Kun je wetenschap beschouwen als religie?

[Snelheid]

Dogmatiek.

Welneen moet dan altijd denken bij @Peda wat er in de eerste brief van Timotheus staat(laat ik ook is wat citeren uit de HS )T 1 tot en met 7.

En Dogmatiek welneen was het maar zo maar dat is het niet.

[thom]

Dogmatiek

1) Geloofsleer 2) Leer van het geloof 3) Wetenschap 4) Wetenschap van de geloofswaarheden 5) Wetenschappelijke geloofsleer



Vaak, en zo lees ik het ook, wordt met de dogmatiek kerkleer bedoeld; de leer van de kerk. Opgelegde leer of regels vanuit een instituut.

Maar de bovenstaande betekenissen geven wel de mogelijkheid dit woord breder te kunnen zien.

1)Zoals Paulus bijvoorbeeld uitsprak; ''Maar gij, blijf in de leer van Christus.'' En Paulus evenzo schrijft dat het geloof van Jezus Christus is, is daarmee de geloofsleer uit Hem.

2)En is de leer van het geloof, de te ondergane lessen bij hen, die Hem aangenomen hebben; het ''de weg-voorbereiden, het reinigen met water''. Het kunnen gaan inzien wat de mens is, de deugd zogezegd, met daarop volgend de kennis, en dan de matigheid, de lijdzaamheid.

3) Het innerlijk weten, het zien.

4) En het innerlijk weten is daarmee niet de wetenschappelijke status van de opgeslagen en onderzochte theoretische kennis, maar het innerlijke weten volgens het inzicht, de bewustwording van de her-verbinding van Datgene wat uit God is, met Datgene wat van God is.

En uiteraard even afsluiten met een Cherry-picker; Openb. 3

20 Zie, Ik sta aan de deur, en Ik klop; indien iemand Mijn stem zal horen, en de deur opendoen, Ik zal tot hem inkomen, en Ik zal met hem avondmaal houden, en hij met Mij.

21 Die overwint, Ik zal hem geven met Mij te zitten in Mijn troon, gelijk als Ik overwonnen heb, en ben gezeten met Mijn Vader in Zijn troon.

[callista]

Dogmatiek heeft niets met wetenschap te maken; maar met religie.

[thom]

Dogmatiek heeft niets met wetenschap te maken; maar met religie.

En theologie?

Ik zie wel paralellen met opleiding geneeskunde en theologie, als wetenschappelijke instituten welke vanuit een 'aangenomen wetenschap' een constructie onderhouden en deze uitbouwen, waaruit weer les gegeven wordt.

[callista]

Nou, wat heeft theologie met wetenschap te maken vraag ik mij af...

[thom]

Nou, wat heeft theologie met wetenschap te maken vraag ik mij af...

http://www.ensie.nl/definitie/Wetenschap

Wetenschap omvat zowel de menselijke kennis op bepaalde gebieden, de manier waarop mensen deze kennis ontvangen als het geheel (de organisatie) waarbinnen de informatie wordt vergaard.

Wetenschap is dus een erg breed begrip. Het belangrijkste onderdeel van de wetenschap is het systematisch (op een bepaalde manier) verwerven van kennis. Door middel van theorieën en methodes proberen wetenschappers meer kennis te vergaren. Onder wetenschap vallen ook de hoogleraren en universiteiten, oftewel de instituten der wetenschap, de wetenschappelijke activiteiten en de wetenschappelijke producten van die activiteiten. Er bestaan verschillende wetenschappen, namelijk de geesteswetenschappen, zoals filosofie; de natuur- of exacte wetenschappen, zoals biologie; de sociale wetenschappen, zoals sociologie; en de formele wetenschappen, zoals wiskunde. De formele wetenschappen vallen echter vaak onder de natuurwetenschappen. Wetenschap is al eeuwen oud, de oude Mesopotamische volkeren bedreven het al, op kleitabletten zijn namelijk verschillende getal-gegevens gevonden.



“De theologie is van oudsher een denktraditie waarin het bestaan van een God verondersteld wordt. Van daaruit redeneren we verder. In veel opzichten is dat vergelijkbaar met wat er gebeurt in de natuurwetenschappen. Daarin ga je ervanuit dat objecten die niet worden waargenomen, toch blijven voortbestaan. En dat oorzaken vooraf gaan aan dan wel synchroon lopen met hun gevolgen. Uitgangspunten als deze zijn in de natuurwetenschappen vruchtbaar gebleken. Zo heeft ook de theologie zijn eigen denktraditie en uitgangspunten. We noemen dat ook wel ‘framework propositions’: pragmatische aannames die we maken maar die verder niet bewijsbaar zijn. De theologie verschilt daarin weinig van andere wetenschappen.”
uit; ''theologie verschilt weinig van andere wetenschappen''. universonline.nl

[callista]

Theologie gaat bij mijn weten over godsdienst....en de geschiedenis en achtergronden daarvan.

[peda]

M.i. gaat het bij Ronald Meester om de "' harde "' natuur-wetenschap ( fysica ) en niet om de "" softere "" vormen van wetenschap. De softere wetenschappen zijn bijvoorbeeld godsdienstwetenschap, sociologie, economie, psychologie, bijbelwetenschap, literatuurwetenschap, kortom de mensgerichte-wetenschappen. In de "" softere "" wetenschap is er veel grotere variatie-breedte in opvattingen als in de "" harde "" wetenschap, waar de wetenschappelijke methode wezenlijk doeltreffender kan functioneren.

[small brother]

ik denk dat dove mensen dat niet met je eens zijn, net als jijzelf als je noodgedwongen met proppen in je oren loopt, terwijl pratende honden veel minder met die signalen doen. Wel denk ik dat we als mens in staat zijn om ons nieuwe fysische eigenschappen in te beelden, die we daarna dan ook inderdaad gaan onderkennen te bestaan. Op die manier kunnen we ons ook inbeelden dat we eigenschappen hebben verloren, die we daarna dan ook inderdaad gaan erkennen te moeten hebben gehad.

Er bestaan geen pratende honden.

Dank je. Je geeft een prachtig voorbeeld hoe je enerzijds de meest wonderlijke verschijnselen als normaal en wetenschappelijk bewezen verondersteld, zoals het verkrijgen van organen en ledematen, tot uiteindelijk iets als een mens, dat kan praten en denken. Om dan vervolgens bij een geval van een verondersteld ander dwarsverband of ontwikkeling, te doen alsof dat iets buitenissigs is, iets sprookjesachtigs, iets wat uitsluitend kan bestaan in sprookjes of in de verbeelding van diep waan-gelovigen.
Maar waarom zou jou dat beletten om een oordeel te hebben over het gedrag van pratende honden? Je kunt naar analogie prima beredeneren dat pratende honden anders informatie verwerken dan honden die dat niet kunnen.
En dat is hel niet zo'n vreemde gedachte als jij denkt. Ook de mens is in jouw voorstelling een aap die is gaan praten. En net zoals dieren een verscheidenheid kennen aan intelligentie, kent ook de mens een verscheidenheid aan intelligentie, en zelfs verscheidenheid in DNA-strengen.

Waar men vroeger al niet in geloofde: een pratende slang, een sprekende ezelin, een stilstaande zon, een splijtende zee, maagdelijke geboortes, opstandingen uit de dood, hemelvaarten,...

Er zijn nog wat over van die dingen.
Er zijn er die nog heilig geloven in een pratende slang met pootjes.

Op de keeper beschouwt is het ook veel logischer dat de mens iets is kwijtgeraakt, net zoals in jullie eigen conversatie wordt gesuggereerd dat de mens iets van waarneming is kwijtgeraakt. In diezelfde lijn kan de mens de communicatie met de dieren zijn kwijtgeraakt, of bijvoorbeeld het lezen/horen/begrijpen van wat de dieren op hun lever hebben.

En al die verhalen en die mythes, zouden dus getuigenissen kunnen zijn van iets dat verloren is gegaan, net zoals in Job de dino's en de draken wordt genoemd. En het is in het verband van deze draad treffend dat bij het hier besproken buiten-normale, er steeds dieren ingeschakeld worden of deelgenoot zijn. Kennelijk is de mens dus méér verbonden met waarvan jij zegt dat wij door afstammingslijnen zijn verbonden, dan jij nu denkt. Terwijl ook de beheersing van de natuur iets generieks geeft, net alsof het getuigt van iets dat wij niet meer kennen. Jezus beheerste wind en golven en wateroppervlak. Mozes beheerste het water, Jozua beheerste het water, Elia beheerste het water. Dat kun je wonderlijk noemen, omdat het wonderlijk is. Maar je kunt ook zeggen dat denkbaar is dat dat wonderlijke ons iets openbaart, wat voor sommigen helemaal niet zo wonderlijk is, als dat voor ons is. En daarvoor is ook een term. Als de mens iets niet begrijpt, wat wel gebeurt, dan spreekt de mens van een kracht. Dat is in de moderne natuurkunde niet anders dan in de alleroudste oerverhalen. Dus ook op dat punt zijn de verschillen tussen de mensen toen en de mensen nu, misschien wel niet zo groot als jullie denken.

Dat lijkt mij ook.
Anders zou het orgaan van Lorenzini dat haaien bezitten en wij niet ook buiten normaal moeten worden genoemd.

Het ging er hier om wat binnen een soort (in dit geval de mens) normaal is en wat niet. Normaal werd in dit verband door mij gebruikt als "niet (zeer) uitzonderlijk". Ik kan een aversie tegen de term "buitennormaal" wel begrijpen als er een associatie vermoed wordt met de term "bovennatuurlijk". Met "buitennormaal" bedoelde ik dus duidelijk niet "bovennatuurlijk".

Precies. Wat voor ons boven-natuurlijk is, is vooral een zaak van boven ons verstand en begrip liggen.
God hoeft daarom ook niet bovennatuurlijk te zijn. En zelfs het buitennormaal zijn van God is twijfelachtig. Want God (lees ook: de natuur) heeft ons zeer minutieus gecommuniceerd, wat kan gelden als normaal, hoewel het buiten het bereik ligt van ons begrip en verstand. Maar; daar zijn wij ondertussen zelf bij. En wijzelf kunnen dus alles bedenken wat wettig is en normaal en in overeenstemming met alles wat wij weten, maar ondertussen toch ligt buiten onze waarneming. Op dat punt krijgt ons verstand en ons begrip dan dus een duidelijke verdieping. En die verdieping noemen we metafysica: het fysische dat buiten onze waarneming ligt, maar wel tot ons zijn (onze natuur) behoort.

De Moderne Wetenschap houdt zich niet met dergelijke metafysica bezig, omdat de metafysica via een zijdeur reeds in de Moderne Natuurkunde is opgenomen: wat de Modern Natuurkundigen aan verbeeldingskracht kunnen betonen, en in overeenstemming is met gangbare doctrines en experimenten, wordt zonder aarzeling beschouwd als mogelijk nieuwe theorie over het werkelijk bestaande. Terwijl een wetmatige begronding met natuurwetten en rationele causale verbanden niet meer nodig of soms zelfs nuttig worden geacht. Want er zijn voldoende revolutionaire nieuwe (relativistische) wetten en grondgedachten, die kunnen dienen als basis, terwijl ze ondertussen wel strijdig zijn met logica, de natuur, en de (klassieke) wetten van weleer.

[Dat_beloof_ik]

Het oer oude ja-neen verhaal.

Nee hoor, Niet alles in het leven is ingewikkeld. Soms is het antwoord niet zo moeilijk. Sommige zaken zijn nu eenmaal zwart wit. Als je de vraag stelt hoe is het bestaan ontstaan, dan zijn er twee mogelijkheden. Iets is gemaakt of iets heeft zichzelf gemaakt. Meer keuzes zijn er nu eenmaal niet, En dan kan je met allerlei voorbeelden komen maar de mogelijkheden blijven daarmee het zelfde.

Toeval. Dus is het dan toevallig gemaakt? Of heeft het zich toevallig gemaakt.
Goddelijk. Dan is het dus gemaakt.
Met een doel. Dan is het dus gemaakt voor dat doel, of het heeft zichzelf voor dat doel gemaakt.

Dan blijven er nog steeds twee mogelijkheden over. Het is gemaakt of het heeft zichzelf gemaakt.
Eigenlijk weet je het antwoord al op basis van de logica. Het moet wel gemaakt zijn want niets kan zichzelf maken.

Als niets zichzelf kan maken, dan vraag ik me af waarom je aan het begin van je redenatie dat toch als één van de twee voorziene mogelijkheden geeft. Dat had je dan logischerwijze aan het begin ook als mogelijkheid weg moeten laten.

Wat je vervolgens zou overhouden is een redenatie waarbij je stelt: Er is maar 1 mogelijkheid, dat iets is gemaakt, andere mogelijkheden zijn er niet en daarom concludeer ik dat alles is gemaakt.
Maar dat is natuurlijk niet zo. Daarmee verplaats je immers alleen maar de vraag. Die was immers: hoe is het bestaan ontstaan.
Het antwoord daarop kan nooit zijn dat het is gemaakt door iets anders, want daar volgt dan onmiddellijk de vraag op hoe die maker dan is ontstaan. Kortom: deze optie geeft geen antwoord op de vraag hoe het bestaan is ontstaan.

Daarnaast kwalificeer je de stelling dat iets zichzelf kan maken als 'onmogelijk'. Maar dat is het niet. Er zijn vele planten, en ook wel dieren, die wel degelijk zichzelf kunnen maken. Zij vermeerderen zich spontaan ongeslachtelijk met een genetisch identiek nageslacht tot gevolg. Overigens geeft ook dit geen antwoord op de vraag hoe het bestaan is ontstaan.

Waarom noem je de mogelijkheid tot spontane ontwikkeling niet?

[Seven]

Als niets zichzelf kan maken, dan vraag ik me af waarom je aan het begin van je redenatie dat toch als één van de twee voorziene mogelijkheden geeft. Dat had je dan logischerwijze aan het begin ook als mogelijkheid weg moeten laten.

Dat schrijf ik niet. Als iets bestaat dan kan je daar logischerwijs maar twee conclusies aan verbinden. Dat iets is gemaakt of dat iets heeft zichzelf gemaakt. Andere mogelijkheden zijn er gewoonweg niet.

Wat je vervolgens zou overhouden is een redenatie waarbij je stelt: Er is maar 1 mogelijkheid, dat iets is gemaakt, andere mogelijkheden zijn er niet en daarom concludeer ik dat alles is gemaakt.
Maar dat is natuurlijk niet zo. Daarmee verplaats je immers alleen maar de vraag. Die was immers: hoe is het bestaan ontstaan.
Het antwoord daarop kan nooit zijn dat het is gemaakt door iets anders, want daar volgt dan onmiddellijk de vraag op hoe die maker dan is ontstaan. Kortom: deze optie geeft geen antwoord op de vraag hoe het bestaan is ontstaan.

Dat is gewoon een natuurwet. Namelijk causaliteit. De wet van oorzakelijkheid. Oorzaak en gevolg. Elk gevolg heeft een oorzaak. Dat is gewoon een natuurwet. God daarentegen maakt geen deel uit van onze natuur. God is bovennatuurlijk. Dus de natuurwet hoeft op God helemaal niet van toepassing te zijn want God staat er buiten. Daarom heeft God geen oorzaak nodig.

Daarnaast kwalificeer je de stelling dat iets zichzelf kan maken als 'onmogelijk'. Maar dat is het niet. Er zijn vele planten, en ook wel dieren, die wel degelijk zichzelf kunnen maken. Zij vermeerderen zich spontaan ongeslachtelijk met een genetisch identiek nageslacht tot gevolg. Overigens geeft ook dit geen antwoord op de vraag hoe het bestaan is ontstaan.

Waarom noem je de mogelijkheid tot spontane ontwikkeling niet?

Ja die bestaan. Dieren die geslachtloos zijn dat klopt. maar ook die diertjes of plantjes komen voort uit voorouders. Die zijn niet spontaan ontstaan.
Spontane ontwikkeling is wetenschappelijk onmogelijk. Want spontaan houdt in dat in dat iets geen oorzaak heeft. En dat is dus in strijd met causaliteit.

Buiten dat om dachten ze dat vroeger in de middeleeuwen ook. Dat bv larven spontaan ontstonden. Nu weten we dat die larven niet spontaan ontstaan maar dat die voortkomen uit eitjes die daar zijn neergelegd door soortgenoten. Bv vliegjes of andere insecten.

[Mullog]

Dat God samenvalt met de Asëiteit, dat sluit ik niet uit. De vervolgvraag is dan Welke God. De God zoals beschreven in het christendom, of de God zoals beschreven in de Koran, of de Deïstische God, zoals bekend wordt de kijk op God ook niet universeel op gelijke wijze ingevuld. Kortom zelfs bij de keuze voor God is het vraagstuk niet ten einde en omdat de wetenschap zich niet bezighoudt met God ja of God neen of de Identiteit van God, komen er uit de richting wetenschap ook geen God-probleemoplossende antwoorden. De bekende punt kan door de wetenschap niet worden gepasseerd, dus voor God-antwoorden moet iemand te rade bij geloof of filosofie, het na de komma domein.

De spijker op de kop.

En dan opent zich het NT.

Of de veda's, of de Pali-canon, of de Yijing, of de Am-Tuat, of de Koran, of de Tattvartha Sutra, of de Ginza Rabba, of de Daodejing, of de Avesta en er zullen vast nog wel een paar zijn.

[Mullog]

Als niets zichzelf kan maken, dan vraag ik me af waarom je aan het begin van je redenatie dat toch als één van de twee voorziene mogelijkheden geeft. Dat had je dan logischerwijze aan het begin ook als mogelijkheid weg moeten laten.

Dat schrijf ik niet. Als iets bestaat dan kan je daar logischerwijs maar twee conclusies aan verbinden. Dat iets is gemaakt of dat iets heeft zichzelf gemaakt. Andere mogelijkheden zijn er gewoonweg niet.

Maar dat trek je niet consequent door naar God. Kortom je frommelt jezelf uit een dilemma omdat je niet in staat bent te geloven in een eindeloze recursie van makers maar wel in een ongemaakte god terwijl dat volgens je premisse niet kan.

[thom]

De spijker op de kop.

En dan opent zich het NT.

Of de veda's, of de Pali-canon, of de Yijing, of de Am-Tuat, of de Koran, of de Tattvartha Sutra, of de Ginza Rabba, of de Daodejing, of de Avesta en er zullen vast nog wel een paar zijn.

Precies.

[Seven]

Dat schrijf ik niet. Als iets bestaat dan kan je daar logischerwijs maar twee conclusies aan verbinden. Dat iets is gemaakt of dat iets heeft zichzelf gemaakt. Andere mogelijkheden zijn er gewoonweg niet.

Maar dat trek je niet consequent door naar God. Kortom je frommelt jezelf uit een dilemma omdat je niet in staat bent te geloven in een eindeloze recursie van makers maar wel in een ongemaakte god terwijl dat volgens je premisse niet kan.

Misschien eerst leren lezen alvorens te reageren want dat leg ik uit namelijk . De wet van oorzakelijkheid is een natuurwet. God daarentegen staat buiten de natuur. Daarom wordt het ook bovennatuurlijk genoemd. Bovennatuurlijk houdt in dat het geen onderdeel uit maakt van onze natuur. Dus die natuurwet is op God niet van toepassing, daarom heeft God geen oorzaak nodig.

[small brother]

De wet van oorzakelijkheid is een natuurwet. God daarentegen staat buiten de natuur. Daarom wordt het ook bovennatuurlijk genoemd. Bovennatuurlijk houdt in dat het geen onderdeel uit maakt van onze natuur. Dus die natuurwet is op God niet van toepassing, daarom heeft God geen oorzaak nodig.

Mee eens. Niettemin is het woord "natuur" een relatief begrip. De natuur van water is anders dan de natuur van zand. En water anders dan vuur. Of meer algemeen: de aard van de natuur (de schepping) is anders dan de natuur die niet geschapen is. Maar wat niet geschapen is, heeft naar haar natuur andere eigenschappen. God is Geest. God is Createur. God is relatief ten opzichte van materie een verterend vuur. Dus naar Zijn Natuur, is God gewoon natuurlijk, en vanuit onze natuur bezien is God van een andere natuur dan de onze.

Maar dan toch ook niet. In het geheel niet zelfs. Want in de mens is een geest woonachtig, die eeuwig leeft. Die geest heeft eigenschappen naar de natuur van God: het is geestelijk (en kan derhalve niet sterven), en het heeft kennis van goed en kwaad (geen instinctief gewetenloos handelen, maar steeds belast met keuzes van goed, beter, en slecht), en het heeft de macht om dingen met gezag te maken, te besturen en aan te sturen.

Terwijl ook God van Zijn kant Zijn Geest heeft uitgestort op één mens Christus (en door Christus met alle mensen die Zijn Geest aangrijpen), met als doel om die mens gelijk te worden in het materieel-natuurlijke, zodat God eigenschappen van stoffelijkheid krijgt die God nog niet had, en de mens eigenschappen van het goddelijke die hij niet had.
En zo zien we dat God ten diepste niet bovennatuurlijk is, hoewel hij wel ver boven de mens verheven is in Zijn, terwijl omgekeerd de mens een bovennatuurlijkheid heeft, die hij nog niet aan den lijve voelt en ondervindt. Hoewel; weten kan hij het zeer zeker wel.

Met ook een nieuwigheidje in het spectrum van levensvormen: de gestorven en verheerlijkte mens, is van gedaante en verschijning anders dan het lichamelijke, en ook anders dan het geestelijke van God. Dat bewijs levert ons het mens-worden van God, om op die manier, via het geboren worden en sterven, ook hetzelfde verheerlijkte opstandingslichaam te krijgen als de mens. Wat eigenlijk ook weer de zaak omdraaien is, want alle opstandingslichamen danken hun bestaan aan Christus.

Het doel? De zin ervan?
1. Een samenleving die niet 'slechts' geestelijk is (God en engelen en hemelse heirscharen) maar geestelijk-materieel.
2. Het geven van verdiepingskennis van wat het machtig-goddelijke doet met de mens, als de mens echt vrijheid heeft.
3. Het terughalen van de mens uit de hel. Want onze aarde is relatief ten opzichte van het paradijs: de hel.
Dat is leven buiten de heerlijkheid van God.
4. Het bieden van het materieel-geestelijke ook aan de engelen. De engelen hadden hun bedeling voor de zondvloed, en daarvoor moesten de engelen ook vallen en in hun eigen 'hel' terechtkomen. En sinds de zonvloed zijn ook zij in afwachting op een nieuwe hemel en aarde.
5. Alle engelen en alle mensen? Nee, niet alle mensen en niet alle engelen. Heel de schepping heeft als doel om de geesten te scheiden. Om hemel en aarde te verrijken met alles wat er is, zodat tot in alle eeuwigheden alle deelgenoten het kwaad kunnen kennen zonder er ooit naar terug te verlangen. Er is vrede met de eigen plaats ten opzichte van God, gezag, orde, zuiverheid, heiligheid, functies, rollen, en de begeerte om er weer een mengsel en soepje van te maken. Iedereen heeft nu een scherp beeld bij wat ervan komt en wat het dus is, en zal het zelfs niet meer begeren.

[peda]

Maar dat trek je niet consequent door naar God. Kortom je frommelt jezelf uit een dilemma omdat je niet in staat bent te geloven in een eindeloze recursie van makers maar wel in een ongemaakte god terwijl dat volgens je premisse niet kan.

Misschien eerst leren lezen alvorens te reageren want dat leg ik uit namelijk . De wet van oorzakelijkheid is een natuurwet. God daarentegen staat buiten de natuur. Daarom wordt het ook bovennatuurlijk genoemd. Bovennatuurlijk houdt in dat het geen onderdeel uit maakt van onze natuur. Dus die natuurwet is op God niet van toepassing, daarom heeft God geen oorzaak nodig.

Dat is inderdaad het mysterie van de Aseïteit. Omdat God geen deel uitmaakt van de natuur ( schepping ) kan God in Transcendentie, althans filosofisch gedacht, Zich aan de ons bekende logica onttrekken. Dat is wel verschil in denken met het zoeken naar het Fundamentele in de Natuur. Dat ( natuurlijk ) Fundamentele staat niet Buiten de Natuur, maar maakt er op thans nog onbegrepen wijze wel deel van uit. 2 totaal verschillende denkmodellen. De denkfout die filosofisch vermeden dient te worden, is God Zelve zien als een "" natuurprodukt "', dan heb je het over godsbeelden, maar niet over God.

[Tiberius Claudius]

Maar dat trek je niet consequent door naar God. Kortom je frommelt jezelf uit een dilemma omdat je niet in staat bent te geloven in een eindeloze recursie van makers maar wel in een ongemaakte god terwijl dat volgens je premisse niet kan.

Misschien eerst leren lezen alvorens te reageren want dat leg ik uit namelijk . De wet van oorzakelijkheid is een natuurwet. God daarentegen staat buiten de natuur. Daarom wordt het ook bovennatuurlijk genoemd. Bovennatuurlijk houdt in dat het geen onderdeel uit maakt van onze natuur. Dus die natuurwet is op God niet van toepassing, daarom heeft God geen oorzaak nodig.

Tevens heeft daardoor de natuur geen god(en) nodig.

[thom]

S.B. schrijft; ''God is relatief ten opzichte van materie een verterend vuur. Dus naar Zijn Natuur, is God gewoon natuurlijk, en vanuit onze natuur bezien is God van een andere natuur dan de onze.''


Ziehier de onmogelijkheid dat deze 2 naturen samen kunnen gaan werken; het centrum of hart van het opgerichte kruis in de wanhoop van deze wereld, en waar deze naturen zich kruisen, haaks op elkaar staan, vindt de strijd plaats van de overgave van het vlees en bloed aan de Geest.

J. v Rijckenborgh schrijft hier een helder stuk over;

Hoe komt het,als in het leven van een mens de drang naar het hogere en ware leven, tot absolute menswording spreken gaat?
Hoe komt het, dat een mens op deze drang begint te reageren, hoe dan ook, eventueel zonder dialectisch zichtbaar resultaat?
Het is de herinnering, het onderbewuste verleden dat spreekt!

Maar waarom spreekt dan het onderbewuste verleden bij de ene mens, om bij de andere geheel en al te zwijgen?
Het feit dat er een herinnering is, wordt veroorzaakt door een gedeeltelijk ontwaken van de hogere, ware mens; door het ontwaken van de centrale geestkern, die van Godswege haar rechten gaat opeisen en een zwaard steekt in de biologische mens.

En nu zijn er geweest, die onder de invloed van dit ontwaken de aarden gevangenis van esoterische gemakken wilden voorzien. Er zijn er die in de biologische waangestalte een plaats wilden inruimen voor het hogere wezen.
Doch er zijn er ook die dit zedenbederf en dit geestesbederf pertinent weigeren… en dát is het Rozenkruis… dat is het heilsgeheim.

Wanneer de mens leert inzien, dat de greep van de hogere mens niet afgereageerd kan worden door de persoonlijkheidscultuur en niet door de persoonlijkheidssplitsing, dan blijft er maar één ding over, één weg en één methode.
Dan moet het hogere wezen de herinnering opjagen tot een brand, en tot een adembeklemmende teistering, en tot een eenzaamheid, en tot een onmetelijk verlangen, en tot een afgrijselijk ziekmakend heimwee, en tot een wanhoop, en tot het hoofd-diep-verdoken-in-het-kussen om de snikken te smoren, en tot verloren en gebroken levensgedachten,en niets wordt helder, maar alles duister.

En dát is nu het heilsgeheim. Want deze dood der natuur, dit neerbliksemen van het vlees, het is de verlossing!

[Mullog]

Maar dat trek je niet consequent door naar God. Kortom je frommelt jezelf uit een dilemma omdat je niet in staat bent te geloven in een eindeloze recursie van makers maar wel in een ongemaakte god terwijl dat volgens je premisse niet kan.

Misschien eerst leren lezen alvorens te reageren want dat leg ik uit namelijk . De wet van oorzakelijkheid is een natuurwet. God daarentegen staat buiten de natuur. Daarom wordt het ook bovennatuurlijk genoemd. Bovennatuurlijk houdt in dat het geen onderdeel uit maakt van onze natuur. Dus die natuurwet is op God niet van toepassing, daarom heeft God geen oorzaak nodig.

En zo {niet-toegestaan woord} we ons overal uit

[Snelheid]

Misschien eerst leren lezen alvorens te reageren want dat leg ik uit namelijk . De wet van oorzakelijkheid is een natuurwet. God daarentegen staat buiten de natuur. Daarom wordt het ook bovennatuurlijk genoemd. Bovennatuurlijk houdt in dat het geen onderdeel uit maakt van onze natuur. Dus die natuurwet is op God niet van toepassing, daarom heeft God geen oorzaak nodig.

En zo {niet-toegestaan woord} we ons overal uit

Goed he Maar zonder dollen;wel een vreemde opvatting God staat niet buiten Zijn natuur die Hij gemaakt heeft;Hij heeft jet wel aan de mens gegeven,alleen de mens is een slechte rentmeester in deze.

[peda]

Misschien eerst leren lezen alvorens te reageren want dat leg ik uit namelijk . De wet van oorzakelijkheid is een natuurwet. God daarentegen staat buiten de natuur. Daarom wordt het ook bovennatuurlijk genoemd. Bovennatuurlijk houdt in dat het geen onderdeel uit maakt van onze natuur. Dus die natuurwet is op God niet van toepassing, daarom heeft God geen oorzaak nodig.

En zo {niet-toegestaan woord} we ons overal uit

Zo'n vreemd denkmodel is het natuurlijk niet. De grotere godsdiensten hebben de fase van de natuurgoden reeds lang geleden verlaten. God die schept, betekent wel dat God geen deel is van de natuur. Toen de schepping nog niet bestond, bestond God wel degelijk en was uiteraard geen deel van de toen nog niet gerealiseerde schepping, waarbij "' bestaan "' van God weer niet "" bestaan "" van de schepping betekent. Het vraagstuk van de Asëiteit is niet opgelost en maakt daarom deel uit van het filosofie domein, wat niet het domein wetenschap is, maar zulks is inmiddels wel bekend. Met wetenschap wordt de Asëiteit niet tot verheldering gebracht, dat is zeker waar. Het pantheïsme is een ander denkmodel waarbij God en natuur ten diepste wel samenvallen, maar pantheïsme is een andere rode draad, een ander denkmodel.

[Mullog]

En zo {niet-toegestaan woord} we ons overal uit

Goed he Maar zonder dollen;wel een vreemde opvatting God staat niet buiten Zijn natuur die Hij gemaakt heeft;Hij heeft jet wel aan de mens gegeven,alleen de mens is een slechte rentmeester in deze.

We weten niets van God anders dan wat in de bijbel staat. Blijkbaar zijn er mensen die van mening zijn eigenschappen wel te kennen. En dan denkt men te weten dat God eeuwig en altijd en buiten de natuur is. Wat op zich net zo mysterieus is als een eindeloze reeks van recursieve makers (persoonlijk vind ik dat zelfs een leuker idee, want het maakt van ons, geheel in lijn met God en zijn makers, mindere goden ).

Wat een waardeoordeel in een discussie als deze doet weet ik niet.

[peda]

God schept en God schept, het kunnen 2 totaal verschillende wijzen van scheppen zijn. God schept de gehele kosmos of wellicht het nog "' grotere "' multiversum met mogelijkheden tot verdere ontwikkeling, dan is de Deïstische God snel in het vizier. Je kunt het scheppen nog verder voortzetten, door God ook voortgaand scheppend te zien binnen de eerdere schepping. Dan heb je het snel over de theïstische God, zoals God in de Abrahamistische Godsdiensten wordt gezien. Hoe meer God voortgaand handelend/ scheppend in de schepping wordt beleefd, hoe meer er godsbeelden in de schijnwerper komen te staan. Buiten de schepping en in de schepping vervaagt. Een groot aantal godsbeelden kunnen wel degelijk door de wetenschap worden bekeken en ook beoordeeld. Kortom God Onttrekt Zich aan de wetenschap is evenzeer van toepassing als bepaalde godsbeelden onttrekken zich niet aan de wetenschap. Het hangt af van het "' level "" waarop naar God gekeken wordt en die "" levels "" zijn niet aan elkaar gelijk. Wie God slechts kan bekijken en beoordelen vanuit slechts één level, doet in mijn beschouwing niet echt mee met de God-discussie. Dat was bijvoorbeeld in het verleden het probleem tussen mij en ex-Hein en ex-Atheïst. Hein/ AtheÏst dachten niet in "" levels "" en dus was het snel einde gesprek. Efficiënt zeer zeker, effectief was het in mijn optiek geenszins. Maar bij gelovigen tref ik dezelfde insteek aan, namelijk het geconcentreerd zijn op de godsbeelden. Ook dan is bij mij althans een gesprek vrij snel ten einde. Opnieuw wel efficiënt, maar niet echt effectief.

[Mart]

We weten niets van God anders dan wat in de bijbel staat.

Ligt eraan welke god. Er zijn legio religieuze boeken en tienduizenden goden waarvan er nog nooit eentje is aangetoond.