Leg dat eens uit

[Tufkah]

Tegenstellingen behoren tot de dualiteit, maar in de metafysica wordt grosso-modo de dualiteit afgewezen.
Geestelijke eenheid met de Bron ( hoe ook in te vullen ) wordt daar main-stream hoog in het vaandel geschreven.
Hoe éénheid met de Bron ( hoe ook in te vullen ) vervolgens weer wordt gezien is uiteraard afhankelijk van de gevolgde kleuring.
Dualisme behoort tot de stoffelijke wereld en je bezig houden met dualiteit betekent je bezig houden met de stoffelijke wereld.
Voor de ene beschouwer is zich bezig houden met de stoffelijke wereld, het enige wat in het leven van belang is, voor de andere beschouwer gaat die beschouwing niet op. Welke premisse/ basisovertuiging heeft de regie, de prioriteit, het voortouw in het persoonlijk leven ?

In de metafysica wordt de dualiteit niet afgewezen, de dualiteit is daar niet. Dus kleuring kan er ook niet zijn. Je kunt nu eenmaal niet met je dualistische meetlat de nondualiteit gaan meten. Zolang er nog iets gemeten kan (de tegendelen) zit je in de dualiteit.

De mens wil nu eenmaal meten, maar in de non dualiteit is er geen maat om mee te meten. Vandaar ook het bekende: met de maat waarmee ge meet zult ge weder gemeten worden. Dan blijft men maar hangen in de dualiteit waar aan alles een meetlat van pas komt.

[Mullog]

dat klopt dus niet. Dat is mijn enige punt.

Dat klopt toch wel als je goed en slecht relatief aan jezelf bepaalt, en niet tegen een absolute norm of zo.

...

Ook dan klopt het niet. Als ik zeg dag dat jij goed bent kan ik mezelf slechter (minder goed ) vinden of beter of net zo goed.

Zoals gezegd, als ik zeg dat de auto van mijn buurman rood is zegt dat niks over de kleur van mijn auto. Het zegt zelfs niet of ik überhaupt wel een auto heb.

[Mullog]

Je ze nu berg bewoners tegenover plat landers. Volgens mij gaat het juist over innerlijke tegenstrijdigheid.

Het innerlijk van een bergbewoner zal in wezen niet verschillen van dat van een platlander. Wel hebben ze een verschillende waarnemingsachtergrond.

Wat ik bedoel is de tegenstrijdigheid binnen èèn persoon. Volgens mij heeft Noel2 het daar ook over.

[Noel2]

Dat klopt toch wel als je goed en slecht relatief aan jezelf bepaalt, en niet tegen een absolute norm of zo.

...

Ook dan klopt het niet. Als ik zeg dag dat jij goed bent kan ik mezelf slechter (minder goed ) vinden of beter of net zo goed.

Zoals gezegd, als ik zeg dat de auto van mijn buurman rood is zegt dat niks over de kleur van mijn auto. Het zegt zelfs niet of ik überhaupt wel een auto heb.

Okay prima, ik begrijp het anders.

Een kleur van een auto is geen waardeoordeel (als het goed is). Bij een waarde heb je meer of minder.

[Tiberius Claudius]

Dat is ook precies mijn insteek.
Is de geestelijke ziel wel in staat om de stoffelijke beperkingen te passeren?
Wanneer ik het zo lees, dan wordt deze grenspassage metafysisch door deelnemers als vanzelfsprekend gezien, maar ik ben er nog niet uit.

Het is zoiets als licht dat door een glas-in-loodvenster schijnt: je ziet kleuren en vormen waardoor je weet dat het licht er is, maar om te weten hoe het licht zelf eruit ziet moet je naar buiten. En dat kun je niet.

In de meeste gevallen kun je het gewoon meten en uitrekenen.
Men hoeft er niet voor naar buiten, wat natuurlijk wel zo makkelijk is.

[peda]

Dat is ook precies mijn insteek.
Is de geestelijke ziel wel in staat om de stoffelijke beperkingen te passeren?
Wanneer ik het zo lees, dan wordt deze grenspassage metafysisch door deelnemers als vanzelfsprekend gezien, maar ik ben er nog niet uit.

Het is zoiets als licht dat door een glas-in-loodvenster schijnt: je ziet kleuren en vormen waardoor je weet dat het licht er is, maar om te weten hoe het licht zelf eruit ziet moet je naar buiten. En dat kun je niet.

De "' grot "" van Plato.
Maar juist in de metafysica worden conclusies en overtuigingen aangereikt die wel degelijk door de inbrengers als "" weten "" komende
van "' buiten "' worden gebracht.
Bij de klassieke christenen kan ik mij dat voorstellen, immers bij hen wordt de Incarnatie groot geschreven.
Of de Incarnatie ( 2 naturen ) van Jezus daar dan het juiste Goddelijke antwoord op is, daaraan zijn vele topics gewijd.
Ook Walsch kent met de godsvonken in mijn optiek een vorm van "' verduisterde "' incarnatie.
Eigenlijk kent iedere metafysische richting wel aanknopingsposities die het "' weten "' van buiten de grot toelichten.
Als agnost kom ik er persoonlijk niet uit.
Is verkrijging van "' weten "' van buiten de grot wel mogelijk ? Ik weet het niet.
Bestaat er überhaupt wel "" weten "' buiten de grot. Ik weet het niet.
Voor oplossingen moet je derhalve niet bij mij zijn.
Kortom ik kan beargumenteren waarom ik het "' niet kan uitleggen "', maar opschieten doet het vervolgens niet echt.

[dingo]

Het is zoiets als licht dat door een glas-in-loodvenster schijnt: je ziet kleuren en vormen waardoor je weet dat het licht er is, maar om te weten hoe het licht zelf eruit ziet moet je naar buiten. En dat kun je niet.

De "' grot "" van Plato.
Maar juist in de metafysica worden conclusies en overtuigingen aangereikt die wel degelijk door de inbrengers als "" weten "" komende
van "' buiten "' worden gebracht.
Bij de klassieke christenen kan ik mij dat voorstellen, immers bij hen wordt de Incarnatie groot geschreven.
Of de Incarnatie ( 2 naturen ) van Jezus daar dan het juiste Goddelijke antwoord op is, daaraan zijn vele topics gewijd.
Ook Walsch kent met de godsvonken in mijn optiek een vorm van "' verduisterde "' incarnatie.
Eigenlijk kent iedere metafysische richting wel aanknopingsposities die het "' weten "' van buiten de grot toelichten.
Als agnost kom ik er persoonlijk niet uit.
Is verkrijging van "' weten "' van buiten de grot wel mogelijk ? Ik weet het niet.
Bestaat er überhaupt wel "" weten "' buiten de grot. Ik weet het niet.
Voor oplossingen moet je derhalve niet bij mij zijn.
Kortom ik kan beargumenteren waarom ik het "' niet kan uitleggen "', maar opschieten doet het vervolgens niet echt.

In metafysica hebben we het over zaken die niet te meten te zijn. In die zin kun je het ook nooit weten in de zin wat wij mensen weten noemen. Dat blijft zolang iets tot de metafysica behoort. Bij het accepteren van metafysica hoort ook de acceptatie dat er mogelijk machten en krachten zijn die wij niet (zomaar) meetbaar kunnen waarnemen.

[peda]

De "' grot "" van Plato.
Maar juist in de metafysica worden conclusies en overtuigingen aangereikt die wel degelijk door de inbrengers als "" weten "" komende
van "' buiten "' worden gebracht.
Bij de klassieke christenen kan ik mij dat voorstellen, immers bij hen wordt de Incarnatie groot geschreven.
Of de Incarnatie ( 2 naturen ) van Jezus daar dan het juiste Goddelijke antwoord op is, daaraan zijn vele topics gewijd.
Ook Walsch kent met de godsvonken in mijn optiek een vorm van "' verduisterde "' incarnatie.
Eigenlijk kent iedere metafysische richting wel aanknopingsposities die het "' weten "' van buiten de grot toelichten.
Als agnost kom ik er persoonlijk niet uit.
Is verkrijging van "' weten "' van buiten de grot wel mogelijk ? Ik weet het niet.
Bestaat er überhaupt wel "" weten "' buiten de grot. Ik weet het niet.
Voor oplossingen moet je derhalve niet bij mij zijn.
Kortom ik kan beargumenteren waarom ik het "' niet kan uitleggen "', maar opschieten doet het vervolgens niet echt.

In metafysica hebben we het over zaken die niet te meten te zijn. In die zin kun je het ook nooit weten in de zin wat wij mensen weten noemen. Dat blijft zolang iets tot de metafysica behoort. Bij het accepteren van metafysica hoort ook de acceptatie dat er mogelijk machten en krachten zijn die wij niet (zomaar) meetbaar kunnen waarnemen.

Hallo Dingo,

Dat is ook mijn insteek. Persoonlijk geldt voor mij dat ik rond het domein na de komma ( de metafysica ) niets zeker weet.
Zelfs niet eens of het domein wel werkelijk existeert. Ondanks dit gemis aan zekerheid heb ik wel grote belangstelling voor de vele visies die over
het domein worden verkondigd. In die zin klopt het dat ik mij als agnost laat leiden door het credo "" er zijn mogelijk machten en krachten die niet meetbaar kunnen worden waargenomen "'. Zelf doe ik geen uitspraak over de specifieke invulling van die machten en krachten, noch geef ik een oordeel over de "" bronnen "' waar basis uitspraken over machten en krachten worden gedaan. Voor mij is het de bonte stoet van vele metafysische uitwerkingen die mijn belangstelling heeft. Dat ook ik bepaalde kleuren favoriseer boven andere kleuren moge duidelijk zijn.

[Tufkah]

In metafysica hebben we het over zaken die niet te meten te zijn. In die zin kun je het ook nooit weten in de zin wat wij mensen weten noemen. Dat blijft zolang iets tot de metafysica behoort. Bij het accepteren van metafysica hoort ook de acceptatie dat er mogelijk machten en krachten zijn die wij niet (zomaar) meetbaar kunnen waarnemen.

Zelfs het 'weten' kan geweten worden. Daar komen we idd op een merkwaardig terrein uit: het weten heeft altijd een object van weten nodig. (Das ding für mich) Waarmee Kant besloot dat we de werkelijkheid nooit kunnen kennen: Das ding an sich. Doch 'das ding an sich' is nu juist de geestelijke, metafysische wereld.

Het (das ding an sich) heeft echter geen maat, de mens zit vast in een (onwerkelijke) wereld waarin alles een maat heeft: de geschapen wereld. Hoe daar uit te komen, dat is de kwestie. Met het mentale domein (het denken) gaat dat niet lukken, want het is juist het denken wat 'meet'.

[peda]

Als mens willen we:
- het warm hebben als het koud is
- het koud hebben als het warm is
- het droog hebben als het nat is
-het nat hebben als het droog is
…
We willen steeds dat wat niet is. waarom willen we niet wat is?

Als het de hel is willen we de hemel, maar als het de hemel is verwacht ik dat we de hel willen.

Waarom is de ene mens ontevreden met/ over alles, terwijl de andere mens volledig tevreden is met/ over alles.
Voor een antwoord, raad ik een bezoek aan een psycholoog aan.

[Noel2]

Als mens willen we:
- het warm hebben als het koud is
- het koud hebben als het warm is
- het droog hebben als het nat is
-het nat hebben als het droog is
…
We willen steeds dat wat niet is. waarom willen we niet wat is?

Als het de hel is willen we de hemel, maar als het de hemel is verwacht ik dat we de hel willen.

Waarom is de ene mens ontevreden met/ over alles, terwijl de andere mens volledig tevreden is met/ over alles.
Voor een antwoord, raad ik een bezoek aan een psycholoog aan.

Het gaat om de psyche, de ziel, de levensadem, bij van alles het andere willen dan wat er werkelijk is, hanteer je een negatieve visie op het leven, er moet verbeterd worden. De realiteit is imperfect dan.

Volgens mij houdt het Koninkrijk Gods in een staat van geest waarin alles perfect is. Dus daar zit wat contrast. Hoe kunnen we dit contrast benaderen?

[peda]

Waarom is de ene mens ontevreden met/ over alles, terwijl de andere mens volledig tevreden is met/ over alles.
Voor een antwoord, raad ik een bezoek aan een psycholoog aan.

Het gaat om de psyche, de ziel, de levensadem, bij van alles het andere willen dan wat er werkelijk is, hanteer je een negatieve visie op het leven, er moet verbeterd worden. De realiteit is imperfect dan.

Volgens mij houdt het Koninkrijk Gods in een staat van geest waarin alles perfect is. Dus daar zit wat contrast. Hoe kunnen we dit contrast benaderen?

Zou de in de stoffelijke wereld tevreden mens dichter bij het Koninkrijk Gods staan als de in de stoffelijke wereld staande notoire ontevreden mens ?
Wie een uitspraak doet, heeft kennelijk weet van het hoe en wat rond het Koninkrijk Gods.
Rond dit "" weet hebben "" buiten de grot, daarom draait inderdaad het hele GG forum.

[Noel2]

Het gaat om de psyche, de ziel, de levensadem, bij van alles het andere willen dan wat er werkelijk is, hanteer je een negatieve visie op het leven, er moet verbeterd worden. De realiteit is imperfect dan.

Volgens mij houdt het Koninkrijk Gods in een staat van geest waarin alles perfect is. Dus daar zit wat contrast. Hoe kunnen we dit contrast benaderen?

Zou de in de stoffelijke wereld tevreden mens dichter bij het Koninkrijk Gods staan als de in de stoffelijke wereld staande notoire ontevreden mens ?
Wie een uitspraak doet, heeft kennelijk weet van het hoe en wat rond het Koninkrijk Gods.
Rond dit "" weet hebben "" buiten de grot, daarom draait inderdaad het hele GG forum.

Zoals jij gaat voor de “bonte stoet”, ga ik voor de “theoretische benadering”. “Koninkrijk Gods” blijft dan iets dat je metafysisch beschrijft.

Met de negative levenshouding heb ik ervaring, met alles als perfect zien ook wel, maar dan theoretisch. ik doe er enige moeite voor, kachel in de winter niet naar 20.

[peda]

Zou de in de stoffelijke wereld tevreden mens dichter bij het Koninkrijk Gods staan als de in de stoffelijke wereld staande notoire ontevreden mens ?
Wie een uitspraak doet, heeft kennelijk weet van het hoe en wat rond het Koninkrijk Gods.
Rond dit "" weet hebben "" buiten de grot, daarom draait inderdaad het hele GG forum.

Zoals jij gaat voor de “bonte stoet”, ga ik voor de “theoretische benadering”. “Koninkrijk Gods” blijft dan iets dat je metafysisch beschrijft.

Met de negative levenshouding heb ik ervaring, met alles als perfect zien ook wel, maar dan theoretisch. ik doe er enige moeite voor, kachel in de winter niet naar 20.

Inderdaad is het Koninkrijk Gods datgene dat een ieder op eigen wijze invult.
Noël gaat voor een theoretische benadering, een ander heeft een andere invulling.
Juist die grote verscheidenheid aan eigen invulling rond nagenoeg elk metafysisch thema/ hoofdstuk, is voor mij nu juist de "'bonte stoet"'.
Waarom heeft de ene mens een negatieve levenskijk, terwijl de andere mens een positieve levenskijk heeft. In mijn optiek kent de psycholoog het antwoord en heeft het niet veel van doen met het domein metafysica.
Het Koninkrijk Gods behoort m.i. tot de metafysica.

[Noel2]

de vraag is dan als je de geestelijke staat hebt om winter te accepteren en de kachel niet naar 20 te zetten of je dan dichter bij het KG bent?

[Mullog]

Ook dan klopt het niet. Als ik zeg dag dat jij goed bent kan ik mezelf slechter (minder goed ) vinden of beter of net zo goed.

Zoals gezegd, als ik zeg dat de auto van mijn buurman rood is zegt dat niks over de kleur van mijn auto. Het zegt zelfs niet of ik überhaupt wel een auto heb.

Okay prima, ik begrijp het anders.

Een kleur van een auto is geen waardeoordeel (als het goed is). Bij een waarde heb je meer of minder.

Dan pas ik mijn uitspraak aan. "Mijn buurman heeft een goede auto". Kun je daaruit concluderen dat ik een slechte auto heb, want dat is wat er gesteld werd?

Wat ik niet goed begrijp is dat iemand die Kant leest deze eenvoudige logica niet lijkt te snappen.

[peda]

de vraag is dan als je de geestelijke staat hebt om winter te accepteren en de kachel niet naar 20 te zetten of je dan dichter bij het KG bent?

Staat de Trump kiezer dichterbij het K G als de niet-Trump -kiezer?
Staat de veganist dichterbij het K G als de biefstuk-liefhebber.
Staan diegenen die preventieve vaccinaties goedkeuren dichter bij het K G als diegenen die preventieve vaccinaties afwijzen.
Staan klimaat aktivisten dichterbij het K G als diegenen die de klimaat problematiek onzin vinden.
Staan diegenen die de klassiek christelijke weg-bewandeling volgen dichterbij het K G als diegenen die een andere wandeling maken.

Zo zijn er nog een eindeloze reeks van voorbeelden te noemen.

Wie durft het antwoord te geven ??

[Noel2]

Okay prima, ik begrijp het anders.

Een kleur van een auto is geen waardeoordeel (als het goed is). Bij een waarde heb je meer of minder.

Dan pas ik mijn uitspraak aan. "Mijn buurman heeft een goede auto". Kun je daaruit concluderen dat ik een slechte auto heb, want dat is wat er gesteld werd?

Wat ik niet goed begrijp is dat iemand die Kant leest deze eenvoudige logica niet lijkt te snappen.

tsja daar heb je wel een punt, ik denk wel dat Tufkah het anders bedoelt, als je iemand slecht noemt dat je dat bedoelt ten opzichte van jezelf.

Kant lezen zegt niets over of je zelf altijd logica kan onderscheiden.

[Inktvlam]

Tegenstellingen behoren tot de dualiteit, maar in de metafysica wordt grosso-modo de dualiteit afgewezen.

In de boeken van Lorber staat heel wat anders.
Zonder tegenstellingen zou een wezen geen wezen zijn.
Ieder bestaan, het goddelijke niet uitgezonderd, heeft in zichzelf alleen maar tegenstellingen.
leder wezen kreeg geheel in zichzelf de beschikking over rust en beweging, luiheid en ijver, duister en licht, liefde en toorn, opvliegendheid en zachtmoedigheid en nog duizenden andere mogelijkheden; alleen de mate waarin was verschillend.
In God waren al de tegenstellingen al eeuwig volmaakt in balans. Maar bij de geschapen wezens moesten zij pas door de vrije strijd uit zichzelf, dus door de bekende zelfwerkzaamheid, in de juiste orde komen.
Geen enkele kracht kan iets doen, als er geen tegengestelde kracht is. Licht bestaat niet zonder donker. Ieder bestaan, het goddelijke niet uitgezonderd, heeft in zichzelf alleen maar tegenstellingen, zoals ontkennende en bevestigende, die steeds zó tegenover elkaar staan als koude en warmte, donker en licht, hard en zacht, bitter en zoet, zwaar en licht, nauw en ruim, breed en smal, hoog en laag, haat en liefde, slecht en goed, vals en echt, en leugen en waarheid.

[Inktvlam]

Zelfs het 'weten' kan geweten worden. Daar komen we idd op een merkwaardig terrein uit: het weten heeft altijd een object van weten nodig. (Das ding für mich) Waarmee Kant besloot dat we de werkelijkheid nooit kunnen kennen: Das ding an sich. Doch 'das ding an sich' is nu juist de geestelijke, metafysische wereld.

Het (das ding an sich) heeft echter geen maat, de mens zit vast in een (onwerkelijke) wereld waarin alles een maat heeft: de geschapen wereld. Hoe daar uit te komen, dat is de kwestie. Met het mentale domein (het denken) gaat dat niet lukken, want het is juist het denken wat 'meet'.

Die uitspraak van Kant over “das ding an sich” hebben we hier al vele malen besproken.
De uitspraak: “we kunnen de werkelijkheid niet kennen” klopt niet. Als de werkelijkheid onkenbaar is, kun je er niets over zeggen en dus ook niet dat hij onkenbaar is. Het veronderstelt dat je blijkbaar meer weet over de werkelijkheid, maar dan kun je niet tegelijkertijd zeggen dat ie onkenbaar is. Dat soort absolute uitspraken zijn innerlijk tegenstrijdig. De kritiek van filosofen op Kant was: hoe het toch mogelijk is dat het onmogelijk is over "das ding an sich" te spreken terwijl Kant zelf in zijn boek (Kritiek van de zuivere rede) niet anders doet.

[peda]

Hallo Inktvlam,

Zeker een opvatting in de metafysica.
Ten diepste geloven ook de eeuwige hel-overtuigden m.i. in een eeuwige dualiteit na de dood.
De hemel-bewoners bij God cq de nieuwe-aarde-bewoners bij God en de hel bewoners zonder God.
Eeuwige dualiteit, dat klopt.
De verschillen in metafysische overtuiging zijn groot en blijven ook groot.

[peda]

Zelfs het 'weten' kan geweten worden. Daar komen we idd op een merkwaardig terrein uit: het weten heeft altijd een object van weten nodig. (Das ding für mich) Waarmee Kant besloot dat we de werkelijkheid nooit kunnen kennen: Das ding an sich. Doch 'das ding an sich' is nu juist de geestelijke, metafysische wereld.

Het (das ding an sich) heeft echter geen maat, de mens zit vast in een (onwerkelijke) wereld waarin alles een maat heeft: de geschapen wereld. Hoe daar uit te komen, dat is de kwestie. Met het mentale domein (het denken) gaat dat niet lukken, want het is juist het denken wat 'meet'.

Die uitspraak van Kant over “das ding an sich” hebben we hier al vele malen besproken.
De uitspraak: “we kunnen de werkelijkheid niet kennen” klopt niet. Als de werkelijkheid onkenbaar is, kun je er niets over zeggen en dus ook niet dat hij onkenbaar is. Het veronderstelt dat je blijkbaar meer weet over de werkelijkheid, maar dan kun je niet tegelijkertijd zeggen dat ie onkenbaar is. Dat soort absolute uitspraken zijn innerlijk tegenstrijdig. De kritiek van filosofen op Kant was: hoe het toch mogelijk is dat het onmogelijk is over "das ding an sich" te spreken terwijl Kant zelf in zijn boek (Kritiek van de zuivere rede) niet anders doet.

Ik zie wel de toevoeging dat door Openbaring de niet-te-kennen-werkelijkheid ( God ) door initiatief van God Zelve ten dele kenbaar wordt gemaakt.

[Tufkah]

Tegenstellingen behoren tot de dualiteit, maar in de metafysica wordt grosso-modo de dualiteit afgewezen.

In de boeken van Lorber staat heel wat anders.
Zonder tegenstellingen zou een wezen geen wezen zijn.
Ieder bestaan, het goddelijke niet uitgezonderd, heeft in zichzelf alleen maar tegenstellingen.
leder wezen kreeg geheel in zichzelf de beschikking over rust en beweging, luiheid en ijver, duister en licht, liefde en toorn, opvliegendheid en zachtmoedigheid en nog duizenden andere mogelijkheden; alleen de mate waarin was verschillend.
In God waren al de tegenstellingen al eeuwig volmaakt in balans. Maar bij de geschapen wezens moesten zij pas door de vrije strijd uit zichzelf, dus door de bekende zelfwerkzaamheid, in de juiste orde komen.
Geen enkele kracht kan iets doen, als er geen tegengestelde kracht is. Licht bestaat niet zonder donker. Ieder bestaan, het goddelijke niet uitgezonderd, heeft in zichzelf alleen maar tegenstellingen, zoals ontkennende en bevestigende, die steeds zó tegenover elkaar staan als koude en warmte, donker en licht, hard en zacht, bitter en zoet, zwaar en licht, nauw en ruim, breed en smal, hoog en laag, haat en liefde, slecht en goed, vals en echt, en leugen en waarheid.

Zonder tegenstelling bestaat geen wezen zoals wij mensen. Maar als Lorber God daarvan niet uitzondert dan is hij een valse Christus. God staat juist boven de tegenstellingen, God is Eén in Zichzelf.

Het scheppen an sich veroorzaakte de tegenstellingen. God schiep de dag en de nacht. Zie Gen 1:4-5 God maakte scheiding tussen het licht en tussen de duisternis.
5 En God noemde het licht dag, en de duisternis noemde Hij nacht.

De 'scheppingsact' is het scheiden tussen de twee tegenstellingen. Maar God Zelf is geen tegenstelling, anders dan zou God geen Een zijn.

[Tufkah]

Zelfs het 'weten' kan geweten worden. Daar komen we idd op een merkwaardig terrein uit: het weten heeft altijd een object van weten nodig. (Das ding für mich) Waarmee Kant besloot dat we de werkelijkheid nooit kunnen kennen: Das ding an sich. Doch 'das ding an sich' is nu juist de geestelijke, metafysische wereld.

Het (das ding an sich) heeft echter geen maat, de mens zit vast in een (onwerkelijke) wereld waarin alles een maat heeft: de geschapen wereld. Hoe daar uit te komen, dat is de kwestie. Met het mentale domein (het denken) gaat dat niet lukken, want het is juist het denken wat 'meet'.

Die uitspraak van Kant over “das ding an sich” hebben we hier al vele malen besproken.
De uitspraak: “we kunnen de werkelijkheid niet kennen” klopt niet. Als de werkelijkheid onkenbaar is, kun je er niets over zeggen en dus ook niet dat hij onkenbaar is. Het veronderstelt dat je blijkbaar meer weet over de werkelijkheid, maar dan kun je niet tegelijkertijd zeggen dat ie onkenbaar is. Dat soort absolute uitspraken zijn innerlijk tegenstrijdig. De kritiek van filosofen op Kant was: hoe het toch mogelijk is dat het onmogelijk is over "das ding an sich" te spreken terwijl Kant zelf in zijn boek (Kritiek van de zuivere rede) niet anders doet.

Daar zijn we het over eens, het onkenbare valt wel degelijk te kennen. Paulus doet daar een uitspraak over.

[Noel2]

Zelfs het 'weten' kan geweten worden. Daar komen we idd op een merkwaardig terrein uit: het weten heeft altijd een object van weten nodig. (Das ding für mich) Waarmee Kant besloot dat we de werkelijkheid nooit kunnen kennen: Das ding an sich. Doch 'das ding an sich' is nu juist de geestelijke, metafysische wereld.

Het (das ding an sich) heeft echter geen maat, de mens zit vast in een (onwerkelijke) wereld waarin alles een maat heeft: de geschapen wereld. Hoe daar uit te komen, dat is de kwestie. Met het mentale domein (het denken) gaat dat niet lukken, want het is juist het denken wat 'meet'.

Die uitspraak van Kant over “das ding an sich” hebben we hier al vele malen besproken.
De uitspraak: “we kunnen de werkelijkheid niet kennen” klopt niet. Als de werkelijkheid onkenbaar is, kun je er niets over zeggen en dus ook niet dat hij onkenbaar is. Het veronderstelt dat je blijkbaar meer weet over de werkelijkheid, maar dan kun je niet tegelijkertijd zeggen dat ie onkenbaar is. Dat soort absolute uitspraken zijn innerlijk tegenstrijdig. De kritiek van filosofen op Kant was: hoe het toch mogelijk is dat het onmogelijk is over "das ding an sich" te spreken terwijl Kant zelf in zijn boek (Kritiek van de zuivere rede) niet anders doet.

In het kort komt de theorie van Kant erop neer dat de dingen in de wereld gekend worden door ons kenvermogen, we kennen ze dus alleen zoals ze zijn bemiddeld door ons kenvermogen. Hoe de dingen onbemiddeld zijn weten wij niet, en kunnen wij niet weten. De wetenschap moet het doen met fenomenen.