Samadhi, eenheid van subject en object.

[peda]

Maar dat 'doodgemediteerde' lichaam zoals je dat noemt is juist balans. Onbalans is als je alleen de objecten kent, de normale toestand van de mens. Dan is er vereenzelviging met het lichaam.

Ik ga ervan uit dat de geestelijke en materiële wereld geen tegenstelling vormen maar met elkaar in verbinding staan. Dus als iemand zo gelooft en mediteert dat hij eigenmachtig zijn aardse lichaam verlaat zodat het sterft, dan getuigt hij daarmee dat hij de geest van de dood heeft gevolgd. Dat is wat de eenheid tussen lichaam en geest op dat moment laat zien.

Bij veruit de meeste mensen is de volgorde anders.
Het biologische lichaam geeft het bij hen op, sterft, vergaat en de vermeende geest moet het dode corpus en dus de eenheid tussen geest en lichaam verlaten. In metafysische betekenis wordt het '' zilveren koord "' verbroken.

[Tufkah]

Dat 'zilveren koord' is een verzinsel.

[Pyro_123]

Dat 'zilveren koord' is een verzinsel.

In Prediker 12:6 is er sprake van een zilveren koord wat meestal wordt opgevat als een metafoor voor het levenseinde.

[Yours]

Het zilveren koord is absoluut geen verzinsel: het verbindt het astrale (geest-)lichaam met het fysieke lichaam en wordt bij de dood verbroken.
Er wordt zelfs in de bijbel over gesproken.

[Pyro_123]

Bij veruit de meeste mensen is de volgorde anders.
Het biologische lichaam geeft het bij hen op, sterft, vergaat en de vermeende geest moet het dode corpus en dus de eenheid tussen geest en lichaam verlaten. In metafysische betekenis wordt het '' zilveren koord "' verbroken.

Ja, spirituele tradities zien dit meestal als onderdeel van een natuurlijke ordening en vergelijken het met een metamorfose, zoals het stervende graan dat vrucht voorbrengt, of een rups die zich ontpopt tot een vlinder.

[Tufkah]

Het zilveren koord is absoluut geen verzinsel: het verbindt het astrale (geest-)lichaam met het fysieke lichaam en wordt bij de dood verbroken.
Er wordt zelfs in de bijbel over gesproken.

Zie de opmerking van Pyro, het is een metafoor. (de gulden schaal is ook nergens te bekennen) Wie Samadhi kent, weet ook dat de verbinding met het fysieke lichaam reeds verbroken is. Lossing van de ziel wordt dat genoemd in Mattheüs 16:26. Dan komt de ziel tot zelfkennis (het heeft weet van zichzelf) en staat (als ziel) tegenover de fysieke wereld.

Het menselijk lichaam op zich fungeert ook autonoom. Het is dan (op het moment van Samadhi) levend, maar onbezield.

Deze wetenschap kan vervolgens weer meegenomen worden in het zintuigelijk fungeren van de mens.

[Tufkah]

Om de ziel te begrijpen is het van belang dat de ziel twee werkingen kent. Enerzijds is de ziel verbonden met de mens die in de tijd leeft, anderzijds is de ziel onstoffelijk. Blijft de mens gebonden aan de aardse genoegens en begeertes, dan blijft de ziel onwetend van zichzelf. Daarom staat er ook geschreven: Want wat baat het een mens, zo hij de gehele wereld gewint, en lijdt schade zijner ziel?

De ziel lijdt schade als hij op gaat in het aardse bestaan. Dergelijke mensen zullen lachen als je überhaupt de ziel ter sprake brengt.

[Dat_beloof_ik]

Vreemd, ik kan mezelf heel goed waarnemen zonder te mediteren.

Dat is niet vreemd, dat kan iedereen. Dat heet zintuigelijk waarnemen en lichaamsbewustzijn. Daar gaat dit dus niet over.

Wat gaat het dan wel over, op welke manier wordt er dan waar genomen?

[Dat_beloof_ik]

O, is het gewoon zelfmoord? Waarom dat dan niet gewoon zeggen?

Wat mij betreft omdat het woord een negatieve connotatie heeft en je het gesprek daarmee niet bij voorbaat wilt belasten.

Ik zie het verschil niet. Of je jezelf nu voor de trein gooit of gaat mediteren met de bedoeling te sterven, het is zelfmoord. Alleen op verschillende manieren.

[Tufkah]

Dat is niet vreemd, dat kan iedereen. Dat heet zintuigelijk waarnemen en lichaamsbewustzijn. Daar gaat dit dus niet over.

Wat gaat het dan wel over, op welke manier wordt er dan waar genomen?

Geestelijk waarnemen. Maar dat kan het conceptuele denken niet bedenken. Omdat de 'activiteit' van waarnemen geen denken (vormen) is. Het is geen verworvenheid, iets wat ik heb verworven, het is intrinsiek in ieder mens reeds aanwezig. Het is het geestelijk waarnemen van 'iets anders' dat dat wat waarneemt.

Maar omdat de mens zintuigelijk waarneemt , is de mens de opinie toegedaan dat het het lichaam is wat waarneemt. (Wat zintuigelijk gezien ook het geval is). Als mens voegen we aan de act van het waarnemen subjectiviteit toe, waarmee we het 'eigene' verwerven.

Geestelijk waarnemen heeft geen enkel oordeel over dat wat er waargenomen wordt. Wij zijn het als mens die een oordeel over het waargenomene toevoegen. Daarom voelen we ons vredig als we een zonsondergang waarnemen terwijl de vogeltjes fluiten en zijn we geschokt als we iets waarnemen wat ons 'schokt'. Daarom moet de mens zelf veranderen en vernieuwen. Dát is de boodschap van Jezus.

Romeinen 12:2 Jullie moeten niet meer op dezelfde manier leven als de ongelovige mensen. Maar leef als nieuwe mensen, doordat jullie op een nieuwe manier gaan denken, namelijk op Gods manier. Dan zullen jullie ook anders gaan leven. Dan zullen jullie weten wat Gods wil is. En alles wat Hij wil is goed, mooi en volmaakt.

Paulus omschrijft het mooi, we moeten nieuwe mensen worden die zich steeds meer gaan richten op Gods wil. Leven in volstrekte harmonie met God, zodat God steeds meer een levende Vader voor je wordt. Kinderen van God worden en andere kinderen van God herkennen. Voor jou als ongelovige volstrekt achterlijke onzin, voor mij wordt het dagelijks meer realiteit. Gods deur staat wijd open.

[Dat_beloof_ik]

Wat gaat het dan wel over, op welke manier wordt er dan waar genomen?

Geestelijk waarnemen. Maar dat kan het conceptuele denken niet bedenken. Omdat de 'activiteit' van waarnemen geen denken (vormen) is. Het is geen verworvenheid, iets wat ik heb verworven, het is intrinsiek in ieder mens reeds aanwezig. Het is het geestelijk waarnemen van 'iets anders' dat dat wat waarneemt.
. .

Dus je noemt iets ' geestelijk waarnemen' maar je hebt geen idee wat het is.
Begrijp je wel dat dit complete onzin is?

[Pyro_123]

Wat mij betreft omdat het woord een negatieve connotatie heeft en je het gesprek daarmee niet bij voorbaat wilt belasten.

Ik zie het verschil niet. Of je jezelf nu voor de trein gooit of gaat mediteren met de bedoeling te sterven, het is zelfmoord. Alleen op verschillende manieren.

Het begrip zelfmoord brengen we meestal in verband met wanhoop en depressie. Willen dat er aan een toestand een einde komt waar je geen oplossing meer voor ziet. Bij meditatie is er een keuze voor 'opgaan in', zo volledig en rigoreus dat er geen plaats meer is voor het lichaamsbewustzijn.
Dat is voor zover ik het begrijp, maar houd me ten goede want ik ben geen boeddhist en ook geen deskundige in de boeddhistische filosofie.

[Tufkah]

Geestelijk waarnemen. Maar dat kan het conceptuele denken niet bedenken. Omdat de 'activiteit' van waarnemen geen denken (vormen) is. Het is geen verworvenheid, iets wat ik heb verworven, het is intrinsiek in ieder mens reeds aanwezig. Het is het geestelijk waarnemen van 'iets anders' dat dat wat waarneemt.
. .

Dus je noemt iets ' geestelijk waarnemen' maar je hebt geen idee wat het is.
Begrijp je wel dat dit complete onzin is?

Ik voorspelde al dat jij als ongelovige het onzin zou vinden, jij wilt alles bedenken en anders bestaat het niet voor je.

[Tufkah]

Ik zie het verschil niet. Of je jezelf nu voor de trein gooit of gaat mediteren met de bedoeling te sterven, het is zelfmoord. Alleen op verschillende manieren.

Het begrip zelfmoord brengen we meestal in verband met wanhoop en depressie. Willen dat er aan een toestand een einde komt waar je geen oplossing meer voor ziet. Bij meditatie is er een keuze voor 'opgaan in', zo volledig en rigoreus dat er geen plaats meer is voor het lichaamsbewustzijn.
Dat is voor zover ik het begrijp, maar houd me ten goede want ik ben geen boeddhist en ook geen deskundige in de boeddhistische filosofie.

Zo begrijp je dat goed. En omdat er geen lichaamsbewustzijn is, zal degene die in Samadhi verkeert ook niet kunnen denken. Dan is er de wetenschap dat het denken voortkomt uit het brein. Iets wat de wetenschap zal onderschrijven. Wat resteert is het bewustzijn van zichzelf als degene die een eenheid vormt met de objecten.

[Pyro_123]

Het begrip zelfmoord brengen we meestal in verband met wanhoop en depressie. Willen dat er aan een toestand een einde komt waar je geen oplossing meer voor ziet. Bij meditatie is er een keuze voor 'opgaan in', zo volledig en rigoreus dat er geen plaats meer is voor het lichaamsbewustzijn.
Dat is voor zover ik het begrijp, maar houd me ten goede want ik ben geen boeddhist en ook geen deskundige in de boeddhistische filosofie.

Zo begrijp je dat goed. En omdat er geen lichaamsbewustzijn is, zal degene die in Samadhi verkeert ook niet kunnen denken. Dan is er de wetenschap dat het denken voortkomt uit het brein. Iets wat de wetenschap zal onderschrijven. Wat resteert is het bewustzijn van zichzelf als degene die een eenheid vormt met de objecten.

Tja Tufkah, als we dood zijn denken we niet meer, daar kan iedereen het wel mee eens zijn lijkt mij. De vraag is of er dan uberhaupt nog een eenheid resteert / resulteert, of dat je puntje bij paaltje moet constateren dat de meditant uiteindelijk toch gewoon zelfmoord heeft gepleegd.

[peda]

Bij zelfmoord maakt een betrokkene in mijn optiek wel op een bewuste wijze een einde aan zijn/ haar eigen biologische leven.
De achterliggende redenen om tot deze daad ( zelfdoding ) te komen, kunnen uiteraard verschillend zijn.
Zoals ik gelezen heb, betreft het op jaarbasis toch wel zo'n 700000 personen, een flinke grote stad.
Hoevelen daarvan de daad verrichten middels toepassing van geëigende meditatie is mij niet bekend.

[Messenger]

Bij zelfmoord maakt een betrokkene in mijn optiek wel op een bewuste wijze een einde aan zijn/ haar eigen biologische leven.
De achterliggende redenen om tot deze daad ( zelfdoding ) te komen, kunnen uiteraard verschillend zijn.
Zoals ik gelezen heb, betreft het op jaarbasis toch wel zo'n 700000 personen, een flinke grote stad.
Hoevelen daarvan de daad verrichten middels toepassing van geëigende meditatie is mij niet bekend.

Behalve depressie kan voor levensbeëindiging ook euthanasie worden toegepast (met opzet niet: "gepleegd"), om uitzichtloos en ondraaglijk lijden tegen te gaan of te voorkomen/stoppen. Zowel voor psychisch als fysiek lijden.

Wat ik in de toekomst verwacht is dat levensbeëindiging ook toegestaan zal zijn bij mensen die vinden dat hun leven voltooid is en zij 'klaar' zijn met hun leven. Vanwege overbevolking van de planeet en vergrijzing van bevolking rijzen de kosten om levens te rekken en onbeperkt medisch in leven te houden de pan uit.
Levensbeëindiging bij voltooid leven zal uiteindelijk ook uit de taboesfeer komen. Het wordt steeds normaler gevonden.

[Pyro_123]

Behalve depressie kan voor levensbeëindiging ook euthanasie worden toegepast (met opzet niet: "gepleegd"), om uitzichtloos en ondraaglijk lijden tegen te gaan of te voorkomen/stoppen. Zowel voor psychisch als fysiek lijden.

Wat ik in de toekomst verwacht is dat levensbeëindiging ook toegestaan zal zijn bij mensen die vinden dat hun leven voltooid is en zij 'klaar' zijn met hun leven. Vanwege overbevolking van de planeet en vergrijzing van bevolking rijzen de kosten om levens te rekken en onbeperkt medisch in leven te houden de pan uit.
Levensbeëindiging bij voltooid leven zal uiteindelijk ook uit de taboesfeer komen. Het wordt steeds normaler gevonden.

Wellicht wordt het nog eens normaal dat je je na 'voltooid leven' aanmeldt om gerecycled te worden tot voedsel, zoals in de film Soylent Green.

[Messenger]

Behalve depressie kan voor levensbeëindiging ook euthanasie worden toegepast (met opzet niet: "gepleegd"), om uitzichtloos en ondraaglijk lijden tegen te gaan of te voorkomen/stoppen. Zowel voor psychisch als fysiek lijden.

Wat ik in de toekomst verwacht is dat levensbeëindiging ook toegestaan zal zijn bij mensen die vinden dat hun leven voltooid is en zij 'klaar' zijn met hun leven. Vanwege overbevolking van de planeet en vergrijzing van bevolking rijzen de kosten om levens te rekken en onbeperkt medisch in leven te houden de pan uit.
Levensbeëindiging bij voltooid leven zal uiteindelijk ook uit de taboesfeer komen. Het wordt steeds normaler gevonden.

Wellicht wordt het nog eens normaal dat je je na 'voltooid leven' aanmeldt om gerecycled te worden tot voedsel, zoals in de film Soylent Green.

Overleden mensen als voedsel, het is al praktijk in Noord-Korea geloof ik door hongersnood.

Bij begraven ben je ook voedsel voor de natuur.

[Tufkah]

Zo begrijp je dat goed. En omdat er geen lichaamsbewustzijn is, zal degene die in Samadhi verkeert ook niet kunnen denken. Dan is er de wetenschap dat het denken voortkomt uit het brein. Iets wat de wetenschap zal onderschrijven. Wat resteert is het bewustzijn van zichzelf als degene die een eenheid vormt met de objecten.

Tja Tufkah, als we dood zijn denken we niet meer, daar kan iedereen het wel mee eens zijn lijkt mij. De vraag is of er dan uberhaupt nog een eenheid resteert / resulteert, of dat je puntje bij paaltje moet constateren dat de meditant uiteindelijk toch gewoon zelfmoord heeft gepleegd.

Wat resteert is de geloste ziel.

Wie Samadhi kent, die weet ook dat degene die wij denken te zijn voorgoed sterft als we de laatste adem uitblazen. Alle voorstellingen over een hiernamaals kunnen dan de prullenbak in. Maar dat hadden we al kunnen zien aan dementerende mensen, degene die zij denken te zijn sterft al in het dementerende brein. Datgene wat we ik/ego noemen gaat na de fysieke dood nergens heen, want het is gevormd in deze wereld.

En dat komt geheel overeen met de leer van Jezus. Die waarschuwt er al voor niet te hechten aan aardse zaken, zelf zijn we natuurlijk ook een aardse zaak.

Daarom zal ik nooit JG worden, die gaan helemaal tegen Jezus' leer in. Die dromen van een duizendjarig rijk, hoe aards wil je het hebben?

[peda]

Gedachten rond een onstoffelijke "'wereld"' en een onstoffelijk bewustzijn, zijn ten diepste speculatieve gedachten, maar daarom niet oninteressant.
Speculatief omdat daarover geen empirische ervaringen bestaan. Het blijft bij doordenkingen die niet in wetenschappelijke zin kunnen worden beoordeeld op juist of onjuist.

[Tufkah]

Gedachten rond een onstoffelijke "'wereld"' en een onstoffelijk bewustzijn, zijn ten diepste speculatieve gedachten, maar daarom niet oninteressant.
Speculatief omdat daarover geen empirische ervaringen bestaan. Het blijft bij doordenkingen die niet in wetenschappelijke zin kunnen worden beoordeeld op juist of onjuist.

Als gedachte is het speculatief, voor velen is het werkelijkheid. Het probleem zit hem in het 'denken', de mens kan de toekomst wel denken, maar hij kan in de toekomst nooit 'zijn'. Al die hiernamaals-projecties zijn contraproductief, het doet de menselijke geest steeds maar grijpen naar iets wat er niet is. De menselijke geest wil dan 'hebben'.

Het onstoffelijke krijgt alleen realiteit als je er daadwerkelijk bent , de mens moet arm van geest worden zoals Jezus zegt. Arm aan gedachten die bezittelijk zijn.

[Dat_beloof_ik]

Het begrip zelfmoord brengen we meestal in verband met wanhoop en depressie. Willen dat er aan een toestand een einde komt waar je geen oplossing meer voor ziet. Bij meditatie is er een keuze voor 'opgaan in', zo volledig en rigoreus dat er geen plaats meer is voor het lichaamsbewustzijn.
Dat is voor zover ik het begrijp, maar houd me ten goede want ik ben geen boeddhist en ook geen deskundige in de boeddhistische filosofie.

Zo begrijp je dat goed. En omdat er geen lichaamsbewustzijn is, zal degene die in Samadhi verkeert ook niet kunnen denken. Dan is er de wetenschap dat het denken voortkomt uit het brein. Iets wat de wetenschap zal onderschrijven. Wat resteert is het bewustzijn van zichzelf als degene die een eenheid vormt met de objecten.

Het is mooi dat je de wetenschap er bij pakt om je stelling te onderbouwen, maar zie dan ook in dat diezelfde wetenschap stelt dat bewustzijn ook voortkomt uit het brein.

Wie Samadhi kent, die weet ook dat degene die wij denken te zijn voorgoed sterft als we de laatste adem uitblazen. Alle voorstellingen over een hiernamaals kunnen dan de prullenbak in.

Daar hoef je geen Samadhi voor te kennen, maar is een algemeen bekend gegeven.

Gedachten rond een onstoffelijke "'wereld"' en een onstoffelijk bewustzijn, zijn ten diepste speculatieve gedachten, maar daarom niet oninteressant.
Speculatief omdat daarover geen empirische ervaringen bestaan. Het blijft bij doordenkingen die niet in wetenschappelijke zin kunnen worden beoordeeld op juist of onjuist.

Zeker kunnen die wel worden beoordeeld. Er zijn nl meer uitkomsten dan juist of onjuist. En dat oordeel geef je zelf al aan: "Speculatief".

[peda]

Een doordenking over een onstoffelijk bewustzijn, is inderdaad speculatief, omdat bij huidig weten de hersenen de "' drager "' van het stoffelijke bewustzijn, zijn. Het stoffelijk hersenbewustzijn wordt wetenschappelijk onderzocht, een onstoffelijk bewustzijn wordt in de metafysica verondersteld. Hoe een onstoffelijk bewustzijn zou kunnen functioneren, is in wetenschappelijke zin onbekend. Een onstoffelijk bewustzijn is een axioma, een niet hard te bewijzen metafysische stelling. De beschouwer volgt het axioma of hij/ zij laat het. Het is aan de individuele beschouwer.

[Tufkah]

Het is mooi dat je de wetenschap er bij pakt om je stelling te onderbouwen, maar zie dan ook in dat diezelfde wetenschap stelt dat bewustzijn ook voortkomt uit het brein.

Er zijn sommige wetenschappers die dat beweren, in werkelijkheid is bewustzijn in het brein nog nooit aangetoond. Zo zie je maar dat wetenschappers soms ook gelovigen zijn.

Iets wat onstoffelijk is kan niet fysiek vastgesteld worden. Net zoals geen enkele neurowetenschapper gedachten in een brein zal vinden.