": het elektro-encefalogram vertoont een zwakke horizontale lijn, er is geen meetbare elektrische activiteit van de hersenen. De patiënt is dan in feite hersendood.
De operatie die op Pam Reynolds werd uitgevoerd was succesvol en ze leefde vervolgens nog negentien jaar. Terwijl zij in een toestand verkeerde waarin haar hersenen geen enkele activiteit vertoonden, had ze een ervaring. Toen haar hersenen weer normaal functioneerden, beschreef ze in detail wat er in de operatiekamer had plaatsgevonden. Ook beschreef ze de muziek die was gespeeld (Hotel Californië van The Eagles). Verder deed ze verslag van een aantal gesprekken die waren gevoerd. Ze zei dat ze van bovenaf had gezien hoe de chirurg haar schedel opende en beschreef gedetailleerd de chirurgische zaag en het bijzonder geluid dat deze maakte. Gedurende die periode waren in Pams beide oren echter speciaal ontworpen luidsprekertjes aangebracht die alle externe geluiden buitensloten. De luidsprekertjes zonden hoorbare klikjes uit om er zeker van te zijn dat er geen activiteit optrad in haar hersenstam.