Jehovah de oorlogsgod

[peda]

Het is opnieuw de bekende richtingenstrijd waar iedere richting-volger uit het grote arsenaal van "' kralen "' er die uithaalt en aan elkaar rijgt die het best passen bij de persoonlijk beoogde uitkomst. "'Vermeende"' feiten zolang gemasseerd dat het "" vermeende "" er af valt en dus volgens de inbrenger "' keiharde "" feiten worden gepresenteerd. Kijk je er doorheen dan zie je de verschillende "' masseurs "" aan het werk.

Als gezegd, heerst er vrijwel algehele consensus onder de wetenschappers en tekstkritici dat de passage honderden jaren nadien is toegevoegd en komt de passage in geen enkele vroege tekst voor. Hetzelfde wordt bevestigd door Bruce Metzger, Bart Ehrman (heb beiden zelf gelezen) en volgens de link in wikipedia eveneens door The Oxford Dictionary of de Christian Church, de Recent en Previous Research on de Pericope Adulterae (John 7.53—8.11) door Chris Keith en door Bible.org, noot 139. Van Snelheid zie ik echter geen enkele bron. Het beperkt zich als gewoonlijk tot wat geroep vanaf de zijlijn.

Hallo Mart,
HET ENIGE en ECHTE keiharde FEIT is af te lezen uit het Originele Script ( meten= weten ). Dat is er gewoon niet, althans mij is daar niets over bekend. Getrokken conclusies op basis van later daterend materiaal, zijn hypothesen, geen keiharde feiten. Wanneer je een hypothese honderdduizend maal herhaald, dan heb je aan het einde gewoon nog een hypothese en geen Hard Feit. Zelfs wanneer de oudere kerkvaders het betrokken citaat nooit zouden hebben genoemd, dan is dat weliswaar een krachtige aanwijzing, maar een krachtige aanwijzing is nooit en wordt nooit een Hard Feit.

[Mart]

Hallo Mart,
HET ENIGE en ECHTE keiharde FEIT is af te lezen uit het Originele Script ( meten= weten ). Dat is er gewoon niet, althans mij is daar niets over bekend. Getrokken conclusies op basis van later daterend materiaal, zijn hypothesen, geen keiharde feiten. Wanneer je een hypothese honderdduizend maal herhaald, dan heb je aan het einde gewoon nog een hypothese en geen Hard Feit. Zelfs wanneer de oudere kerkvaders het betrokken citaat nooit zouden hebben genoemd, dan is dat weliswaar een krachtige aanwijzing, maar een krachtige aanwijzing is nooit en wordt nooit een Hard Feit.

Ook het historische bestaan van Jezus is geen hard feit, maar men gaat ervan uit naar aanleiding van de beschikbare data: het was historisch waarschijnlijk een Torahgetrouwe apocalyptische prediker die weinig ophad met heidenen. In de bijbelwetenschap werkt men met de meest waarschijnlijke hypothese op basis van beschikbare data. Zo kom je verder. Het is bovendien een hard feit dat er vrijwel algehele consensus onder de wetenschappers en tekstkritici bestaat dat de passage honderden jaren nadien is toegevoegd en het is eveneens een hard feit dat de passage in geen enkele vroege tekst voorkomt. Het is daarnaast ook een hard feit dat hetzelfde wordt bevestigd door Bruce Metzger, Bart Ehrman (heb beiden zelf gelezen) en volgens de link in wikipedia eveneens door The Oxford Dictionary of de Christian Church, de Recent en Previous Research on de Pericope Adulterae (John 7.53—8.11) door Chris Keith en door Bible.org, noot 139. Het is duidelijk de meest waarschijnlijke hypothese op grond van de beschikbare data dat de passage eeuwen nadien is toegevoegd. Van Snelheid zie ik echter geen enkele bron. Het beperkt zich als gewoonlijk tot wat geroep vanaf de zijlijn.

[peda]

Hallo Mart,

Ik ben blij dat je het woord "' hypothese "" meeneemt. Bij "' hypothese "' ontbreekt nu juist het meten=weten, dat is voor mij cruciaal. Een nog zo krachtig onderbouwde hypothese wordt zonder keihard kunnen "' meten "' van de juistheid van de hypothese, nooit een hard feit. Daarover kunnen wij onderling duizend maal in herhaling treden, maar volgens mijn definitie van hypothese blijft dat onverkort het geval. De discussie gaat dan over "' hoe betrouwbaar is een hypothese "'. Ik ken niet alle publicaties van de oudere kerkvaders en wanneer uit gedegen studie van het beschikbare bron-materiaal zou blijken dat er nooit door hen een verwijzing naar de betreffende tekst heeft plaatsgevonden, dan is dat een zeer krachtige ondersteuning voor de visie van een latere tekst toevoeging. Maar nogmaals ik heb geen weet van zo'n krachtige in brede deskundigen kring geaccepteerde conclusie inzake het niet-noemen van de tekst door oudere kerkvaders.

[Mart]

Ik ken niet alle publicaties van de oudere kerkvaders en wanneer uit gedegen studie van het beschikbare bron-materiaal zou blijken dat er nooit door hen een verwijzing naar de betreffende tekst heeft plaatsgevonden, dan is dat een zeer krachtige ondersteuning voor de visie van een latere tekst toevoeging. Maar nogmaals ik heb geen weet van zo'n krachtige in brede deskundigen kring geaccepteerde conclusie inzake het niet-noemen van de tekst door oudere kerkvaders.

Het is inderdaad een zeer krachtige ondersteuning voor het gegeven dat de tekst honderden jaren nadien is toegevoegd. Vandaar ook de vrijwel algehele consensus onder de wetenschappers, tekstkritici en historici. Heb de boeken van Bruce Metzger, Bart Ehrman, Geza Vermes, Larry Hurtado en vele anderen overigens zelf gelezen. Bovendien is er door Callista al een link gegeven naar wikipedia, die hetzelfde vermeldt: klik.

[Inktvlam]

Het verhaal van Jezus en de overspelige vrouw is wel interessant om verder door te spitten. Ik was ooit van plan om het hier verder door te nemen. Misschien komt het er ooit van.
Bart Ehrman schrijft zelf: “De meeste wetenschappers denken dat het waarschijnlijk een bekend verhaal was dat circuleerde in de mondelinge traditie over Jezus, en op een keer in de marge van een manuscript werd opgeschreven.”
In plaats van aan te nemen dat het verhaal later is toegevoegd, kun je net zo goed de vraag stellen: waarom ontbreekt het in sommige manuscripten? In het oudste manuscript ontbreekt het verhaal, maar dat zegt niet alles, omdat we het origineel niet hebben. In de meeste manuscripten komt het verhaal gewoon voor. Augustinus (354-430) en Hiëronymus (347-430) kenden het verhaal van de overspelige vrouw al. Het was geen kwestie van erbij verzinnen, maar van weglaten (in sommige kopieën), omdat men van mening was dat overspelige vrouwen gestraft dienden te worden. Sommigen konden niet accepteren dat een overspelige vrouw zonder straf wegkwam.

[peda]

Het verhaal van Jezus en de overspelige vrouw is wel interessant om verder door te spitten. Ik was ooit van plan om het hier verder door te nemen. Misschien komt het er ooit van.
Bart Ehrman schrijft zelf: “De meeste wetenschappers denken dat het waarschijnlijk een bekend verhaal was dat circuleerde in de mondelinge traditie over Jezus, en op een keer in de marge van een manuscript werd opgeschreven.”
In plaats van aan te nemen dat het verhaal later is toegevoegd, kun je net zo goed de vraag stellen: waarom ontbreekt het in sommige manuscripten? In het oudste manuscript ontbreekt het verhaal, maar dat zegt niet alles, omdat we het origineel niet hebben. In de meeste manuscripten komt het verhaal gewoon voor. Augustinus (354-430) en Hiëronymus (347-430) kenden het verhaal van de overspelige vrouw al. Het was geen kwestie van erbij verzinnen, maar van weglaten (in sommige kopieën), omdat men van mening was dat overspelige vrouwen gestraft dienden te worden. Sommigen konden niet accepteren dat een overspelige vrouw zonder straf wegkwam.

Hallo Inktvlam,

Dan moet dat wegschrappen wel op hierarchisch hoog niveau hebben plaatsgevonden. Door kerkelijke notabelen die van mening waren dat zij zelve goddelijke autoriteit hadden om op een veel later tijdstip te schrappen in de eerdere tot stand gekomen H Geschriften.

[Balthasar]

Ik heb nooit zo goed begrepen waarom met name het Oude Testament zozeer wordt gewaardeerd in kringen van het oude christendom. De meeste teksten waren duidelijk een middel tot propaganda door joodse priesters gemaakt om hun volk zogenaamde van een glorieuze historie, waarin vooral een sterk nationalisme doorklinkt. Bovendien is het voornaamste thema het verheerlijken van hun stamgod, waarbij feitelijk elke realiteit uit het oog werd verloren. Geloven in de almacht van je eigen God, zeker in oorlogssituaties, geeft je een vals gevoel van zekerheid.
Voorts is het in het begin van de jaartelling altijd zeer arbitrair geweest welke boeken tot het OT behoorden en welke niet. De verschillende christelijke groeperingen waren het hierover zeer oneens, wat de status van het OT alleen maar verzwakt.
Het OT is vooral getuige van een tamelijk primitieve religie. Zo was Jehova oorspronkelijk een echte stamgod. Zolang deze stamgod correct bejegend werden, beschermde deze de stam en hielp deze de stam wanneer ze oorlog voerde tegen omringende stammen. En hij beschermde vee en oogst. Daartoe moesten wel van tijd tot tijd offeranders worden gebracht, bij voorkeur in de vorm van het vergieten van bloed.
Uiteraard schreven de Israëlieten, zoals zoveel volken deden, hun God een rol toe in de loop der gebeurtenissen, in het bijzonder op het politieke vlak en in de strijd met hun vijanden. Maar een dergelijke gedachte verheft zich niet boven dat van de Grieken, die hun Goden allerlei rollen toekenden. Of boven het godsbeeld van talloze andere volken, die dat deden.
In ieder geval werd Jehova al gauw gevormd tot een uitgesproken tiran, die blinde gehoorzaamheid eiste, en die geen andere goden duldde dan alleen hijzelf.
Alle in de bijbel beschreven verhalen: Adam en Eva in de hof van Eden, Kaïn en Abel, Noach en de zondvloed (twee versies), de toren van Babel, Sodom en Gomorra, Mozes en de uittocht uit Egypte, de plagen van Egypte enzovoort, zijn onmiskenbaar mythen, die door geen enkele archeologische vondst worden bevestigd.
Het OT is feitelijk niet meer dan een verzameling mondeling overgeleverde verhalen, legenden en mythen, vermengd met joods nationalisme en allerlei megalomane fantasieën. Daarbij werd allerlei historische figuren en plaatsnamen ingevoegd om de indruk te wekken dat het om een historische authenticiteit ging.

Ik begrijp dat dit een gedeelte is uit een boek dat je aan het schrijven bent. Ik kan niet echt mijn hoongelach inhouden.

Ten eerste, als je over het OT (waarom 'OT'?) wilt schrijven, waarom vertoon je dan op hemeltergende wijze je onkunde door de naam 'Jehova' te gebruiken? Daarmee diskwalificeer je jezelf meteen.

Ten tweede, voor wie of tegen wie schrijf je eigenlijk? Het lijkt alsof je in de 19e eeuw leeft. Maar helaas, het is de 21e eeuw, en alles wat je opschrijft is al 1000 x gezegd. Dit komt een beetje over als iemand die op z'n 60e ontdekt dat er ook een wereld buiten het eigen dorp bestaat en daar op een verwilderde manier verslag van doet.

Over het eerste deel van de Bijbel oftewel de Tanach zijn ontzettend goede boeken geschreven die deze verzameling geschriften vanuit literair, historisch en theologisch oogpunt beschrijven. Steek daar eens je licht op, zou ik zeggen.

[Bastiaan73]

Het verhaal van Jezus en de overspelige vrouw is wel interessant om verder door te spitten. Ik was ooit van plan om het hier verder door te nemen. Misschien komt het er ooit van.
Bart Ehrman schrijft zelf: “De meeste wetenschappers denken dat het waarschijnlijk een bekend verhaal was dat circuleerde in de mondelinge traditie over Jezus, en op een keer in de marge van een manuscript werd opgeschreven.”
In plaats van aan te nemen dat het verhaal later is toegevoegd, kun je net zo goed de vraag stellen: waarom ontbreekt het in sommige manuscripten? In het oudste manuscript ontbreekt het verhaal, maar dat zegt niet alles, omdat we het origineel niet hebben. In de meeste manuscripten komt het verhaal gewoon voor. Augustinus (354-430) en Hiëronymus (347-430) kenden het verhaal van de overspelige vrouw al. Het was geen kwestie van erbij verzinnen, maar van weglaten (in sommige kopieën), omdat men van mening was dat overspelige vrouwen gestraft dienden te worden. Sommigen konden niet accepteren dat een overspelige vrouw zonder straf wegkwam.

Genoeg materie voor een apart topic.

[callista]

Wat zeer waarschijnlijk niets oplevert.
Alleen maar bladvulling.

[Bastiaan73]

Wat zeer waarschijnlijk niets oplevert.
Alleen maar bladvulling.

Tja als je zo denkt is alles alleen maar bladvulling.

[callista]

Wat zeer waarschijnlijk niets oplevert.
Alleen maar bladvulling.

Tja als je zo denkt is alles alleen maar bladvulling.

Nee hoor dat zeg ik niet en dat vind ik ook niet....

[Mullog]

<knip...knip>... Het was geen kwestie van erbij verzinnen, maar van weglaten (in sommige kopieën), omdat men van mening was dat overspelige vrouwen gestraft dienden te worden. Sommigen konden niet accepteren dat een overspelige vrouw zonder straf wegkwam.

Dat is de dood in de pot voor de Bijbel als zijnde God's woord of door God geïnspireerd. Als mensen naar believen verhalen erbij kunnen zetten of weg kunnen laten dan blijft van enige van regie van boven niks over en is het allemaal mensen werk.

[J-W]

<knip...knip>... Het was geen kwestie van erbij verzinnen, maar van weglaten (in sommige kopieën), omdat men van mening was dat overspelige vrouwen gestraft dienden te worden. Sommigen konden niet accepteren dat een overspelige vrouw zonder straf wegkwam.

Dat is de dood in de pot voor de Bijbel als zijnde God's woord of door God geïnspireerd. Als mensen naar believen verhalen erbij kunnen zetten of weg kunnen laten dan blijft van enige van regie van boven niks over en is het allemaal mensen werk.

Als ik het goed begrijp is dat vroeger allemaal gebeurd, meer dan 1500 jaar geleden. Nu verandert men niets meer aan de bijbel. Op zich wel komisch te weten dat er met de samenstelling van de bijbel is gesjoemeld, zelfs met de verhalen op zich terwijl het gewone kerkvolk lang heeft gedacht dat het van A tot Z Gods woord was.

[Zolderworm]

Nou, ik moet er nog even bij schrijven dat er ook veel kabbala-symboliek in te vinden is. In ieder geval iets positiefs vermelden. In het boek dat ik aan het schrijven ben. Niet zozeer hier. Maar ik ben benieuwd naar de reacties. Daar kan ik wat van leren.

Ben je niet gewoon reclame voor het boek dat je aan het schrijven bent aan het maken?

Eerst maar eens kijken of ik het überhaupt af krijg. Ik zit nu halverwege.

[Zolderworm]

JHWH is in de T'NaCH een 'iesj milchamah -- een man van strijd. Ben zelf een groot voorstander van de gruwelgod die niet de andere wang toekeert, niet de onderdrukker liefheeft, maar empathieloze wreedheid keihard vergeldt. Ik geloof echter simpelweg niet in z'n bestaan.

Steeds meer medemensen schrapen hier hun eten uit vuilnisbakken en goede mensen die zouden willen delen, hebben zelf geen cent te makken. Wereldwijd sterven nog steeds dagelijks tienduizenden mensen aan hongergerelateerde oorzaken, waaronder duizenden kinderen, terwijl oorlogen worden gevoerd onder het mom van 'rechtvaardigheid & vrede' en om economisch gewin. Keer de andere wang niet toe, vergeef niemand die geen berouw toont en heb de onderdrukker niet lief. Laten de harteloze rotzakken zelf ook maar eens voelen wat ze anderen aandoen, laten zij eens de pijn op het gezicht tonen die ze anderen niet hebben onthouden. Maar helaas, helaas, er is geen gruwelgod.

Precies.

[Zolderworm]

Het Oude Testament laat ons de heilspedagogie zien, dus hoe God zich heel geleidelijk, stapje voor stapje, aan de wereld openbaart. Met als hoogtepunt de komst van Christus. Dit gebeurt middels zowel mythische als historische verhalen, middels zowel wettelijke als poëtische teksten, die de door trauma's getormenteerde ziel van een diepgelovig volk blootleggen. Nu nu herkennen vele gelovigen hun ervaringen met God en de wereld in die verhalen en teksten.
Hij openbaart zich zodanig, ook aan elk mens nu, dat Hij zowel vertrouwd als vernieuwend overkomt. Dus begint Hij inderdaad als een klassieke stamgod voor Israël, maar laat Hij door de generaties heen steeds meer doorschemeren dat Hij er voor alle volkeren is, dat rechtvaardigheid Hem meer waard is dan alle offers bij elkaar en dat Hij een universele gemeenschap van vrede en gerechtigheid wil stichten.
Door hun geschiedenis heen, in het bijzonder tijdens de Babylonische ballingschap, leren de Israëlieten dat vrijheid niet vanzelfsprekend is, dat Gods zegen niet vrijblijvend is en dat God ook in den vreemde toch aanbeden kan worden en niet enkel in de tempel van Jeruzalem.

Uiteindelijk openbaart Hij zich dus in Christus en toont Hij het meest volmaakt en het meest zichtbaar zijn liefde voor ons, als Hij zichzelf aan ons overgeeft en met ons meegaat in lijden en dood, maar daardoor ons ook opheft en verheerlijkt in de verrijzenis.
In de vele verhalen en teksten van het OT lezen we het leven van Jezus op unieke wijze terug, zien we vele voorafbeeldingen van de mystieke geloofswaarheden die Hij ons heeft geopenbaard en wordt het onzegbare zo in woorden en tekenen toegankelijk voor ons gemaakt.
Natuurlijk worden we in het OT ook geconfronteerd met heftige oorlogsteksten, bizarre oud-oosterse cultuswetten en vlammende wraakpsalmen, stammende uit verschillende tijden en culturen die wij niet meer zo herkennen. Of misschien toch wel, als we onze eigen geschiedenis nagaan en misschien ook wel de eigen wraakgevoelens overwegen die wellicht nog in ons hart woekeren en daarom ook aan God opgedragen moeten worden?
En gezien de grote tijdsspanne die de bijbelse boeken bestrijken, zouden de lezers of toehoorders van toen niet ook al de oude teksten steeds weer opnieuw hebben moeten interpreteren naar hun eigen tijdsgeest en persoonlijke geloofsbeleving?

Waarmee duidelijk wordt dat God door de mens is geschapen en niet andersom. God vormt zich naar de waarden van de mensen in de loop der tijd en niet andersom.

[Mart]

Het verhaal van Jezus en de overspelige vrouw is wel interessant om verder door te spitten. Ik was ooit van plan om het hier verder door te nemen. Misschien komt het er ooit van.
Bart Ehrman schrijft zelf: “De meeste wetenschappers denken dat het waarschijnlijk een bekend verhaal was dat circuleerde in de mondelinge traditie over Jezus, en op een keer in de marge van een manuscript werd opgeschreven.”
In plaats van aan te nemen dat het verhaal later is toegevoegd, kun je net zo goed de vraag stellen: waarom ontbreekt het in sommige manuscripten? In het oudste manuscript ontbreekt het verhaal, maar dat zegt niet alles, omdat we het origineel niet hebben. In de meeste manuscripten komt het verhaal gewoon voor. Augustinus (354-430) en Hiëronymus (347-430) kenden het verhaal van de overspelige vrouw al. Het was geen kwestie van erbij verzinnen, maar van weglaten (in sommige kopieën), omdat men van mening was dat overspelige vrouwen gestraft dienden te worden. Sommigen konden niet accepteren dat een overspelige vrouw zonder straf wegkwam.

In geen enkele van de oudste manuscripten komt het voor -- geen enkele. Pas honderden jaren na dato werd het verhaal toegevoegd. Zoals Ehrman ook schrijft, was er een traditie onder de kerkvaders. De beste hypothese is dat het verhaal uit een apocrief beschouwd (het bevond zich onder de antilegomena - teksten waarvan aan de betrouwbaarheid werd getwijfeld) en verloren gegaan evangelie van de Hebreeën is genomen.

[Zolderworm]

De gruwelgod kan nooit de Vader zijn waar de Zoon één mee is. In het christendom is er van alles door elkaar gegooid en dan kun je na 20 eeuwen niet gaan zeggen dat je het 2000 jaar lang fout hebt gehad. Want daarmee haal je je eigen geloof onderuit. Maar dat maakt niet uit, geloven is geen geestelijke ontwikkeling maar zaken aan nemen zonder bewijs.

Dat is een belangrijk probleem in het huidige christendom.

[Piebe Paulusma]

JHWH is in de T'NaCH een 'iesj milchamah -- een man van strijd. Ben zelf een groot voorstander van de gruwelgod die niet de andere wang toekeert, niet de onderdrukker liefheeft, maar empathieloze wreedheid keihard vergeldt. Ik geloof echter simpelweg niet in z'n bestaan.

Steeds meer medemensen schrapen hier hun eten uit vuilnisbakken en goede mensen die zouden willen delen, hebben zelf geen cent te makken. Wereldwijd sterven nog steeds dagelijks tienduizenden mensen aan hongergerelateerde oorzaken, waaronder duizenden kinderen, terwijl oorlogen worden gevoerd onder het mom van 'rechtvaardigheid & vrede' en om economisch gewin. Keer de andere wang niet toe, vergeef niemand die geen berouw toont en heb de onderdrukker niet lief. Laten de harteloze rotzakken zelf ook maar eens voelen wat ze anderen aandoen, laten zij eens de pijn op het gezicht tonen die ze anderen niet hebben onthouden. Maar helaas, helaas, er is geen gruwelgod.

Wel de gruwelijkheden maar niet de gruwel God. Ik gruw van dergelijke hypocrisie.

[Zolderworm]

Ik hoor deze uitleg vaker maar kan er helemaal niets mee. Wel leuk bedacht maar God sprak volgens de verhalen persoonlijk met Abraham en Mozes. Waarom zou hij zich niet helemaal een hen hebben kunnen "openbaren?" En waarom wel helemaal aan "ons"? Omdat wij beschaafder zijn? Was het dan niet juist de taak van die God hen wat beschaving bij te brengen, zich te onderscheiden van andere goden ipv mee te doen met de gebruikelijke wreedheden? Ik geloof daarom helemaal niets van een stapje voor stapje-openbaring. Het zijn gewoon verhalen van mensen over een lange periode. Logisch dat de laatst geschreven verhalen dan wat meer bij onze normen en waarden passen dan de oudere. En dat Hij pas later zou hebben willen laten doorschemeren dat hij er voor alle volken is lijkt mij ook niet erg logisch. Vanaf Adam had Hij er voor iedereen moeten zijn, blijven zijn, allemaal zijn schepsels. Niet eerst een willekeur voor een paar mensen en éen volk, de andere links laten liggen en laten vernietigen en vervolgens zeggen dat Hij er voor iedereen is? Je hele uiteenzetting riekt naar het goedpraten van de handelingen van de oorlogsgod uit het OT al begrijp ik wel dat je als gelovige geen andere mogelijkheid hebt wil je je geloof behouden.

Ik begrijp best wel dat niet iedereen iets met mijn uitleg kan en dat hoeft ook niet. Het is echter wel de wijze waarop veel katholieken en ook andere christenen het OT lezen.
De Bijbel is allereerst een geloofsboek en moet dus in de context van een al bestaande geloofstraditie worden gelezen. In dit geval dus het jodendom of het christendom. Ze staat dus niet op zichzelf, net zoals je bijvoorbeeld Shakespeare niet ten volle kunt begrijpen als je de Engelse cultuur destijds niet kent.

De geleidelijke openbaring resoneert daarbij behoorlijk met hoe de natuur en ook de mens zich ontwikkelt. Evolutie is immers een nog vele malen geleidelijker proces, waarbij generatie na generatie slechts kleine details in het wezen muteren. Maar het heeft wel al die miljarden jaren haar succes ruimschoots bewezen.
Ook de menselijke beschaving heeft er duizenden jaren over gedaan om zich te ontwikkelen tot wat zij nu is. Ergo: ze had al duizenden jaren lang dezelfde hersenen als wij nu hebben, voordat ze überhaupt landbouw ermee ging bedrijven. En ook dat bewijst zich, want we zijn er nog steeds en hebben al de meest dodelijke rampen, oorlogen en plagen overleefd.
Zo heeft God ook zijn openbaringen zich laten ontwikkelen. Oók bij de andere volkeren destijds liet Hij sporen van waarheid na, opdat zij Hem tastenderwijs zouden vinden (vgl. Hnd 17). Dat verklaart ook waarom je zoveel gelijkenissen met de Drie-ene God, de stervende en verrijzende Christus en zelfs Maria met het Kindje tegenkomt in andere godsdiensten.
Maar zelfs met die geleidelijke weg wist het christendom zich in slechts tweeduizend jaar over de hele wereld te verspreiden. En staat zij nog steeds sterk, ondanks alles wat er binnen en buiten haar aan kwaad gebeurd is. In de tijdsspanne van de hele geschiedenis van de mensheid is dat eigenlijk weer heel kort.

Maakt dit onze voorouders dan minderwaardig, omdat zij 'nog niet zover' zouden zijn als wij? Nee, want God geeft een ieder wat hij of zij nodig heeft. Daarbij zullen wij in andere dingen weer zwakker staan dan onze voorouders en is er bij ons wellicht ook veel geestelijke en niet zelden ook natuurlijke kennis weer verloren gegaan.
Uiteindelijk kan niemand ergens op roemen, hebben we allemaal Gods genade en barmhartigheid nodig. En die geeft Hij ten overvloede, ieder naar de eigen mogelijkheden, maar uiteindelijk zelfs die mogelijkheden overstijgend.
Abraham, Isaak en Jakob worden niet voor niets als geloofshelden afgebeeld, ook al zouden zij nog niet de volle Openbaring hebben ontvangen. Want niet het weten is bepalend of je een goede gelovige hebt, maar de liefde voor God en je naasten. En die liefde is universeel en voor elk mens te begrijpen, of je nu in een tribale stam woont of in een machtige natiestaat.
Zoals Thomas van Kempis zegt: ik zou liever berouw voelen, dan de definitie van berouw weten.

Ergo: het zou eigenlijk helemaal niet zo vreemd zijn om te veronderstellen dat wij ons nu juist te snel ontwikkelen en teveel tegelijkertijd willen. Dat wij veel te gejaagd en te gehaast zijn en in onze ambities zo min mogelijk rekening willen houden met hen die (nog) niet zo ver zijn.
Dat we onszelf ook letterlijk gek maken met al die razendsnelle, nauwelijks nog bij te houden ontwikkelingen en al die informatiebombardementen waar we ons dagelijks aan blootstellen.
God treuzelt dus niet, maar wij hebben misschien wel gewoon veel te veel haast, waardoor alles wat zich niet aan onze moderne, snelle leefwijze aanpast, wel traag lijkt te gaan.
Waar al vanaf het ontstaan van de mensheid het heel normaal was dat de ouderen de jongeren onderricht gaven en lieten profiteren van hun ervaringen, is het de laatste paar eeuwen steeds meer andersom gedraaid, waardoor veel ouderen zich zelfs nu wat nutteloos en eenzaam voelen.
God stelt daar een 'heilige traagheid' tegenover. Ja, de mensheid moet veranderen, zij moet gered worden uit de klauwen van het kwaad en onrecht moet krachtig worden bestreden, maar de voltooiïng van zijn Rijk gebeurt ziel voor ziel, hart voor hart, zowel heel herkenbaar als heel vernieuwend.

Adam en Eva gaan dan ook niet zozeer over twee personen. Wij allen zijn Adam en Eva. Het is een mythologisch verhaal dat op eenvoudige, beeldende wijze de menselijke natuur in relatie tot God en de schepping schildert en hoe die relatie verbroken is geraakt.
Het OT en het NT verhalen vervolgens hoe God de mens inderdaad langzamerhand en geleidelijk weer terugroept, beginnende bij een volk, maar uiteindelijk de hele aarde bereikend.
Zonder de vrije wil van de mens te doorbreken, zonder de mens angst aan te jagen, zonder te onweerstaanbaar en te onbegrijpelijk te worden. Hij sluit dus aan bij de culturen van de mens, om vervolgens deze langzaam te vormen naar zijn wil. Zodat de mens niet angstig zich verbergt, zodat de mens Hem kan blijven volgen, maar ook zodat de mens samen met Hem steeds meer boven zichzelf uitstijgt.
Hij laat de mens dus aanvankelijk zijn oorlogen voeren en Hem daartoe aanroepen. Hij laat de mens zijn koningen aanstellen, zijn steden bouwen en zijn slaven houden. Dat vinden wij raar, omdat wij altijd snelle, directe veranderingen willen. Wat nú kwaad is, moet nú direct bestreden worden. Maar hoeveel schade hebben wij daarmee misschien al niet toegebracht aan 'afwijkende' culturen en gemeenschappen? Kijk alleen al naar vele landen die nu verscheurd zijn door oorlog en terrorisme, omdat wij daar nú democratie wilden brengen!

Maar God laat het niet daarbij. Dat Hij iets toestaat, betekent niet dat het voor altijd zo moet blijven. Hij vormt zijn geloofsgemeenschappen steeds meer naar zijn beeld, steeds meer naar Christus' evangelie van liefde en compassie. Met horten en stoten door onze zondige neigingen, maar het gebeurt wel. De Kerk van nu is weliswaar dezelfde als de Kerk van toen, maar toch ook weer heel anders. Ook zij blijft zich hervormen.
En zo werkt Hij ook in elke gelovige. Ook bij jou zal Hij zich nooit zodanig onweerstaanbaar uiten, dat je vrije wil uitgeschakeld wordt. Hij zal zich altijd begrijpelijk uiten, binnen de cultuur en denkwijzen waarin jij leeft, en van daaruit jouw denken en doen steeds meer omvormen naar zijn liefde. Hij zal jouw grenzen zowel respecteren als verleggen, stukje bij beetje, zodat uiteindelijk ook het nieuwe en het onbegrijpelijke jou vertrouwd wordt.
Hij overweldigt niet, maar nodigt uit. Hij sleurt je niet mee, maar reikt je de hand. Hij wil jou niet door revoluties en cancel-culturen wegrukken uit de wortels van jouw bestaan, maar wil je wortels stukje bij beetje enten op de Bron van het leven, zodat je kunt volgroeien tot een prachtige boom, die honderd- tot duizendmaal vruchtdraagt.

Je hebt niet zo goed begrepen wat de essentie van dit topic is. Ik heb het over God als oorlogsgod met de bijkomende wreedheden, onredelijkheden en woedeaanvallen. Je kunt zeggen dat dit is hoe God zich het begin kenbaar maakte. Maar mijn betoog is juist dat dit een door het volk van Israël verzonnen oorlogsgod is, zoals vrijwel alle oude volken hun oorlogsgoden hadden. Die bestonden natuurlijk niet echt, maar waren een product van de fantasie van die volken om zichzelf te sterken in hun strijd.

[Zolderworm]

Ik heb nooit zo goed begrepen waarom met name het Oude Testament zozeer wordt gewaardeerd in kringen van het oude christendom. De meeste teksten waren duidelijk een middel tot propaganda door joodse priesters gemaakt om hun volk zogenaamde van een glorieuze historie, waarin vooral een sterk nationalisme doorklinkt. Bovendien is het voornaamste thema het verheerlijken van hun stamgod, waarbij feitelijk elke realiteit uit het oog werd verloren. Geloven in de almacht van je eigen God, zeker in oorlogssituaties, geeft je een vals gevoel van zekerheid.
Voorts is het in het begin van de jaartelling altijd zeer arbitrair geweest welke boeken tot het OT behoorden en welke niet. De verschillende christelijke groeperingen waren het hierover zeer oneens, wat de status van het OT alleen maar verzwakt.
Het OT is vooral getuige van een tamelijk primitieve religie. Zo was Jehova oorspronkelijk een echte stamgod. Zolang deze stamgod correct bejegend werden, beschermde deze de stam en hielp deze de stam wanneer ze oorlog voerde tegen omringende stammen. En hij beschermde vee en oogst. Daartoe moesten wel van tijd tot tijd offeranders worden gebracht, bij voorkeur in de vorm van het vergieten van bloed.
Uiteraard schreven de Israëlieten, zoals zoveel volken deden, hun God een rol toe in de loop der gebeurtenissen, in het bijzonder op het politieke vlak en in de strijd met hun vijanden. Maar een dergelijke gedachte verheft zich niet boven dat van de Grieken, die hun Goden allerlei rollen toekenden. Of boven het godsbeeld van talloze andere volken, die dat deden.
In ieder geval werd Jehova al gauw gevormd tot een uitgesproken tiran, die blinde gehoorzaamheid eiste, en die geen andere goden duldde dan alleen hijzelf.
Alle in de bijbel beschreven verhalen: Adam en Eva in de hof van Eden, Kaïn en Abel, Noach en de zondvloed (twee versies), de toren van Babel, Sodom en Gomorra, Mozes en de uittocht uit Egypte, de plagen van Egypte enzovoort, zijn onmiskenbaar mythen, die door geen enkele archeologische vondst worden bevestigd.
Het OT is feitelijk niet meer dan een verzameling mondeling overgeleverde verhalen, legenden en mythen, vermengd met joods nationalisme en allerlei megalomane fantasieën. Daarbij werd allerlei historische figuren en plaatsnamen ingevoegd om de indruk te wekken dat het om een historische authenticiteit ging.

Ik begrijp dat dit een gedeelte is uit een boek dat je aan het schrijven bent. Ik kan niet echt mijn hoongelach inhouden.

Ten eerste, als je over het OT (waarom 'OT'?) wilt schrijven, waarom vertoon je dan op hemeltergende wijze je onkunde door de naam 'Jehova' te gebruiken? Daarmee diskwalificeer je jezelf meteen.

Ten tweede, voor wie of tegen wie schrijf je eigenlijk? Het lijkt alsof je in de 19e eeuw leeft. Maar helaas, het is de 21e eeuw, en alles wat je opschrijft is al 1000 x gezegd. Dit komt een beetje over als iemand die op z'n 60e ontdekt dat er ook een wereld buiten het eigen dorp bestaat en daar op een verwilderde manier verslag van doet.

Over het eerste deel van de Bijbel oftewel de Tanach zijn ontzettend goede boeken geschreven die deze verzameling geschriften vanuit literair, historisch en theologisch oogpunt beschrijven. Steek daar eens je licht op, zou ik zeggen.

Feitelijk gaan alleen de eerste twee pagina's van het eerste hoofdstuk over het OT. Namelijk over de meedogenloze wrede God, die we daarin zie optreden. De oorlogsgod. Zo wordt het nu eenmaal beschreven in de bijbel. Dat heeft niets te maken met hoe vaak het al gezegd is. Het kan ook niet vaak genoeg gezegd worden. Maar welke naam raad je me aan in plaats van Jehovah?

[Mart]

Wel de gruwelijkheden maar niet de gruwel God. Ik gruw van dergelijke hypocrisie.

Gruwelijk vind ik een god die leert dat de wrede Romeinse overheid door God ingesteld is en dat we braaf de andere wang moeten toekeren en de vijand moeten liefhebben. Geef mij maar een god die niet de andere wang toekeert, niet de onderdrukker liefheeft, maar empathieloze wreedheid keihard vergeldt. Ik geloof echter niet in het bestaan van zo'n god.

Behalve dat je telkens zegt te vertrekken (klik, klik, klik, klik, klik, klik), maar vervolgens de daad niet bij het woord voegt, zie ik geen hypocrisie

[Messenger]

Ik heb het over God als oorlogsgod met de bijkomende wreedheden, onredelijkheden en woedeaanvallen. Je kunt zeggen dat dit is hoe God zich het begin kenbaar maakte. Maar mijn betoog is juist dat dit een door het volk van Israël verzonnen oorlogsgod is, zoals vrijwel alle oude volken hun oorlogsgoden hadden. Die bestonden natuurlijk niet echt, maar waren een product van de fantasie van die volken om zichzelf te sterken in hun strijd.

De strijders op leven en dood voelden zich gesterkt door hun gruwelgod die veel erger was dan zijzelf of de vijand. De grote verdelger die de vijand, want de gruwelgod stond aan jouw zijde, doodmartelde en vlak voor de laatste ademtocht genadevol de kop afhakte.
Een gruwelgod of oorlogsgod waartegen je kon opkijken.

Jezus Christus toonde de zachtere kant en dat maakte het christendom bijzonderder.

[Balthasar]

Feitelijk gaan alleen de eerste twee pagina's van het eerste hoofdstuk over het OT. Namelijk over de meedogenloze wrede God, die we daarin zie optreden. De oorlogsgod. Maar welke naam raad je me aan in plaats van Jehovah? Ik plaats dit, onder meer, ook even om te zien wat de kenners erover zeggen.

Ik raad je aan je hele stuk te schrappen en te stoppen met schrijven.

Wel de gruwelijkheden maar niet de gruwel God. Ik gruw van dergelijke hypocrisie.

Gruwelijk vind ik een god die leert dat de wrede Romeinse overheid door God ingesteld is en dat we braaf de andere wang moeten toekeren en de vijand moeten liefhebben. Geef mij maar een god die niet de andere wang toekeert, niet de onderdrukker liefheeft, maar empathieloze wreedheid keihard vergeldt. Ik geloof echter niet in het bestaan van zo'n god.

Jij vindt Paulus een god? Daartegenover staat weer de auteur van Openbaring, die de Romeinse overheid voor 'het beest' houdt.

[Mart]

Jij vindt Paulus een god?

Heb het over de God van de romeinse jood Paulus, vooropgesteld dat Paulus niet simpel zijn eigen persoonlijke mening gaf.

Daartegenover staat weer de auteur van Openbaring, die de Romeinse overheid voor 'het beest' houdt.

Op dezelfde verkapte wijze als de Talmoed, 4 Ezra, de Apocalyps van Baroech en de Sibillijnse orakelen. Bovendien is het boek zeker van latere datum en uit een andere gemeenschap afkomstig dan Paulus' brief aan de Romeinen, die waarschijnlijk kort na 2 Korintiërs werd geschreven.