Leg dat eens uit

[Noel2]

Als mens willen we:
- het warm hebben als het koud is
- het koud hebben als het warm is
- het droog hebben als het nat is
-het nat hebben als het droog is
…
We willen steeds dat wat niet is. waarom willen we niet wat is?

Imo zit het niet zo in elkaar.
Het is niet zo dat "we" in die tegenstellingen leven.


Als ik het te koud heb, wil ik het warmer hebben. En omgekeerd. Als ik me behaaglijk voel is het dikke prima en ga ik niet wat anders zitten willen.
Als ik op de wintersport ga doe ik dat niet omdat ik het dan koud wil hebben maar omdat ik zin heb om te skiën, en dat doe je omdat je dat leuk vindt.
Evenals ik als ik lekker in het zonnetje op de boot zit, wil gaan waterskiën omdat ik dat leuk vind, niet omdat ik denk 'ik wil het niet droog hebben'.


"We willen steeds dat wat niet is. waarom willen we niet wat is?"
Nee joh. Als je fijn met een goed boek, en een lekker wijntje in 't zonnetje met een bord met gamba's zit te genieten, dan denk je toch echt niet..potverdorie dit wil ik niet. Ik wil het nu koud hebben en honger en dorst hebben ofzo.

Trouwens.. wat die "we" betreft.. inderdaad willen "we" niet altijd hetzelfde. Een goed voorbeeld is de eeuwige strijd tussen mannen en vrouwen om de kachel hoger of lager te zetten. Vrouwen hebben (in het algemeen) namelijk wat graadjes hoger nodig dan mannen. Dus "we" willen ons allemaal wel behaaglijk voelen, maar hebben daar verschillende temperaturen voor nodig.

Nee maar als je op wintersport gaat accepteer je ineens de koude wel weer, die je anders niet accepteert. Het gaat om het wel of niet accepteren van wat is tegenover dat wat je ervan kan maken.

Blijkbaar willen we er liever iets van maken dat anders is, al is wat is, soms weer wat we er van maken op een ander moment.

En inderdaad zullen er vast wel momenten zijn van “Nu is het goed”, maar eigenlijk zodra je dit zo bedenkt slaat het al weer om, want dan blijk je nog een afwas te hebben, of moet er nodig gestofzuigd worden.

Qua mannen en vrouwen is er ook een verschil in opvatting wanneer er bijvoorbeeld gestofzuigd moet worden. Vrouwen zijn vaker slecht in de boel de boel laten, en dat is hier de filosofie waar het om gaat. De boel de boel laten. Dieren doen dat vrijwel allemaal, ik weet geen uitzondering. Wel persoonlijke verzorgen natuurlijk, en nestverzorging, maar verder…

[Noel2]

Er niet mee om willen gaan schiet volgens mij niet veel op, maar goed dan kan je wel gered worden.

Het ‘is’ zoals het is.

Een heel andere insteek dus, duivels misschien wel.

Of een en ander ‘duivels’ is/wordt, bepaal jij zelf. Zolang je de Liefde met een hoofdletter in het vaandel hebt zit je goed.

Vanwege die “Liefde” moet het vaak anders dan het is, terwijl ik liefde zou definieren als accepteren hoe iets is. Maar goed ik accepteer ook dat het zo is dat het niet mag zijn zoals het is.

[Tufkah]

Het 'willen' is niets anders dan een geestelijk streven naar 'iets' wat er NU niet is. Het 'willen' houdt ons in een eeuwigdurende achternalopen van de eigen staart. De willende mens is niet veel slimmer dan de eerste de beste hond die zijn staart probeert te pakken.

Ja, heel goed omschreven zo.

En al wil je het anders, dan kan je dat niet willen.

Het is het 'willen' (de wens-natuur van de mens) welke voorkomt dat we in tegenwoordigheid van geest leven. Het 'willen' wordt dan ook veroorzaakt door het denken. Je kunt immers wel aan de toekomst denken, maar je kunt er nooit zijn. De enige remedie is om zelf in je eigen denken het 'willen' op te sporen. Wel jammer als je iemand kwaad wilt doen, want dat kan dan ook niet meer........

[Inktvlam]

Als mens willen we:
- het warm hebben als het koud is
- het koud hebben als het warm is
- het droog hebben als het nat is
-het nat hebben als het droog is
…
We willen steeds dat wat niet is. waarom willen we niet wat is?

Als het de hel is willen we de hemel, maar als het de hemel is verwacht ik dat we de hel willen.

Je hebt het nu over z eikerds. Zij “we” dat? Ik denk van niet.
Je bent overal het woordje “te” vergeten.
– het warm willen hebben als het te koud is.
– het minder warm willen hebben als het te warm is.
Enzovoort.
In de tuin met een biertje ben ik tevreden. Dus in de hemel verlang ik niet naar de hel. Echt niet.

[Snelheid]

De meeste mensen zijn dolende en los van alles je ziet het ook hier op dit forum,los van wortels en levensadem;hen die in die in balans zijn met hun Schepper doen zo gek niet en zijn blij met het gegevene en streven zelf naar beter.

De vraag die we kunnen hebben is: “Wat is beter?” dat lijkt dus steeds wat anders te zijn dan wat er is. Niet zo bijster slim lijkt dat.

Bij mensen die van alles los zijn en denken dat ze het beter weten dit forum is daar een schoolvoorbeeld van..................inderdaad niet zo bijster slim en dan druk jij je nog netjes uit.

[Mullog]

Dit is redeneren van een aller belabberds niveau. Als je iemand als goed of slecht beoordeeld dan zegt dat helemaal niks over of je zelf goed of slecht bent. Er is geen relatie tussen die twee zaken.

Wel als je uitgaat van hoe gij beoordeelt zult gij beoordeeld worden.

Ook dan is de relatie jij goed dus ik slecht of andersom niet beredeneerbaar

[Noel2]

Als mens willen we:
- het warm hebben als het koud is
- het koud hebben als het warm is
- het droog hebben als het nat is
-het nat hebben als het droog is
…
We willen steeds dat wat niet is. waarom willen we niet wat is?

Als het de hel is willen we de hemel, maar als het de hemel is verwacht ik dat we de hel willen.

Je hebt het nu over z eikerds. Zij “we” dat? Ik denk van niet.
Je bent overal het woordje “te” vergeten.
– het warm willen hebben als het te koud is.
– het minder warm willen hebben als het te warm is.
Enzovoort.
In de tuin met een biertje ben ik tevreden. Dus in de hemel verlang ik niet naar de hel. Echt niet.

Een voorbeeld dan: in de winter is het te koud. Je zet de thermostaat op 20, maar 16 is ook prima, 16 is niet te koud, maar ook niet warm. In de winter hoeven we het niet warm te hebben. Maar we accepteren winter niet. We accepteren niets eigenlijk, als mensen.

[Mullog]

Dit is redeneren van een aller belabberds niveau. Als je iemand als goed of slecht beoordeeld dan zegt dat helemaal niks over of je zelf goed of slecht bent. Er is geen relatie tussen die twee zaken.

Vraag het maar aan iedereen in je omgeving: Ben jij een beter of een slechter mens dan Hitler? (Om de grote boeman maar weer eens van stal te halen) De antwoorden zijn voorspelbaar.

Vraag aan gelovigen: Ben jij een beter of slechter mens dan Jezus? Of vraag aan een boeddhist: Ben jij een beter of slechter mens dan Siddhartha Gautama? Dan zijn de antwoorden ook voorspelbaar.

Uiteraard heb je in je reactie helemaal gelijk: er is geen enkele relatie tussen mijzelf en Hitler. Er is geen enkele noodzaak om mijzelf met wie dan ook te vergelijken. Jij bent gewoon een hele goede leerling van Jezus!

Maar dat was mijn punt helemaal niet, mijn punt is dat het redenerend denken (Niet jouw of mijn denken) zichzelf steeds vergelijkt met anderen als in beter of slechter. Neem bv Wilders. In zijn denkwereld zijn autochtonen 'beter' dan moslims of Marokkanen. Neem Trump, die heeft dezelfde attitude. Dit soort vuige lieden (nu oordeel ik zelf ook, grapje) vergelijken zichzelf met 'anderen' en komen zo tot haatspraak.

Je hebt geen punt. Er zit geen enkele logica in wat je in eerste instantie schreef. Al het andere is om recht te praten wat in die eerste uitspraak niet deugt.

[Noel2]

Wel als je uitgaat van hoe gij beoordeelt zult gij beoordeeld worden.

Ook dan is de relatie jij goed dus ik slecht of andersom niet beredeneerbaar

Het is de maat waarmee je meet. Leg je de ander langs de lat, dan *hoor* je jezelf ook langs die lat te leggen. Maar goed dat is een moreel principe dat niet aangenomen hoeft te worden.

[Pyro_123]

Imo zit het niet zo in elkaar.
Het is niet zo dat "we" in die tegenstellingen leven.

Ergens zit het toch wel in de mens denk ik. Neem bijvoorbeeld de vakantie, bergbewoners doen niks liever dan met vakantie aan zee en vergapen zich aan de polder, terwijl de vlakke kustbewoners juist de bergen opzoeken. Tegenstellingen zijn het halve leven.

[peda]

Tegenstellingen behoren tot de dualiteit, maar in de metafysica wordt grosso-modo de dualiteit afgewezen.
Geestelijke eenheid met de Bron ( hoe ook in te vullen ) wordt daar main-stream hoog in het vaandel geschreven.
Hoe éénheid met de Bron ( hoe ook in te vullen ) vervolgens weer wordt gezien is uiteraard afhankelijk van de gevolgde kleuring.
Dualisme behoort tot de stoffelijke wereld en je bezig houden met dualiteit betekent je bezig houden met de stoffelijke wereld.
Voor de ene beschouwer is zich bezig houden met de stoffelijke wereld, het enige wat in het leven van belang is, voor de andere beschouwer gaat die beschouwing niet op. Welke premisse/ basisovertuiging heeft de regie, de prioriteit, het voortouw in het persoonlijk leven ?

[Tiberius Claudius]

Imo zit het niet zo in elkaar.
Het is niet zo dat "we" in die tegenstellingen leven.

Ergens zit het toch wel in de mens denk ik. Neem bijvoorbeeld de vakantie, bergbewoners doen niks liever dan met vakantie aan zee en vergapen zich aan de polder, terwijl de vlakke kustbewoners juist de bergen opzoeken. Tegenstellingen zijn het halve leven.

Dat laatste lijkt me wat ver gezocht.
Men wil op vakantie gewoon eens wat anders, dus de beweegredenen zijn gewoon het zelfde.

[Pyro_123]

Tegenstellingen behoren tot de dualiteit, maar in de metafysica wordt grosso-modo de dualiteit afgewezen.

De dualiteit afwijzen vanuit de eenheid kan eigenlijk niet, omdat je met afwijzen / accepteren gelijk al duaal bezig bent en dus de dualiteit juist omarmt met je afwijzing. Zonder waarnemingsachtergrond geen waarneming.

[Pyro_123]

Ergens zit het toch wel in de mens denk ik. Neem bijvoorbeeld de vakantie, bergbewoners doen niks liever dan met vakantie aan zee en vergapen zich aan de polder, terwijl de vlakke kustbewoners juist de bergen opzoeken. Tegenstellingen zijn het halve leven.

Dat laatste lijkt me wat ver gezocht.
Men wil op vakantie gewoon eens wat anders, dus de beweegredenen zijn gewoon het zelfde.

Vakantiereizen zijn sowieso ver gezocht, onder het motto wat je ver haalt is lekker en het gras is groener aan de andere kant van de heuvel.
Wees er ook op verdacht dat onder ogenschijnlijk de gewoonste dingen de meest diepzinnige mysteries zich verhullen.

[peda]

Tegenstellingen behoren tot de dualiteit, maar in de metafysica wordt grosso-modo de dualiteit afgewezen.

De dualiteit afwijzen vanuit de eenheid kan eigenlijk niet, omdat je met afwijzen / accepteren gelijk al duaal bezig bent en dus de dualiteit juist omarmt met je afwijzing. Zonder waarnemingsachtergrond geen waarneming.

Dat is ook precies mijn insteek.
Is de geestelijke ziel wel in staat om de stoffelijke beperkingen te passeren?
Wanneer ik het zo lees, dan wordt deze grenspassage metafysisch door deelnemers als vanzelfsprekend gezien, maar ik ben er nog niet uit.

[Mullog]

Ook dan is de relatie jij goed dus ik slecht of andersom niet beredeneerbaar

Het is de maat waarmee je meet. Leg je de ander langs de lat, dan *hoor* je jezelf ook langs die lat te leggen. Maar goed dat is een moreel principe dat niet aangenomen hoeft te worden.

Ik begrijp niet goed wat dit met de maat nemen te maken heeft. Als ik beweer dat de auto van de buurman rood is dan zeg ik niks over de kleur van mijn auto. Als ik beweer dat jij goed bent dan zegt dat niet dat ik slecht ben. De logica die gehanteerd wordt is

Als ik jou als slecht oordeel, dan ben ik zelf goed. Als ik jou als goed oordeel dan ben ik zelf slecht

dat klopt dus niet. Dat is mijn enige punt.

[Mullog]

... We accepteren niets eigenlijk, als mensen.

Spreek voor jezelf.

[Noel2]

... We accepteren niets eigenlijk, als mensen.

Spreek voor jezelf.

Ik begrijp dat jij dat niet accepteert.

[Mullog]

Imo zit het niet zo in elkaar.
Het is niet zo dat "we" in die tegenstellingen leven.

Ergens zit het toch wel in de mens denk ik. Neem bijvoorbeeld de vakantie, bergbewoners doen niks liever dan met vakantie aan zee en vergapen zich aan de polder, terwijl de vlakke kustbewoners juist de bergen opzoeken. Tegenstellingen zijn het halve leven.

Je ze nu berg bewoners tegenover plat landers. Volgens mij gaat het juist over innerlijke tegenstrijdigheid.

[Mullog]

Spreek voor jezelf.

Ik begrijp dat jij dat niet accepteert.

Scherp . Ik accepteer je uitspraak niet, correct. Naar dat ik niets accepteer gaat veel te ver.

[Noel2]

Ik begrijp dat jij dat niet accepteert.

Scherp . Ik accepteer je uitspraak niet, correct. Naar dat ik niets accepteer gaat veel te ver.

Dat begrijp ik. Binnen de context van mijn berichten bedoel ik vooral dat mensen geneigd zijn situaties niet te accepteren zoals ze zijn, maar die naar hun hand willen zetten. Voor wat het waard is. Ik denk dat mensen soms gedwongen worden om zaken te accepteren. Zoals ziekte, dood, ongeluk. Maar dat dan nog de teneur is dat ze liever de macht hadden om de situaties niet te accepteren. Er zullen ook wel situaties zijn die je graag wilt accepteren, zoals de geboorte van een kleinkind, of het winnen van de loterij, of gewoon een pilsje op een terras. Dat spreekt voor zich.

Bij het voorbeeld van de temperatuur, de kachel gaat naar 20 en niet naar 16, omdat we de winter niet accepteren als winter zijnde. Alleen in die context bedoel ik het. En dan ben ikzelf al weer een uitzondering.

[Pyro_123]

Ergens zit het toch wel in de mens denk ik. Neem bijvoorbeeld de vakantie, bergbewoners doen niks liever dan met vakantie aan zee en vergapen zich aan de polder, terwijl de vlakke kustbewoners juist de bergen opzoeken. Tegenstellingen zijn het halve leven.

Je ze nu berg bewoners tegenover plat landers. Volgens mij gaat het juist over innerlijke tegenstrijdigheid.

Het innerlijk van een bergbewoner zal in wezen niet verschillen van dat van een platlander. Wel hebben ze een verschillende waarnemingsachtergrond.

[Noel2]

Als ik jou als slecht oordeel, dan ben ik zelf goed. Als ik jou als goed oordeel dan ben ik zelf slecht

dat klopt dus niet. Dat is mijn enige punt.

Dat klopt toch wel als je goed en slecht relatief aan jezelf bepaalt, en niet tegen een absolute norm of zo.

Ik geloof niet dat jij gelooft in absolute normen, dan zal je toch de realtieve norm wel begrijpen?

Dus slecht, is slechter dan mij (ik ben beter) en goed is beter dan mij (ik ben slechter).

In plaats van

Slecht is slecht op een absolute schaal, en ik kan net zo slecht zijn of zelfs slechter, en goed is goed op een absolute schaal, en ik kan net zo goed zijn of zelf beter.

Ik voel wel wat voor de absolute schaal zelf, in die zin dat door zoiets als de categorische imperatief bepaald kan worden hoe goed of slecht je bent.

[Pyro_123]

De dualiteit afwijzen vanuit de eenheid kan eigenlijk niet, omdat je met afwijzen / accepteren gelijk al duaal bezig bent en dus de dualiteit juist omarmt met je afwijzing. Zonder waarnemingsachtergrond geen waarneming.

Dat is ook precies mijn insteek.
Is de geestelijke ziel wel in staat om de stoffelijke beperkingen te passeren?
Wanneer ik het zo lees, dan wordt deze grenspassage metafysisch door deelnemers als vanzelfsprekend gezien, maar ik ben er nog niet uit.

Het is zoiets als licht dat door een glas-in-loodvenster schijnt: je ziet kleuren en vormen waardoor je weet dat het licht er is, maar om te weten hoe het licht zelf eruit ziet moet je naar buiten. En dat kun je niet.

[Noel2]

Als mens willen we:
- het warm hebben als het koud is
- het koud hebben als het warm is
- het droog hebben als het nat is
-het nat hebben als het droog is
…
We willen steeds dat wat niet is. waarom willen we niet wat is?

Als het de hel is willen we de hemel, maar als het de hemel is verwacht ik dat we de hel willen.

Je hebt het nu over z eikerds. Zij “we” dat? Ik denk van niet.
Je bent overal het woordje “te” vergeten.
– het warm willen hebben als het te koud is.
– het minder warm willen hebben als het te warm is.
Enzovoort.
In de tuin met een biertje ben ik tevreden. Dus in de hemel verlang ik niet naar de hel. Echt niet.

Ik chargeer wel wat, om het punt duidelijk te krijgen. Het is goed als je voor jezelf een positie kunt bepalen, en het te bespreken gedrag niet vertoont.

Maar goed, het gaat me ook niet om elkaar de maat te meten. De idee is meer dat “accepteren wat is” een zekere verlichting kan bieden.