Hebben we een ziel ?

[MagereHein]

Hebben we een ziel is het topic thema. Ja roepen de metafysica volgers, neen roepen de metafysica afwijzers. \Wie heeft er gelijk, dat is niet vast te stellen. Wat niet waarneembaar is doet niet mee, wat niet waarneembaar is dat doet zeker mee. Maar ook de ziel-volgers zijn niet van gelijke mening. God schept de ziel, neen de ziel existeert zonder een de ziel scheppende God. De ziel is God, neen er is dualiteit de ziel is niet God. Niemand die het echt kan vertellen en daarom volop belangstelling voor de ziel ( wat daaronder ook te verstaan ).

Uiterlijk bij het sterven komen we allemaal achter de waarheid of komen we nergens achter.

Nou, ik heb van de afgelopen 14,7 miljard jaar geen actieve herinneringen en iets zegt me dat dat ook geldt voor de komende 14,7 miljard jaar.

[Messenger]

Messenger

Jouw levensverhaal heeft alles met een mystieke ervaring te maken. En omdat je hier geboren bent en dus bekend met t fenomeen god, maak je hier gebruik van.
Maar het betekent voor mij ook dat je alle ervaringen dan serieus zou moeten nemen.
We weten dan beiden dat ons brein tot vreemde capriolen in staat is, dus hoe serieus moet je de ervaringen nemen?
Fijn als t jou een beter mens maakt, maar dan moet je Andes Breivik ook niets kwalijk nemen. Die had ook visioenen en dacht er goed aan te doen een jeugdkamp aan te vallen en uit te moorden.

Ik kreeg een kijkje in de keuken en er werd me niet gevraagd de kip te slachten.

[Messenger]

Uiterlijk bij het sterven komen we allemaal achter de waarheid of komen we nergens achter.

Nou, ik heb van de afgelopen 14,7 miljard jaar geen actieve herinneringen en iets zegt me dat dat ook geldt voor de komende 14,7 miljard jaar.

Tussen je incarnaties door kun je alle herinneringen ophalen volgens mij. Toch schijnen er mensen te zijn die vorige incarnaties herinneren. Jaren geleden een documentaire gezien van 4 Australische huisvrouwen die nooit dat eiland verlaten hadden, die onder hypnose details vertelden van de plaats waar ze ooit leefden. Zo kwam een vrouw op de beschrijving van een eeuwenoude boerderij, waar ze zei dat zij en haar vriend op een grote steen hun namen hadden ingekerfd.
Die boerderij werd gevonden, in de beschreven schuur vonden ze de steen niet, totdat ze de grond daaronder afgroeven en de steen in die grond bleek te zitten met de namen nog leesbaar ingekerfd. Ik zou graag die docu nog eens zien, want alle 4 de vrouwen bevestigden hun verhaal.

[Willempie]

Messenger

Jouw levensverhaal heeft alles met een mystieke ervaring te maken. En omdat je hier geboren bent en dus bekend met t fenomeen god, maak je hier gebruik van.
Maar het betekent voor mij ook dat je alle ervaringen dan serieus zou moeten nemen.
We weten dan beiden dat ons brein tot vreemde capriolen in staat is, dus hoe serieus moet je de ervaringen nemen?
Fijn als t jou een beter mens maakt, maar dan moet je Andes Breivik ook niets kwalijk nemen. Die had ook visioenen en dacht er goed aan te doen een jeugdkamp aan te vallen en uit te moorden.

En waarom neem jij jouw eigen ervaringen en opvattingen dan wel serieus?

[hopper]

Van het ENE dat niets ervaart en slechts onbeweeglijk existeert tot het ENE die beweegt en van alles en nog wat ervaart.

Dat zijn twee Ene's.

[hopper]

Uiterlijk bij het sterven komen we allemaal achter de waarheid of komen we nergens achter.

Alleen bij het sterven komen we ergens achter.

[hopper]

In welk boek staat dat? Overigens spreekt de Bijbel heel duidelijk over de dualiteit van de schepping en de zin ervan. In de Joodse traditie spreekt men over het breken van de schalen maar of dat aansluit bij jouw opvattingen weet ik niet.

Klopt. Schepping is dualiteit. En het Kwaad is op de wereld geworpen met het scheppen.

[peda]

Van het ENE dat niets ervaart en slechts onbeweeglijk existeert tot het ENE die beweegt en van alles en nog wat ervaart.

Dat zijn twee Ene's.

In het christendom speelt zich hetzelfde af. God die uit de Transcendentie treedt, het Zijn verlaat en een schepping tot stand brengt, waarmede Hij als Hoogst Zijnde onder de zijnden een Relatie Wil hebben. Geen twee Ene's, maar dezelfde Ene, Die wel de Transcendente Onkenbaarheid voor de schepselen verlaat.
Best wel een sterk eigen concept, de christelijke visie.

[MagereHein]

Messenger

Jouw levensverhaal heeft alles met een mystieke ervaring te maken. En omdat je hier geboren bent en dus bekend met t fenomeen god, maak je hier gebruik van.
Maar het betekent voor mij ook dat je alle ervaringen dan serieus zou moeten nemen.
We weten dan beiden dat ons brein tot vreemde capriolen in staat is, dus hoe serieus moet je de ervaringen nemen?
Fijn als t jou een beter mens maakt, maar dan moet je Andes Breivik ook niets kwalijk nemen. Die had ook visioenen en dacht er goed aan te doen een jeugdkamp aan te vallen en uit te moorden.

Ik kreeg een kijkje in de keuken en er werd me niet gevraagd de kip te slachten.

Het gaat natuurlijk over t fenomeen: ervaringen. Neem ze niet altijd al te serieus

[hopper]

Dat zijn twee Ene's.

In het christendom speelt zich hetzelfde af. God die uit de Transcendentie treedt, het Zijn verlaat en een schepping tot stand brengt, waarmede Hij als Hoogst Zijnde onder de zijnden een Relatie Wil hebben. Geen twee Ene's, maar dezelfde Ene, Die wel de Transcendente Onkenbaarheid voor de schepselen verlaat.
Best wel een sterk eigen concept, de christelijke visie.

De oorspronkelijke christelijke visie is ijzersterk. God die buiten zichzelf treedt en maagdelijk geboren wordt middels een vrouw.
De mens geworden God! Het licht scheen in de duisternis en God kon ervaren hoe het is om in de gedaante van de duisternis mens te zijn.

Uiteindelijk moest God als sterfelijk wezen een non-heroïsche dood sterven om weer te kunnen terug keren naar het lichtrijk.
( Vader, in Uw handen beveel ik mijn geest). (Terugkeer in het lege graf).

Het hele verhaal verteld hoe het Ene zich in het Tweede (het geschapene) begaf en door 'den boze' werd gekruisigd.

De oorspronkelijke christelijke visie is ijzersterk. De christelijke exegese is daarentegen niet erg sterk....

[MagereHein]

Nou, ik heb van de afgelopen 14,7 miljard jaar geen actieve herinneringen en iets zegt me dat dat ook geldt voor de komende 14,7 miljard jaar.

Tussen je incarnaties door kun je alle herinneringen ophalen volgens mij. Toch schijnen er mensen te zijn die vorige incarnaties herinneren. Jaren geleden een documentaire gezien van 4 Australische huisvrouwen die nooit dat eiland verlaten hadden, die onder hypnose details vertelden van de plaats waar ze ooit leefden. Zo kwam een vrouw op de beschrijving van een eeuwenoude boerderij, waar ze zei dat zij en haar vriend op een grote steen hun namen hadden ingekerfd.
Die boerderij werd gevonden, in de beschreven schuur vonden ze de steen niet, totdat ze de grond daaronder afgroeven en de steen in die grond bleek te zitten met de namen nog leesbaar ingekerfd. Ik zou graag die docu nog eens zien, want alle 4 de vrouwen bevestigden hun verhaal.

Dus nooit verhalen van mensen die in een vorig leven vis geweest waren? Leuke anekdotes....dat wel natuurlijk

[MagereHein]

Messenger

Jouw levensverhaal heeft alles met een mystieke ervaring te maken. En omdat je hier geboren bent en dus bekend met t fenomeen god, maak je hier gebruik van.
Maar het betekent voor mij ook dat je alle ervaringen dan serieus zou moeten nemen.
We weten dan beiden dat ons brein tot vreemde capriolen in staat is, dus hoe serieus moet je de ervaringen nemen?
Fijn als t jou een beter mens maakt, maar dan moet je Andes Breivik ook niets kwalijk nemen. Die had ook visioenen en dacht er goed aan te doen een jeugdkamp aan te vallen en uit te moorden.

En waarom neem jij jouw eigen ervaringen en opvattingen dan wel serieus?

Doe ik niet altijd. Alleen als ik.van mooie vrouwen droom

[peda]

In het christendom speelt zich hetzelfde af. God die uit de Transcendentie treedt, het Zijn verlaat en een schepping tot stand brengt, waarmede Hij als Hoogst Zijnde onder de zijnden een Relatie Wil hebben. Geen twee Ene's, maar dezelfde Ene, Die wel de Transcendente Onkenbaarheid voor de schepselen verlaat.
Best wel een sterk eigen concept, de christelijke visie.

De oorspronkelijke christelijke visie is ijzersterk. God die buiten zichzelf treedt en maagdelijk geboren wordt middels een vrouw.
De mens geworden God! Het licht scheen in de duisternis en God kon ervaren hoe het is om in de gedaante van de duisternis mens te zijn.

Uiteindelijk moest God als sterfelijk wezen een non-heroïsche dood sterven om weer te kunnen terug keren naar het lichtrijk.
( Vader, in Uw handen beveel ik mijn geest). (Terugkeer in het lege graf).

Het hele verhaal verteld hoe het Ene zich in het Tweede (het geschapene) begaf en door 'den boze' werd gekruisigd.

De oorspronkelijke christelijke visie is ijzersterk. De christelijke exegese is daarentegen niet erg sterk....

De "" Boze"' als een Zelfstandige Entiteit ( JHWH ) is voor jou onopgeefbaar in jouw overtuiging, zo blijkt keer op keer uit jouw bijdragen.
Het verbaast mij niets, het is precies het gnostische verhaal met het knoeiende, klungelige geschapen Wezen genaamd de demiurg als de Booswicht .

[MagereHein]

Maar Peda, ieder godsbeeld is toch even "rechts"geldig? Metafysische gelijkheid

[Bastiaan73]

In het christendom speelt zich hetzelfde af. God die uit de Transcendentie treedt, het Zijn verlaat en een schepping tot stand brengt, waarmede Hij als Hoogst Zijnde onder de zijnden een Relatie Wil hebben. Geen twee Ene's, maar dezelfde Ene, Die wel de Transcendente Onkenbaarheid voor de schepselen verlaat.
Best wel een sterk eigen concept, de christelijke visie.

De oorspronkelijke christelijke visie is ijzersterk. God die buiten zichzelf treedt en maagdelijk geboren wordt middels een vrouw.
De mens geworden God! Het licht scheen in de duisternis en God kon ervaren hoe het is om in de gedaante van de duisternis mens te zijn.

Uiteindelijk moest God als sterfelijk wezen een non-heroïsche dood sterven om weer te kunnen terug keren naar het lichtrijk.
( Vader, in Uw handen beveel ik mijn geest). (Terugkeer in het lege graf).

Het hele verhaal verteld hoe het Ene zich in het Tweede (het geschapene) begaf en door 'den boze' werd gekruisigd.

De oorspronkelijke christelijke visie is ijzersterk. De christelijke exegese is daarentegen niet erg sterk....

In reactie op het door mij vet en cursief gemaakte: dat is niet de oorspronkelijke christelijke visie. Met name met het 'in de gedaante van de duisternis mens te zijn' beweer je juist het tegenovergestelde van wat er in de Bijbel staat.

Johannes 1:

1 In den beginne was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God.
2 Dit was in den beginne bij God.
3 Alle dingen zijn door het Woord geworden en zonder dit is geen ding geworden, dat geworden is.
4 In het Woord was leven en het leven was het licht der mensen;
5 En het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet gegrepen.
6 Er trad een mens op, van God gezonden, wiens naam was Johannes;
7 Deze kwam als getuige om van het licht te getuigen, opdat allen door hem geloven zouden.
8 Hij was het licht niet, maar was om te getuigen van het licht.
9 Het waarachtige licht, dat ieder mens verlicht, was komende in de wereld.
10 Hij was in de wereld, en de wereld is door Hem geworden, en de wereld heeft Hem niet gekend.
11 Hij kwam tot het zijne, en de zijnen hebben Hem niet aangenomen.
12 Doch allen, die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven om kinderen Gods te worden, hun, die in zijn naam geloven;
13 Die niet uit bloed, noch uit de wil des vlezes, noch uit de wil eens mans, doch uit God geboren zijn.
14 Het Woord is vlees geworden en het heeft onder ons gewoond en wij hebben zijn heerlijkheid aanschouwd, een heerlijkheid als van de eniggeborene des Vaders, vol van genade en waarheid.
15 Johannes heeft van Hem getuigd en heeft geroepen, zeggende: Deze was het, van wie ik zeide: Die na mij komt, is voor mij geweest, want Hij was eer dan ik.
16 Immers uit zijn volheid hebben wij allen ontvangen zelfs genade op genade;
17 Want de wet is door Mozes gegeven, de genade en de waarheid zijn door Jezus Christus gekomen.
18 Niemand heeft ooit God gezien; de eniggeboren Zoon, die aan de boezem des Vaders is, die heeft Hem doen kennen.

Je typte ook

Uiteindelijk moest God als sterfelijk wezen een non-heroïsche dood sterven om weer te kunnen terug keren naar het lichtrijk.
( Vader, in Uw handen beveel ik mijn geest). (Terugkeer in het lege graf).

Wat bedoel je met 'terugkeer in het lege graf'?

[hopper]

De oorspronkelijke christelijke visie is ijzersterk. God die buiten zichzelf treedt en maagdelijk geboren wordt middels een vrouw.
De mens geworden God! Het licht scheen in de duisternis en God kon ervaren hoe het is om in de gedaante van de duisternis mens te zijn.

Uiteindelijk moest God als sterfelijk wezen een non-heroïsche dood sterven om weer te kunnen terug keren naar het lichtrijk.
( Vader, in Uw handen beveel ik mijn geest). (Terugkeer in het lege graf).

Het hele verhaal verteld hoe het Ene zich in het Tweede (het geschapene) begaf en door 'den boze' werd gekruisigd.

De oorspronkelijke christelijke visie is ijzersterk. De christelijke exegese is daarentegen niet erg sterk....

De "" Boze"' als een Zelfstandige Entiteit ( JHWH ) is voor jou onopgeefbaar in jouw overtuiging, zo blijkt keer op keer uit jouw bijdragen.

Dat wat in de bijbel 'den boze' wordt genoemd is onderdeel van het geschapene van Jahweh.
Een zelfstandige entiteit ook bekend onder de naam 'ego'.

Het verbaast mij niets, het is precies het gnostische verhaal met het knoeiende, klungelige geschapen Wezen genaamd de demiurg als de Booswicht .

Degene die Jahweh is genaamd heeft de oorspronkelijke eenheid verbroken. Opzettelijke schepper van het boze. Staat allemaal vermeld in de bijbel.

[peda]

Persoonlijk vind ik niet dat iedere metafysische overtuiging de hoofdprijs verdient, maar de gnostiek vind ik persoonlijk best wel een respectabele overtuiging. Overigens schept in de gnostiek de demiurg niet de menselijk ziel. De menselijke ziel, eerder gaat het om godsvonken, zijn van edeler kom-af.

[hopper]

Persoonlijk vind ik niet dat iedere metafysische overtuiging de hoofdprijs verdient, maar de gnostiek vind ik persoonlijk best wel een respectabele overtuiging. Overigens schept in de gnostiek de demiurg niet de menselijk ziel. De menselijke ziel, eerder gaat het om godsvonken, zijn van edeler kom-af.

De ziel die in het Christusbewustzijn verblijft is een 'nieuw' ongeschapen product.
Deze heeft de hem aangedane zaken van 'den boze' afgelegd.

Het is niet zo dat Jahweh het kwalijk te nemen valt dat hij het Kwaad heeft geschapen.
Het was een noodzakelijk Kwaad opdat de ziel de mogelijkheid werd geboden de weg terug naar huis te vinden.
(De verloren Zoon)
Het geheim daartoe is verstopt op een plaats waar de mens zelden zoekt.
In het mensenhart.....

[MagereHein]

Persoonlijk vind ik niet dat iedere metafysische overtuiging de hoofdprijs verdient, maar de gnostiek vind ik persoonlijk best wel een respectabele overtuiging. Overigens schept in de gnostiek de demiurg niet de menselijk ziel. De menselijke ziel, eerder gaat het om godsvonken, zijn van edeler kom-af.

Kun je nu eens stap voor stap uitleggen wat je hier allemaal beweert? Mn die laatste zin is abracadabra.

[hopper]

Plotinus tegen de gnostici:

De gnostici die tot de Syrische-Egyptische school behoren, worden sethianen genoemd. De sethiaanse gnostiek wordt vaak beschouwd als de vroegste en de klassieke vorm van het gnosticisme, waarvan het ontstaan terug gaat op de eerste eeuw n.Chr. of misschien zelfs eerder. De mythen bestaan uit een combinatie van het joodse scheppingsverhaal uit het Oude Testament en platonisme. Het Bijbelse scheppingsverhaal krijgt nu een herinterpretatie: de schepper van de aarde is een kwade en jaloerse god en daarboven staat de ware en goede god. De laatst genoemde god wordt het onuitsprekelijke Ene genoemd. De wereld is ontstaan door een kosmische fout in de goddelijke wereld. Net als Plotinus maken deze gnostici gebruik van de emanatietheorie: uit de onkenbare godheid stromen goddelijke entiteiten voort die eonen worden genoemd. De laatste eon is Σοφία en met haar begint de schepping van het kwaad en de aardse wereld.

In de gnostiek is de bijbelgod 'den boze'. En niet de onuitsprekelijke Ene. Daar kan ik het mee eens zijn. Het Ene is synoniem voor Liefde. Daar wordt niks geschapen.

De gnostische geschriften bezitten een geheel eigen mythologie die verondersteld dat de wereld is geschapen door de kwade demiurg Ialdabaoth, zodat de ware god geen deel heeft aan het kwaad. Ten derde was er een meningsverschil over de vraag of de natuur van Jezus menselijk was of louter goddelijk. Het is lastig om een goede weergave te geven over hoe de ‘gnostici’ dachten over Jezus, omdat nog niet helder vastgesteld kan worden wie de gnostici zijn. De rol die Jezus vervult binnen de gnostische leer kan verschillen vanwege de diversiteit van de Nag Hammadi Codices. In de christelijke teksten speelt hij de rol van een verlicht leraar en de Verlosser, maar in de sethiaanse teksten Zostrianus en Allogenes lijkt het alsof de rol van Jezus kleiner is. Deze teksten gaan inhoudelijk meer over platonische filosofie, magie en astrologie (de opstijging naar het goddelijke) dan over de persoon Jezus.

De theologische kwestie waar het oer-christendom mee worstelde was hoe God het Kwaad heeft geschapen en toch Liefde kan zijn.
De gnostische christenen formuleerden een antwoord met een boze schepper-god. De orthodoxe christenen wonnen het pleit door Jahweh en de Vader van Jezus tot een en dezelfde God te verklaren. Feitelijk gingen ze daarmee een zwaarwegende theologische kwestie uit de weg.

Plotinus zijn weerstand tegen de gnostici was zijn hypostasen leer. Zijn insteek was (net zoals bij Jezus) een terugkeer/hereniging met het Ene.
De ontstaanskwestie bleef achterwege bij zowel Plotinus als Jezus.

[hopper]

Interessant in deze kwestie is dat Meister Eckhart de kwestie ook weer wist te omzeilen door God God te laten en boven God de Godheid (het Ene) te plaatsen. Dan hoef je van de oorspronkelijke bijbelgod geen 'den boze' te maken, je laat het dan gewoon in het midden.
Daaraan zien we ook dat Eckhart meer in het spoor zat van Plato en Plotinus dan in die van de orthodoxe christenen.

Het heeft natuurlijk alles te maken met het theodicee:

https://nl.wikipedia.org/wiki/Theodicee

Een theodicee (van het Klassieke Grieks: theos (God) en dikè (recht, rechtvaardiging): de "rechtvaardiging van God") is een argumentatie die een rechtvaardiging moet zijn voor (het geloof in het bestaan van) een God die zowel volmaakt goed als almachtig is, terwijl er toch kwaad in de wereld bestaat (het probleem van het lijden). Een theodicee poogt een logische verklaring te geven voor deze paradoxale combinatie van eigenschappen en feiten. Er zijn in de loop van de geschiedenis verschillende theodiceeën opgesteld. Het woord stamt uit de christelijke traditie.

Doch wie het oude testament goed leest , die leest dat de mens uit het oorspronkelijk Goede is weggestuurd.
Er werd een draai aan gegeven door de slang en Eva de schuld te geven , maar dat is natuurlijk een flauwekul verhaaltje.

[hopper]

Over Mani:

Mani (ca. 216–277 n.Chr.) was een profeet en de stichter van een christelijk-gnostische wereldreligie die zeer invloed rijk is geweest. In de jaren 1902-1914 zijn er in manichese kloosters langs de zijderoute in China duizenden geschriften gevonden in een zeventiental talen en dialecten. In Egypte zijn koptische teksten van manicheeërs gevonden die opvallend christelijk zijn. Van Augustinus hebben we veel informatie over het manicheïsme, omdat hij ruim tien jaar een toehoorder van de manicheeërs is geweest. Door de Keulse Mani-Codex weten we dat Mani opgroeide in een joodse sekte in Syrië. Het evangelie van Thomas is belangrijk geweest voor de profeet Mani, die zichzelf ook als een apostel van Jezus beschouwde. Zijn verlossingsleer was in essentie gnostisch: de mens bezit een goddelijke lichtvonk en moet uit de kwade materie terugkeren naar zijn ware bron, de hemelse wereld van de geest.
De mandaeërs (‘manda’ betekent in het Aramees ‘γνῶσις’) erkennen Johannes de Doper als hun belangrijkste profeet. De mandaeërs (in Irak, Iran of elders) zijn tegenwoordig de enige levende gnostici. De rituele reiniging is een belangrijk onderdeel van hun religie net zoals bij de sethiaanse gnostici. Het heilige boek van de mandaeërs bevat mythologische verhalen die in aantal opzichten lijken op de mythologische systemen van de manicheeërs en de sethiaanse gnostici.

Ik weet helaas te weinig af van Mani. Maar dat het Kwaad in de materie schuilt staat uiteraard ook gewoon in het OT.
Het 'Goede' schuilt aan gene zijde : de wereld van de geest.

Augustinus is uiteindelijk de man geweest welke het christendom weer in orthodox vaarwater bracht.
Anders zou wellicht het manicheisme nu wereldgodsdienst zijn.
Dat schijnt onder invloed van Plotinus te zijn geweest.

https://www.lucepedia.nl/dossieritem/au ... platonisme

Augustinus zocht in de filosofie van Plotinus en Porphyrius inspiratie om een eigen antwoord te geven op kwesties zoals: Hoe komen we tot de waarheid in dit leven? Hoe komen we in contact met God? Hoe werkt de relatie tussen de mens en God? Hebben we een vrije wil? en Wat is het ware zelf? Augustinus ontleende aan De Enneaden algemene wijsgerige termen maar vulde die termen in met zijn eigen betekenis. Hij nam nooit zomaar begrippen en argumenten van de neoplatonisten over zonder de kern of bepaalde kernaspecten ervan te transformeren.

Onderzoek naar de werken van Augustinus heeft aangetoond dat de kerkvader zeker twee traktaten van Plotinus heeft gelezen. Bepaalde elementen uit het traktaat over de theogonie en kosmogonie van Plotinus’ drie hypostasenleer (Enn. V.1) zijn vrijwel overal op te sporen in Augustinus’ exegese van het scheppingsverhaal in Genesis. Ook het traktaat Over schoonheid (Enn. I.6), waarin Plotinus uiterlijke schoonheid verbindt met de oorsprong van schoonheid zelf, de hoogste goddelijke instantie, heeft Augustinus geïnspireerd. Hij heeft zelfs hele passages en uitdrukkingen hiervan geciteerd om parallelle ideeën te illustreren. Men veronderstelt dat hij veel meer van de traktaten uit De Enneaden en ook werken van Porphyrius zoals De Terugkeer van de ziel bestudeerd heeft.

Uit dit alles blijkt dat het orthodoxe, katholieke christendom zoals we dat nu kennen zeker geen uitgemaakte zaak is geweest.

[hopper]

Bronvermelding: het zijn geen citaten uit de Enneaden van Plotinus zoals ik lijk te suggereren.
De citaten zijn uit Masterscriptie Griekse en Latijnse Taal en Cultuur
Universiteit van Amsterdam
Scriptiebegeleider: dr. Ch.A.M. Hupperts

[hopper]

Plotinus over de val van de ziel:

De tweede paragraaf bespreekt de tweede emanatie, de Ziel. De Ziel bestaat in de filosofie van Plotinus uit een hoger gedeelte dat in contact staat met de Geest (de Wereldziel), een midden gedeelte en een lager gedeelte dat neigt naar het lichaam. De Ziel zelf bevindt zich in het midden tussen het hogere en lagere gedeelte en blijft zelf onberoerd. Ze heeft het schouwende vermogen van de Geest en zo brengt ze ordening en licht. Elk van de drie niveaus van de Ziel geeft aan het daarop volgende deel het leven en licht in een vaste ordening en opvolging. Deze vaste opvolging bestaat door de uitstroming vanuit het Ene naar de Geest en de Ziel. Tevens stelt Plotinus dat de Ziel onsterfelijk is. Ingewikkelder is de vraag of materie ook het licht ontvangt van de hogere entiteiten. Hoe is materie ontstaan? En heeft de ziel daar iets mee van doen? Dat wordt verder uitgelegd in paragraaf vier met een voorbeeld uit het gnostische scheppingsverhaal:
Εἰ δὲ οἷον πτερορρυήσασαν τὴν ψυχὴν φήσουσι πεποιηκέναι, οὐχ ἡ τοῦ παντὸς τοῦτο πάσχει· εἰ δὲ σφαλεῖσαν αὐτοὶ φήσουσι, τοῦ σφάλματος λεγέτωσαν τὴν αἰτίαν. Πότε δὲ ἐσφάλη; Εἰ μὲν γὰρ ἐξ ἀιδίου, μένει κατὰ τὸν αὐτῶν λόγον ἐσφαλμένη· εἰ δὲ ἤρξατο, διὰ τί οὐ πρὸ τοῦ; Ἡμεῖς δὲ οὐ νεῦσίν φαμεν τὴν ποιοῦσαν, ἀλλὰ μᾶλλον μὴ νεῦσιν.
En als ze (de gnostici) zouden zeggen dat de ziel de wereld heeft geschapen, nadat ze, zoals Plato zegt, haar vleugels heeft verloren, dan ondergaat de Wereldziel dat toch niet, en als ze zouden zeggen dat de ziel dat heeft gedaan na ‘gestruikeld’ te zijn, dan moeten ze ook de oorzaak van die struikeling aangeven. En wanneer is de ziel gestruikeld? Want als ze van alle eeuwigheid af gestruikeld is, blijft ze volgens hun redenering gestruikeld. En als ze eens begonnen is te struikelen, waarom niet daarvoor? Wij nu beweren dat haar scheppen niet een gevolg is van een toe neigen naar de wereld, maar veeleer een niet toe neigen. (Enn. 2.9.4.1-7).
Plotinus suggereert dat de gnostici het verhaal hebben gebruikt uit de Phaedrus van Plato. Het gaat hier om de val van de ziel, die haar vleugels verliest en terecht komt in een lichaam. Deze val wordt volgens de gnostici door een ‘struikeling’ veroorzaakt. De gnostici hebben hun eigen scheppingsmythe, namelijk dat de laatste van de eonen Sophia, de Wijsheid van God, uit zichzelf een gedachtevorm creëert zonder de toestemming van haar mannelijke tegenhanger uit de Geest. In Sophia ontstond een onvolmaakt product dat geen gelijkenis vertoonde met haarzelf, maar leek op een soort mythisch wezen. Dit is haar zoon Jaldabaoth en de demiurg, de schepper van de materie. De ‘struikeling’ van Sophia is dat ze de fout begaat niet naar het onsterfelijke om te kijken, maar om zelf te scheppen buiten de Geest. Zo heeft de ziel (Sophia als allegorie van de Wereldziel) de wereld geschapen.
Plotinus is het zeker niet eens met dit scheppingsverhaal en meerdere malen geeft hij blijk van zijn twijfels. Volgens hem klopt dit verhaal niet, omdat de Ziel, de Geest en het Ene eeuwige entiteiten zijn, die boven tijd en ruimte verheven zijn. Het scheppingsproces heeft geen begin noch eind. De struikeling kan dus niet één moment zijn. Bovendien meent Plotinus dat de gnostici geen redenen noemen waarom de ziel is gestruikeld en zich naar de wereld toe neigt. Plotinus kan niet aannemen dat de ziel volgens deze versie de wereld zou scheppen, omdat het scheppend vermogen dan zou voortkomen uit iets negatiefs, namelijk de val van de ziel door het vergeten van de intelligibilia van de Geest.

De visie van Plotinus heeft overeenkomsten met die van Maria Magdalena. De ziel is gevallen door de intreding in een lichaam, maar kan het oorspronkelijke kenvermogen (schouwende vermogen) terug vinden. Dit schouwende vermogen is per definitie aanwezig in ieder mens. (Anders zou je dit bericht niet kunnen lezen, hihi)

De ziel is onsterfelijk. De kwestie is alleen of de schepper-god (Jahweh in het OT) toestemming had om te scheppen of niet.
Plotinus brengt valide argumenten tegen de gnostici in.

[hopper]

In het laatste hoofdstuk is er verder gekeken naar deze overeenkomsten tussen Plotinus en de gnostici. De eigenschappen van het belangrijkste begrip uit de filosofie van Plotinus, τὸ Ἕν, komen sterk overeen met de eigenschappen van de hoogste goddelijke entiteit met de gnostici. De benaming is zelfs bijna gelijk: ‘De Ene die in rust is’ (NHC, XI.3.67). Bij de tweede hypostase, ἣ Νοῦς is de vergelijking in het eerste opzicht lastiger te maken, omdat de gnostici deze hypostase tot een zeer ingewikkeld systeem hebben gemaakt. Toch is het duidelijk dat zowel bij Plotinus als bij de gnostici de Geest een veelheid is en naar mate de emanaties verder uit het Ene stromen, de veelheid toeneemt. De emanatietheorie, die zo kenmerkend is voor de filosofie van Plotinus zien we ook terug in de teksten van de gnostici. Tegelijkertijd is niets afgescheiden van het Ene, maar is alles afhankelijk van deze godheid. De eenwording met het Ene is het belangrijkste doel waar Plotinus en de gnostici naar streven. Deze unio mystica of γνῶσις is niet met het verstand te bevatten noch in woorden uit te drukken, omdat het Ene alle gedachten en termen overstijgt. De ἕνωσις kan alleen direct ervaren worden in een gelukzalige stilte.
Tot slot kan dus geconcludeerd worden dat de uitdrukkingsvormen binnen de leer van Plotinus en de gnostici kunnen verschillen, maar dat ze beiden de nadruk leggen op het streven naar een eenwording met een transcendente wereld en dat al het negatieve, verbonden met het lichamelijke, achtergelaten moet worden. Juist omdat de leer van Plotinus op deze belangrijke aspecten overeenkomt met de gnostici, vormden zij een grote bedreiging voor hemzelf en zijn leerlingen die zochten naar een verlossing via mystieke filosofie

Wie over de ziel wilt spreken dient dus de geestelijke wereld te kennen, daar zijn de gnostici en Plotinus het over eens. (Ik ook trouwens).
Waarbij vooral de unio mystica van belang is. Plotinus noemt dit de 'henose'.

Henosis voor Plotinus (204/5-270 CE) werd in zijn werken gedefinieerd als een omkering van het ontologische proces van bewustzijn via meditatie (in de westerse geest om niet te contempleren ) naar geen gedachte ( nous ) en geen deling ( dyade ) binnen het individu (zijn). Zoals gespecificeerd in de geschriften van Plotinus over Henology , [noot 2] kan men een tabula rasa bereiken , een blanco toestand waarin het individu het Ene kan grijpen of erin kan versmelten. Deze absolute eenvoud betekent dat de nous of de persoon dan wordt opgelost, volledig wordt opgenomen in de monade.

(Bron wiki)

Nous is hier bedoeld als kenvermogen, de mens kan opgaan in dat kenvermogen. Dat is gelegen in het gegeven dat er slechts een Bewustzijn is.
Maria Magdalena volgend worden de zielen in een staat van tabula rasa gekoppeld aan dit universele kenvermogen.
De menselijke geest aan de andere zijde.

Henose is de zelflediging bij Meister Eckhart.