Niet helemaal. Je hebt gelijk waar je stelt dat Jezus en zijn eerste volgelingen apocalyptische joden waren die geloofden dat God in hun generatie zou ingrijpen. Jezus en zijn volgelingen (overigens een relatief klein groepje) dachten dat hij daarin een rol zou spelen. De kruisiging maakte aan die droom een eind, ware het niet dat men dacht dat hun leider volgens hen was opgestaan, waardoor de apocalyptische droom van een spoedig ingrijpen van JHWH levend bleef. Rond 65 n.Chr. werden echter eveneens de leiders van de joodse sekte - Ja'akov, Sjom'on en Sja'oel - vermoord. Op Sja'oel na, waren het simpele lieden -- ook daar heb je gelijk in. Er is alleen geen reden te veronderstellen dat men niet oprecht in de opstanding geloofde. Mocht je resieus geïnteresseerd zijn, dan zijn echte aanraders de boeken Jesus and the spirit van prof. Dunn, een bekend nieuw Testamenticus - een studie van de religieuze ervaringen van Jezus en de eerste christenen - en prof. Gordon Fee's werk over de heilige geest in de werken van Paulus. Ook Hurtado's werk How on Earth did Jesus become God? is m.i. zeer leerzaam. Paulus' ervaring op weg naar Damascus was zo'n voorbeeld van een christofanie, een visionaire openbaring van Jezus in glorieuze vorm die Paulus zijn gevoel voor de missie en de basis van zijn boodschap overbracht. Wetenschappelijk is het psychologisch allemaal niet zo moeilijk te verklaren.J-W schreef: ↑30 mei 2021, 18:53 @ Mart.
Alles gelezen hebbende geloofde een groep Joden destijds dat hun God spoedig zou ingrijpen. En Jezus van Nazareth viel als prediker dusdanig op dat men m.u.v. van de farizeeërs dacht dat Hij daarin een grote rol zou spelen. Toen Jezus gekruisigd was was hun droom uit. Maar een aantal fanatiekelingen die met alle geweld het ingrijpen van hun God door wilden laten gaan zouden toen verzonnen hebben dat hun prediker uit de dood was opgestaan. De discipelen waren daar blijkbaar zo van overtuigd dat een aantal van hen dat geloof met de dood heeft willen bekopen. Wat ik in bovenstaande reacties ook proef blijft het vreemd dat de bewuste stroming m.u.v Paulus minder het accent legde op het komende koninkrijk maar meer op de prediker Jezus. Vanaf zijn zogenaamde hemelvaart werd er "ineens" een nieuwe religie geboren. God had een Zoon die zich op aarde heeft laten kruisigen als offer voor de zonden van de mensen. De evangeliën lezende waren Zijn volgelingen echter eenvoudige mensen, vissers. De vraag blijft daarom wie en waarom achter het oprichten van een nieuwe religie zat. Dat de roomse kerk het christendom eeuwen later handen en voeten heeft gegeven staat hier los van, het gaat nu even om de eerste jaren na de dood van Jezus. Normaal gesproken had alles in de vergeethoek moeten geraken. Men had zich in Jezus vergist, zand erover.
Vooral via Sja'oel (Paulus) waren er steeds meer heidenen de beweging binnengekomen en de opname van heidenen in de zich ontwikkelende vroegchristelijke kerk veroorzaakte uiteindelijk een scheuring tussen het jodendom en het joodse christendom tijdens de eerste twee eeuwen, terwijl het apocalyptische gedachtengoed op de langere baan werd geschoven. Vrij snel daarna bestond de beweging voornamelijk nog uit heidenen. In 313 werd de christelijke eredienst gelegaliseerd, waarna in 380 het Romeinse Rijk officieel het christendom aannam als staatsgodsdienst en vestigde het christendom zich als een overwegend Romeinse religie in de staatskerk van het Romeinse rijk.