Sterven is magisch en mysterieus

[hopper]

https://reportersonline.nl/sterven-is-m ... ysterieus/

“Een mens sterft zoals het heeft geleefd”, stelt onderzoeker en specialist ouderengeneeskunde Jet van Esch. Volgens de promovenda overlijdt de helft met naasten om zich heen, en de andere helft alleen.

Alleen dit al vind ik een mysterieuze opmerking. Sterven zoals je geleefd hebt. Dat werpt een geheel ander licht op mensen die na maanden gevonden worden na een eenzame dood.

Van Esch herkent als geen ander het moment dat er een einde aan het leven komt. De polsslag versnelt, de bloeddruk verlaagt, de neus oogt spitser en de ademhaling wordt onregelmatiger, de zogeheten Cheyne-Stokes ademhaling.

Dat herken ik. Dan stokt de ademhaling en dan denk je: " het is over". Om na een halve minuut te constateren dat het niet over is.

Op basis van haar ervaring wil Van Esch vertellen over wat zij tegenkomt in haar werk. Maar zegt onmiddellijk dat haar bevindingen ‘volkomen gespeend zijn van welke wetenschappelijke onderbouwing dan ook’. “Er is nooit onderzoek gedaan naar waarom de een overlijdt in een kamer vol mensen en de ander helemaal alleen.” Nuchter: “Dat kan ook niet, want je kunt niks meer vragen als iemand dood is.”

Goed zo, de wetenschap moet zich ook niet bemoeien met de dood. Als toeschouwer hebben we zo onze gedachten er over.

Ze benadrukt dat mensen die alleen sterven niet eenzaam zijn. “Nee, ze zijn vaak juist heel geliefd. Maar zijn gewend om alles zelf te doen en anderen niet te belasten.”

Daar kun je een voorspelling over doen betreffende je eigen sterven. Ben jij een zelf-doener of niet?

Doodgaan is volgens Van Esch een proces. Een proces wat iemand in z’n eentje moet doen en waarbij loslaten soms heel natuurlijk gaat. “Als je in een hospice terecht komt, kalft je wereld steeds meer af. Op een gegeven moment wordt het bezoek van de kleinkinderen te veel. En al die vrienden, die hoeven ook niet meer te komen. Een sportwedstrijd op tv is niet meer interessant. En de politiek raakt niet meer; de omgeving komt op een steeds grotere afstand te staan. Alle onzichtbare verbindingslijntjes worden steeds brozer. En breken misschien ook makkelijker.”

Herkenbaar. De bezoekers hebben het over 'Max Verstappen', maar jij als stervende bent al in een geheel andere geestelijke staat.

[Piebe Paulusma]

Interessant maar je eigen moment kiezen om te sterven is lang niet altijd zo natuurlijk. Soms bepalen anderen wanneer je sterft en dan ben je niet alleen maar wel heel eenzaam!
Dat er steeds meer van je leven afbrokkelt herken ik wel, heb een aantal mensen op hun sterfbed meegemaakt. Het is inderdaad een proces en alles wordt achtergelaten op aarde. Om het wat plat te zeggen: de kanarie vergaat de lust om te zingen en laat spoedig het kopje hangen.

Heb iemand van dichtbij meegemaakt die veel pijn had op het eind en op zijn dode gezicht was een glimlach te zien. Ik besefte me dat die glimlach er door niemand meer af te krijgen was. Voor hem was de dood de verlichting die de pijn wegnam. Zeer welkom dus.

Ik heb een hekel aan de dood, vind het een eikel ook al besef ik dat het een natuurlijk proces is dat onlosmakelijk met het aardse leven verbonden is. En soms is de dood ook de enige geneesheer die de pijn kan wegnemen. Dat is er positief aan.

[Snelheid]

Sterven is helemaal niet magisch dat is de grootste flauwekul,sterven is gruwelijk en on natuurlijk,alleen hen die in Hem sterven zijn goed af gaan een leven te tegemoet zonder het gedoe hier op aarde.De dood de laatste poort waar waar elke vlees door heen moet .En dan .................... tja oeie oeie het zal wel weer niet waar zijn maar toch dan is het hel of Hemel.

[Piebe Paulusma]

Sterven is helemaal niet magisch dat is de grootste flauwekul,sterven is gruwelijk en on natuurlijk,alleen hen die in Hem sterven zijn goed af gaan een leven te tegemoet zonder het gedoe hier op aarde.De dood de laatste poort waar waar elke vlees door heen moet .En dan .................... tja oeie oeie het zal wel weer niet waar zijn maar toch dan is het hel of Hemel.

Sterven is natuurlijk in de zin van dat we er niet onderuit kunnen, anders wou ik dat wel.

[Mullog]

Sterven is helemaal niet magisch dat is de grootste flauwekul,sterven is gruwelijk en on natuurlijk,alleen hen die in Hem sterven zijn goed af gaan een leven te tegemoet zonder het gedoe hier op aarde.De dood de laatste poort waar waar elke vlees door heen moet .En dan .................... tja oeie oeie het zal wel weer niet waar zijn maar toch dan is het hel of Hemel.

Sterven onnatuurlijk? Tijdens de ontwikkeling van de foetus sterven er veel cellen. Als dat niet zou gebeuren zouden er bijvoorbeeld vliezen tussen je vingers blijven. Misschien handig bij het zwemmen maar onhandig voor een trouwring. Maar dat is natuurlijk niet wat je bedoelt.

[Maria K]

https://reportersonline.nl/sterven-is-m ... ysterieus/

Doodgaan is volgens Van Esch een proces. Een proces wat iemand in z’n eentje moet doen en waarbij loslaten soms heel natuurlijk gaat. “Als je in een hospice terecht komt, kalft je wereld steeds meer af. Op een gegeven moment wordt het bezoek van de kleinkinderen te veel. En al die vrienden, die hoeven ook niet meer te komen. Een sportwedstrijd op tv is niet meer interessant. En de politiek raakt niet meer; de omgeving komt op een steeds grotere afstand te staan. Alle onzichtbare verbindingslijntjes worden steeds brozer. En breken misschien ook makkelijker.”

Herkenbaar. De bezoekers hebben het over 'Max Verstappen', maar jij als stervende bent al in een geheel andere geestelijke staat.

Ze laat niet na aan te geven, dat het verschillend is in individuele situaties.
Toch wordt dit afstand doen van de wereld in dit artikel mi. wel uitvergroot door de persoonlijke gedachten van deze mevrouw.

Idd. wordt de wereld van de stervende, maar ook sowieso al van een mens die ouder wordt en minder levenslust, -wensen en levensverwachting meer heeft, alsmaar kleiner.
Het hemd wordt alsmaar belangrijker dan de rok.
Maar ze focust door haar voorbeelden op het loslaten en afstand nemen van de omgeving.
En noemt onder één noemer het nieuws uit de wereld, maar ook meteen hetgeen er aan communicatie overblijft met de naasten.
Voor mij zijn dat wel twee totaal verschillende dingen.
Ook al komen beiden voor.

Bij afstand nemen van de naasten:

“Soms omdat de patiënt ruimte nodig heeft om het leven los te laten. Soms omdat iemand de familie wil beschermen.”

Ook daarin dus uitersten, maar het blijft vaak speculeren over hoe de stervende daar zelf over denkt, als er geen openhartige gesprekken daarover (mogelijk) zijn.
Maar wel is het zo, dat achterblijvenden hiermee geconfronteerd kunnen worden en mee zullen moeten nemen in hun rouwproces.

@Hopper.
Je hebt de laatste alinea niet geciteerd en zegt er dus ook niet sover.
Was dat bewust ?

Van Esch zegt dat heel ongrijpbaar is wanneer iemand zijn of haar laatste adem uitblaast. “Er moet meer tussen hemel en aarde zijn dan wij erkennen. Want anders kan ik een heleboel zaken niet verklaren.” Het gespreksonderwerp heeft haar geprikkeld. “Hoe langer ik hier over nadenk, hoe meer ik mij afvraag of er een verband is tussen het levensverhaal van mensen en hun sterfproces. En of dat hard te maken valt.”

Ik denk wel dat dit vrij essentieel is bij het bespreken van dit artikel, als je de diepte in wil gaan.
Wat de achtergrond is en het geloof van de geïnterviewde wordt er niet bij verteld.
Wel is duidelijk, dat ze iets heeft als "ietsisme".

Dit is een uitspraak, die ik nooit zou kunnen doen, want het is nu juist het waarom van zoveel mensen, die daardoor open staan voor een buitennatuurlijke zingeving.
Mi. alleen daarmee willen zeggen, dat je zo graag een antwoord zou willen weten.
En meteen inzicht verschaffend in het waarom van het hele verhaal, wat zo sterk wordt gefocust naar een bewust of onbewust mechanisme en daar een verklaring voor te willen zoeken.

Waar gaat het nu eigenlijk om?
Mi. persoonlijke gevoelens, nog heel vers in de herinnering.
- Het gedrag van de stervende met het oog op de dood en eigen afscheid nemen van het leven?
- Of het gedrag van de stervende met het oog op het verdriet en de pijn van de achterblijvenden en daar zorg voor dragen?

Duidelijk twee verschillende dingen, maar die samen komen in het dagdagelijkse leven van die laatste dagen.
Ik zie dat als een vorm van dealen met de dood van de stervende en meteen ook als een stukje bij beetje afstand van de levenden nemen van de stervende zelf.
Zodat ook de achterblijvers al voor het sterven zelf geholpen worden in hun rouwproces.

Dit onderwerp is voor mij een enorme trigger.
Nog net geen half jaar geleden is het voor mij, dat het definitieve feit daar was.
Misschien dat ik daardoor ook wel wat stellig ben in mijn uitspraken, waar anderen dat persoonlijk anders (hebben) ervaren.

[Maria K]

Ik heb een hekel aan de dood, vind het een eikel ook al besef ik dat het een natuurlijk proces is dat onlosmakelijk met het aardse leven verbonden is. En soms is de dood ook de enige geneesheer die de pijn kan wegnemen. Dat is er positief aan.

Soms..........als de acceptatie van de stervende er is........ en het besef daarvan bij de achterblijvers.............kan dit helpen bij het rouwproces achteraf.

[Maria K]

Sterven is helemaal niet magisch dat is de grootste flauwekul,

Mee eens.
Alleen zij, die niet kunnen accepteren dat alle leven eindigt met de dood, zullen de neiging hebben dit als mysterieus en als magisch te ervaren.
Wat verder niets af hoeft te doen aan de nieuwsgierigheid van het hoe en waarom van de verschillende wegen, die een stervende kan gaan in zijn bewustzijn van het naderende einde.

sterven is gruwelijk en on natuurlijk,

Voor velen, die de dood niet kunnen accepteren en vervuld blijven van de ingeboren levenslust, -moed en -verwachting tot op het allerlaatste moment.
Dat laatste vereist nadere uitleg.

Maar lang niet voor allen.
Mensen, die "klaar zijn met hun leven" of mensen die door een "korte of langere tijd uitzichtloos lijden" gegroeid zijn naar het accepteren of zelfs wensen van de beëindiging ervan, zal het een opluchting zijn als dat einde in zicht is.

alleen hen die in Hem sterven zijn goed af gaan een leven te tegemoet zonder het gedoe hier op aarde.De dood de laatste poort waar waar elke vlees door heen moet .En dan .................... tja oeie oeie het zal wel weer niet waar zijn maar toch dan is het hel of Hemel.

Dit alles, gevoed door de cultuur waarin men is geboren en heeft geleefd, kan het gevolg hebben dat er een heel specifiek geloof is ontstaan.
- Zalig is degene, die dit minstens bij het zicht op zijn/haar einde, in positieve zin kan geloven.
Dat geldt ook voor diegenen, die alleen afscheid nemen van "gedoe" in de wereld.
- Zalig is degene, die dit in negatieve zin nooit heeft geloofd of ooit heeft kunnen loslaten.
En minstens bij het zicht op het einde van het leven de gruwelijke angst ervoor bespaard zal blijven.

[Piebe Paulusma]

Ik heb een hekel aan de dood, vind het een eikel ook al besef ik dat het een natuurlijk proces is dat onlosmakelijk met het aardse leven verbonden is. En soms is de dood ook de enige geneesheer die de pijn kan wegnemen. Dat is er positief aan.

Soms..........als de acceptatie van de stervende er is........ en het besef daarvan bij de achterblijvers.............kan dit helpen bij het rouwproces achteraf.

Ja achteraf inderdaad, met de nadruk op achteraf!

[thom]

Wat is sterven anders dan stof tot stof, gemaakt uit deze natuur, en weer opgenomen in deze natuur.

En dat vele levens achter elkaar, misschien al een miljoen jaar, als de seizoenen van het leven.

In de Bijbel las ik ergens dat het de mens is slechts 1x te sterven. Hoe kan dat dan als er vele malen het overgaan plaatsvindt van in- en weer uit een lichaam gaan van de ziel.

De ziel is levend al die tijd, in deze tijd van deze aeon, deze generatie, dit geslacht, als ''overlever'' in deze tijdelijkheid.

Als recidu van wat het eens was; het Leven zelf. Als een zwervend deeltje, een lading, in de atmosferen.

Wat 1x sterft volgens de Bijbel, is die complete mens van deze natuur, van vlees en bloed, die zich over heeft gegeven aan het proces van innerlijke omkeer door de Geest, omdat het geestelijk lichaam in gereedheid is gebracht, volbracht is. De Tempel Gods functioneert, ''een boom aan waterstromen'', de boom des Levens.

Wat dán sterft, is ''het lichaam van vellen'', wat de wedergeborene, het gewekte in die mens, in zich heeft laten groeien vanuit het geloof, in hoop en door de Liefde,

Wat in de mens opstaat is het eeuwige, wat dan sterft is het vergankelijke, het natuurlijke, de bindingen of windsels van deze wereld.

[Vreugdevol]

Sterven is helemaal niet magisch dat is de grootste flauwekul,sterven is gruwelijk en on natuurlijk,alleen hen die in Hem sterven zijn goed af gaan een leven te tegemoet zonder het gedoe hier op aarde.De dood de laatste poort waar waar elke vlees door heen moet .En dan .................... tja oeie oeie het zal wel weer niet waar zijn maar toch dan is het hel of Hemel.

Sterven is natuurlijk in de zin van dat we er niet onderuit kunnen, anders wou ik dat wel.

Sterven is tegen natuurlijk het hoort niet bij het leven, sterven is het tegenovergestelde van het leven zo simpel is het.

Ben er vroeger bang voor geweest, maar naarmate mijn hoop in Christus groter werd zie ik de dood niet meer dan een slaap mijn hart springt in vreugde op als ik soms op het kerkhof loop wetende en denkende aan de opstanding, het heeft inderdaad iets magisch en mysterieus maar dat zal niet voor iedereen gelden.

[hopper]

@Hopper.
Je hebt de laatste alinea niet geciteerd en zegt er dus ook niet sover.
Was dat bewust ?

Ja, dat was bewust om geleuter over een hiernamaals te vermijden, hetgeen niet gelukt is zo te zien.
Dit topic gaat over het sterven zelf, wat ik uit de aard der zaak van een gelijke vreugde beschouw als de geboorte.
Voor mij als toeschouwer dan. Geboorte en dood zijn beiden een sprong in het duister.
Geboorte en dood bestaan uit elkaar.

[Piebe Paulusma]

Sterven is natuurlijk in de zin van dat we er niet onderuit kunnen, anders wou ik dat wel.

Sterven is tegen natuurlijk het hoort niet bij het leven, sterven is het tegenovergestelde van het leven zo simpel is het.

Ben er vroeger bang voor geweest, maar naarmate mijn hoop in Christus groter werd zie ik de dood niet meer dan een slaap mijn hart springt in vreugde op als ik soms op het kerkhof loop wetende en denkende aan de opstanding, het heeft inderdaad iets magisch en mysterieus maar dat zal niet voor iedereen gelden.

De dood hoort domweg bij de levenscyclus omdat alles op deze aarde tijdelijk is.

Orthodoxe joden geloven ook in de fysieke opstanding en mij is als kind geleerd dat de graven ooit open zullen gaan en dat de doden fysiek opstaan. Het leek me altijd al een vergezochte stelling, aangezien in de meeste graven niks meer aanwezig is dan wat beenderen. Nauwkeurige studie van Paulus' geschriften heeft me van mijn geloof in de fysieke opstanding afgebracht.

'Doch dit zeg ik, broeders, dat vlees en bloed het Koninkrijk Gods niet beërven kunnen, en de verderfelijkheid beërft de onverderfelijkheid niet.' (1 Kor 18,50)

Dat je hart een vreugdesprong maakt bij een kerkhof vind ik vrij morbide, want er is helemaal niks te vinden. Het hart is dan ook niet te vertrouwen (Mar 7,21) wees dus op je hoede en geloof alleen Christus. En Christus is geen God van doden maar van levenden.

[Mullog]

...
Sterven is tegen natuurlijk het hoort niet bij het leven, sterven is het tegenovergestelde van het leven zo simpel is het.
...

Doet me denken aan Neerlands Hoop in Bange Dagen.

En als je de dood niet kent
kun je eigenlijk niet leven
Want dood dat zul je altijd zijn
en het leven duurt maar even

[MagereHein]

Als je vragen hebt @Thom, dan lees ik ze wel.

[thom]

Als je vragen hebt @Thom, dan lees ik ze wel.

?

[Vreugdevol]

...
Sterven is tegen natuurlijk het hoort niet bij het leven, sterven is het tegenovergestelde van het leven zo simpel is het.
...

Doet me denken aan Neerlands Hoop in Bange Dagen.

En als je de dood niet kent
kun je eigenlijk niet leven
Want dood dat zul je altijd zijn
en het leven duurt maar even

Ik zal langer leven dan dood zijn, dat is een zekerheid

[MagereHein]

Als je vragen hebt @Thom, dan lees ik ze wel.

?

Je verzoekje in het andere topic.

[callista]

Doet me denken aan Neerlands Hoop in Bange Dagen.

Ik zal langer leven dan dood zijn, dat is een zekerheid

Dan past dit nummer beter bij jou...

https://www.youtube.com/watch?v=mNYzO9SO2z0

[thom]

?

Je verzoekje in het andere topic.

Ik heb geen vragen voor je, dan alleen dat verzoekje dat je als Magere Hein wellicht iets bij kan dragen in een topic met de titel sterven.

Maar ik had deze erachter moeten zetten.

[Messenger]

Sterven is inderdaad een magisch proces van vorm veranderen.

Het lichaam waarmee je je leven lang hebt gedaan in de vorm waarvan mensen hielden, die mensen haatten, die innig beminde, wordt losgelaten omdat de agenda waarvoor je in het leven kwam is voltooid en/of het lichaam te zwaar beschadigd is.

Volgens de God van Walsch (in Thuis bij God, Engelse titel Home with God), en dit geloof ik zelf ook, gaat niemand tegen zijn/haar zin dood.
Op zielsniveau is de ziel akkoord, ongeacht de omstandigheden waaronder iemand sterft.

Het lichaam is als een voertuig/instrument om de fysieke wereld te ervaren met een fysieke geest.

Na het sterven geloof ik dat je een hemelse ervaring hebt waarbij je je dierbaren ontmoet en waarin je in je eigen hemel kunt vertoeven en je ook een levensschouw krijgt over hoe anderen je hebben ervaren. De hemel is ook een werkplaats waarin je je nieuwe voertuig ontwerpt, waar je een planeet uitkiest waar je fysiek wilt worden, en stel je een agenda (bucketlist) op van ervaringen die je wilt opdoen.

Ik denk dat je ook terug kunt gaan in het gangpad van de tijd om ervaringen te herbeleven, of ervaringen van anderen door te maken.

Na wat een eeuwigheid lijkt, op Aarde misschien een nanoseconde, heb je ervaren God zelf te zijn en je beseft dat je overal en in alles en iedereen bestaat. Uiteindelijk word je weer geboren in een nieuw fysiek lichaam.

Sterven wordt ten onrechte gevreesd om wat men daarover gelooft. De manier waarop men soms sterft is dieptragisch, omdat men zich tegen het sterven soms tot het laatst toe verzet. Dan is er een doodsstrijd en daar was ik ooit getuige van, dat gun je niemand toe.
In zulke gevallen zou een zachte dood middels bijvoorbeeld morfine beter zijn. Een doodsstrijd is onnodig.

Soms stelt de geest van een stervende het sterfmoment uit tot bijvoorbeeld familie is overgevlogen vanuit een ander land, en soms knijpt men er stilletjes tussenuit als de kamer heel even verlaten is.

[MagereHein]

Ah....Ik begrijp t.

Ik kijk er vooralsnog niet naar uit. Sterven dan. Maar misschien, als je terminaal ziek bent, pijn hebt, het leven uitzichtloos is....Ik weet het niet.

Wat ik wel weet is dat ik geen actieve herinnering van de afgelopen 17 miljard jaar heb, dus de komende 17 miljard jaar kom ik ook wel door.

[Maria K]

@Hopper.
Je hebt de laatste alinea niet geciteerd en zegt er dus ook niet sover.
Was dat bewust ?

Ja, dat was bewust om geleuter over een hiernamaals te vermijden, hetgeen niet gelukt is zo te zien.
Dit topic gaat over het sterven zelf, wat ik uit de aard der zaak van een gelijke vreugde beschouw als de geboorte.
Voor mij als toeschouwer dan. Geboorte en dood zijn beiden een sprong in het duister.
Geboorte en dood bestaan uit elkaar.

Ik had al dat idee.
Is idd. voorspelbaar.
Zo wordt bijna elk topic over een persoonlijke belevingen, nu aangaande de dood, gevuld met een reeks teksten, preken of andere clichés.

Een illusie te denken aan een persoonlijk gesprek, als je in een omgeving bent, waar men liever wegkijkt van het proces van doodgaan en de beleving daarvan.
Vluchten in theorieën en fantasieën is dan veiliger, dan te dicht bij het eigen hart komen.

[hopper]

Ja, dat was bewust om geleuter over een hiernamaals te vermijden, hetgeen niet gelukt is zo te zien.
Dit topic gaat over het sterven zelf, wat ik uit de aard der zaak van een gelijke vreugde beschouw als de geboorte.
Voor mij als toeschouwer dan. Geboorte en dood zijn beiden een sprong in het duister.
Geboorte en dood bestaan uit elkaar.

Ik had al dat idee.
Is idd. voorspelbaar.
Zo wordt bijna elk topic over een persoonlijke belevingen, nu aangaande de dood, gevuld met een reeks teksten, preken of andere clichés.

Een illusie te denken aan een persoonlijk gesprek, als je in een omgeving bent, waar men liever wegkijkt van het proces van doodgaan en de beleving daarvan.
Vluchten in theorieën en fantasieën is dan veiliger, dan te dicht bij het eigen hart komen.

Veel meer eens dan dit kunnen we het niet worden. Ik vind het afstotelijk die fantasieën over het hiernamaals.
Dit topic gaat over het afscheid van een dierbare, wie dat ook moge zijn. Waarin ik liever opga in dat proces met mijn geliefden, dan dat ik weg kijk van de dood.

[hopper]

Jezus had een trein. Ik stapte in de eerste klasse in, daar was het namelijk warm en gezellig. Ik keek mijn ogen uit joh, al die steden, het platteland. En ondertussen vermaakte ik me met mijn medepassagiers.

Sommige stapte in, andere weer uit. Zo stapte er in een klein plaatsje een lief meisje binnen met rode haren. Ik herinner me haar zoete meisjeslucht nog. Af en toe kwam de conducteur langs om te kijken of het goed ging en anders kwam wel de restauratie langs met eten, koffie of een biertje.

Er was wel eens een saai stuk, dan viel ik in slaap, maar dat gaf niet.
Als ik dan wakker werd, was er weer een nieuw landschap en er waren weer nieuwe mensen bijgekomen. En ik was altijd benieuwd in welke stad we nu weer aan zouden komen!

Totdat Jezus zei dat we naar de 2e klasse moesten, sommigen van ons waren het daar niet mee eens en stapten uit. Ik bleef maar, ik wist ook niet wat te doen.

Nu zit ik in de 2e klas. Het tocht er en er wordt stiekem gerookt. Naar buiten kijken kan ik niet meer, want de ramen zijn vies. Waar ben ik eigenlijk? Ik weet het niet, want ik kan de plaatsnamen niet lezen door die vieze ramen. De stemming is wat omgeslagen, gelukkig ben ik niet alleen. Ik wil alleen weten waar we naar toegaan, maar Jezus zegt niets meer.

Er zal toch niet een derde klasse zijn? Heeft de trein wel een bestemming.........?