MagereHein schreef: ↑02 jan 2022, 16:23
Leon schreef: ↑02 jan 2022, 16:18
de clou is dat na school je muziek gaat maken en de regels soms loslaat, dan krijg je andere muziek
muziek die soms niet om aan te horen is. Muziek waarmee je in torens kunt vliegen
Terminologie
Elke fundamentele benadering vraagt om afstemming en gelijkstemming van de taal en de gebruikte begrippen. Want geen enkele wet houdt rechtskracht als er geen eenduidige terminologie is. Vergelijk het ook maar met de instrumenten van een groot orkest die op elkaar afgestemd moeten worden. Dat gaat letterlijk om op dezelfde golflengte te komen. De taal werkt met woorden als gereedschappen, zoals een orkest werkt met een grote verzameling muziekinstrumenten. Niet zomaar gereedschap, maar technisch gereedschap, zoals een Engelse sleutel of een waterpas. En zoals het met goed gereedschap behoort, moet je voorzichtig en precies zijn met de taal. Wie gereedschap onbruikbaar maakt of inzet voor andere doeleinden dan waarvoor het is bedoeld, die zorgt ervoor dat het stuk gereedschap waardeloos wordt voor de vakman, op het moment dat het er echt op aankomt. Deze omgang met taal heeft dus helemaal niets te maken met de Nederlandse taal en al helemaal niet met wat de Dikke Van Dale ons brengt. Want de Dikke Van Dale brengt een normenloze passief volgende beschrijving van wat in de maatschappij voorkomt als taal. Met als desastreus gevolg dat door het officieel te maken, de taal ook technisch verwordt tot onsamenhangend gebrabbel. Tot verbabelonisering van de maatschappij, tot er inderdaad geen communicatie meer mogelijk is zonder misverstanden, ruis, en andere onbedoelde effecten. Merk op dat dit effect gemakkelijk te benoemen is, en ook te herkennen, maar niet wordt erkend in de maatschappij. Want verbabelonisering is niet dat men elkaar niet kan verstaan en begrijpen, maar dat is het effect waarbij juist wèl wordt verstaan en begrepen. Maar door een gebrek van eenheid van terminologie, begrijpt iedereen wat anders. Dus als we het weer vergelijken met een groot orkest: we zeggen dat het harmonieus is en ook technisch op elkaar is aangesloten. Want we hebben de hulpmiddelen vastgelegd en ingezet precies zoals we ze hebben afgesproken. En als we de instrumenten apart beoordelen via de technische hulpmiddelen, is alles keurig op elkaar afgestemd. Maar tegelijk geeft niemand meer het geluid en de muziek die van hem werd verwacht. En wie de instrumenten bij elkaar brengt en samen laat spelen die hoort het ook gewoon. Dat wil zeggen: als hij stopt met het opgaan in technische middelen en gewoon begint met luisteren. Want er wordt zwaar geknoeid met de stemvork. Deze geeft geen zuivere grondtonen meer. En de maat van wanorde varieert. Wie zijn gehoor heeft aangepast aan de onzuiverheden, die spreekt zonder enige schroom van schijnbare disharmonie, die hij begrijpend duidt als helderheid en eenheid, en een bewijs van virtuositeit. Maar voor degene die zijn gehoor wil afstemmen op zuivere tonen en degene die af en toe een eigen stemvork erbij neemt, is het hele concert een enorme wanklank. Verbabelonisering van de taal is in muziektermen een kakofonie. Waarmee dan ook en passant mijn ontstemming helder geventileerd is over de methodiek van de Dikke Van Dale, en het belang onderstreept om afstemming te zoeken met de onderliggende meer technische duiding van de te gebruiken begrippen.
