Passief heeft voor mij hier een te negatieve connotatie.Leon schreef: 31 okt 2021, 07:55Beschouwen is zo passief, uit ethische overtuigingen volgt denk ik vaker actie.Maria K schreef: 30 okt 2021, 19:51 Je kunt best leven zonder levensovertuiging.
Maar het kan je wel een vaste lijn geven in moeilijke omstandigheden.
Wat niet wil zeggen, dat je je er ook ten allen tijde aan kunt houden.
Dat laatste is, wat je uit de geschiedenis en ook van mensen rondom je heen kunt zien.
Dat kan en mag dus nooit een reden zijn om die overtuigingen zelf te laten varen.
Juist dat kan de reden zijn ervan, erin gesterkt te worden.
Een overtuiging is een vast omlijnt iets, waar je wel of niet voor gaat.
En meestal slechts een aspect van het totale menselijke denken en handelen.
Je kunt voor het één een overtuiging hebben en het andere kan je koud laten.
Zo kun je op verschillende gebieden meerdere overtuigingen hebben.
Afhankelijk van je karakter en aard en het milieu, waarin je bent opgegroeid kan het zijn dat je houvast hebt aan overtuigingen of juist niet.
Met het ouder worden en met ervaringen, heb je fasen in je leven gehad waarin je feitelijk niets had aan al je overtuigingen en het leven je gewoon gepresenteerd werd zoals dat ging.
Je daar niets in te zeggen had, dan te proberen zo goed mogelijk te (over)leven.
Het leven is wat iedereen zelf zal moeten leven.
Je kunt hulp en voorbeelden hebben, maar die kunnen slechts hier en daar een hulp zijn.
Daarom noem ik het ook liever levensbeschouwing en niet een overtuiging.
Je leven kun je beschouwen en tegelijkertijd flexibel blijven daarin.
Dat ligt heel wat moeilijker bij een overtuiging.
Verandert je leven en omstandigheden, dan kunnen daar overtuigingen inpassen.
Maar zo niet, dan heb je een probleem.
Ik denk dat beschouwen op zich non-actief is, zolang daar niets uit voortvloeit.
Dus ook: Geen behoefte of noodzaak tot actie zien, wat zeer zeker ook onderdeel kan zijn van een norm en van ethisch denken.
Pas bij handelen volgens levensbeschouwing, -overtuigingen al dan niet binnen religie of ideologie, zie je de maatstaf, norm en ethiek, die de onderliggende reden is van handelingen.
Waarbij ik een mening uitspreken ook onder een handeling versta.
Mijn levensbeschouwing is, dat ik probeer ieder het zijne te laten, zolang men mij dat ook laat.
En zo bezie ik het ook, als ik handelingen zie bij anderen onderling.
Of dat nu persoonlijk is of als onderdeel van groepsgewijze meningen.
Een levensovertuiging vind ik prima, zolang ik het mag doen met mijn levensbeschouwing en ook mijn overtuigingen.
Mag ik dat niet, dan zal ik alles uit de kast halen van mijn mogelijkheden, om dat voor mij en ieder ander mogelijk te maken.
Op dit onderdeel mag je dat op dat moment ook een handelen naar overtuiging noemen, maar in feite is het een gevolg van mijn levensbeschouwing voor het onderwerp van nu.
Met dien verstande dat ik niet kan garanderen, dat ik ook ten allen tijde vlg. die overtuiging zal (kunnen) handelen, want het is mijn overtuiging. dat ook ik een feilbaar mens ben.