Karma: 'universele' wet of onzin?

[Jon]

Ik moet je corrigeren op dit punt: Jesaja 42:8 zegt het duidelijk: "Ik ben de HEERE – dat is Mijn Naam" (HSV). Dat is een vertaling van JHWH. In het Hebreeuws, de grondtekst, staan er klinkers bij: JuHWaaH, waar Jahwe van gemaakt wordt. Op ander plaatsen staan andere klinkers waar Jehovah van gemaakt wordt. Juwaah is het dus. Met een ù.

Hoi Piet, leuk weer iets van je te lezen.

Helaas ‘moet’ ook jij gecorrigeerd worden: Het oorspronkelijke Hebreeuws van het Oude Testament kent geen klinkers.

Het Hebreeuws is in feite een ‘klanktaal’, die bedoeld is om te spreken/reciteren. Men reciteerde de Schrift met behulp van een yad (handje). Als men dan de Naam (JHWH) tegenkwam, sprak men gewoon uit wat ook tegen Mozes werd gezegd, namelijk: “Ik ben die ik ben”.

De Onuitsprekelijke identificeert Zich als de “IK BEN DIE IK BEN” en dat is precies zoals ook Mozes het ‘hoort’ bij de brandende braamstruik.

De Masoreten voegden veel later klinkers toe omdat vele buitenstaanders het Hebreeuws wilden lezen, maar niet meer als de ‘echte’ Joden en dus op de juiste wijze, konden lezen en reciteren. Ze voegden de klankpatronen van Adodai toe aan JHWH, zodat de Naam leesbaar (en dus begrijpelijk) werd voor niet-ingewijden. De Masoreten maakten van JHWH dus Jehovah.

Voor mij blijft het sowieso gewoon “Ik Ben”. Ik was wat te snel met reageren op Piet. Ik vond het al heel mooi dat Piet niet met Jehova aankwam, of Jahweh. Ik zag over het hoofd dat hij een nieuwe eigennaam introduceerde, Juwaah. Daarna heb ik het maar zo gelaten. Ik heb geen trek in twistgesprekken. Voor mij is de naam ook niet “Ik Ben de Heer”. Enkel Ik Ben.

Zonder zelfstandig naamwoord erachter, waarmee de drie personen leer dan weer in stand wordt gehouden, of een gender aan God wordt toegekend. De naam van mijn God is Ik Ben.

En in die Een-voud van Ik Ben ligt een veel grotere diepgang en betekenis die niet in woorden ontvangen of gegeven kan worden. Alle discussie over “de naam” is ijdel. IJdelheid van de betreffende discussianten, de natuurlijke mens. Ze doen maar.

[Ruben]

Hoi Piet, leuk weer iets van je te lezen.

Helaas ‘moet’ ook jij gecorrigeerd worden: Het oorspronkelijke Hebreeuws van het Oude Testament kent geen klinkers.

Het Hebreeuws is in feite een ‘klanktaal’, die bedoeld is om te spreken/reciteren. Men reciteerde de Schrift met behulp van een yad (handje). Als men dan de Naam (JHWH) tegenkwam, sprak men gewoon uit wat ook tegen Mozes werd gezegd, namelijk: “Ik ben die ik ben”.

De Onuitsprekelijke identificeert Zich als de “IK BEN DIE IK BEN” en dat is precies zoals ook Mozes het ‘hoort’ bij de brandende braamstruik.

De Masoreten voegden veel later klinkers toe omdat vele buitenstaanders het Hebreeuws wilden lezen, maar niet meer als de ‘echte’ Joden en dus op de juiste wijze, konden lezen en reciteren. Ze voegden de klankpatronen van Adodai toe aan JHWH, zodat de Naam leesbaar (en dus begrijpelijk) werd voor niet-ingewijden. De Masoreten maakten van JHWH dus Jehovah.

Voor mij blijft het sowieso gewoon “Ik Ben”. Ik was wat te snel met reageren op Piet. Ik vond het al heel mooi dat Piet niet met Jehova aankwam, of Jahweh. Ik zag over het hoofd dat hij een nieuwe eigennaam introduceerde, Juwaah. Daarna heb ik het maar zo gelaten. Ik heb geen trek in twistgesprekken. Voor mij is de naam ook niet “Ik Ben de Heer”. Enkel Ik Ben.

Zonder zelfstandig naamwoord erachter, waarmee de drie personen leer dan weer in stand wordt gehouden, of een gender aan God wordt toegekend. De naam van mijn God is Ik Ben.

En in die Een-voud van Ik Ben ligt een veel grotere diepgang en betekenis die niet in woorden ontvangen of gegeven kan worden. Alle discussie over “de naam” is ijdel. IJdelheid van de betreffende discussianten, de natuurlijke mens. Ze doen maar.

Het is geen discussie maar een verdieping. Ik ben betekent in het hebreeuws
Ik = Aleph: Afgeleid van het woord "alef", wat "os" of "rund" betekent. De letter staat symbool voor kracht en leiderschap
Ben = 2 letters Beth: Afgeleid van het woord "beth", wat "huis" betekent. De letter staat symbool voor huis, woning of verblijfplaats
Nun: Betekent "vis/zaad" en staat symbool voor leven en overvloed.
Het Hebreeuwse **בֵּן** (*ben*, "zoon") is verwant aan het werkwoord **בָּנָה** (*banah*, "bouwen").
- Dit suggereert inderdaad een **fundament**, een **gevestigd leven**: een "zoon" is iemand die het bestaan van de familie **wortelt en voortbouwt**.
- In de Bijbelse context is een "zoon van God" dus geen biologische claim, maar een **symbolische**:
> *"Hij draagt het goddelijke zaad (levenskracht) in zich, als een tak aan de Wijnstok (Jesaja 5:7), of een steen in Gods Tempel (Efeziërs 2:21)."*

Zonder deze "neerdaling" van goddelijk zaad/leven zou er geen schepping zijn. Zonder een God die zichzelf ook kan beperken zou er geen vrijheid voor ons zijn, maar in liefde geeft hij ons die vrijheid en "beperkt" dus zichzelf.
De derde "persoon" is de heilige geest, de eeuwige verbinding van vader en zoon of God en creatie

De drie-eenheid wordt dus beschreven in de naam van God, het zijn 3 aspecten die samen 1 zijn.

[Tufkah]

God is niet te vergelijken met iets wat wij kennen. In onze wereld staat het ene tegenover het andere. De dag staat tegenover de nacht, het dal staat tegenover de berg. De dag kan niet zonder nacht bestaan, de berg kan niet zonder het dal bestaan. In het geschapene zijn tegenstellingen, God is ongeschapen. (Uiteraard)

Maar God is Een , zelfs Satan is geen tegenovergestelde van God. Wie zoiets zou beweren zou suggereren dat God in een strijd is verwikkeld met Satan, dat is niet het geval. Met geen enkele intellectuele bepaling is God vast te stellen. En ook zintuigelijk is God niet vast te stellen. (Niemand heeft God ooit gezien, de Zoon heeft Hem ons verklaard.)

Er staan in de bijbel heel veel eigenschappen genoemd waar we hem aan kunnen herkennen hoor. De ogenschijnlijke tegenstellingen van de wereld zijn juist zijn bevestiging. Het is zijn harmonie, die wij hebben te (h)erkennen, en door onze lessen te hebben verheffen tot de hoogste hoogten, zoals jezus ons voorgedaan heeft.
Wij zijn zijn handen en voeten, en soms een tegenstander die dwingt om nog beter te vestigen in zijn alomvattende liefde.
Het is allemaal God, inderdaad geen strijd tussen goed en kwaad, maar een eeuwige verdieping in hem.

- Ik volg de negatieve theologie, welke God benadert in wat hij niet is.
- De tegenstellingen is de wereld zijn een gegeven, niet schijnbaar. Het maakt de schepping mogelijk.

Verder eens, we kunnen in God verzinken/verdiepen en er zelf in verdwijnen.

[Ruben]

Er staan in de bijbel heel veel eigenschappen genoemd waar we hem aan kunnen herkennen hoor. De ogenschijnlijke tegenstellingen van de wereld zijn juist zijn bevestiging. Het is zijn harmonie, die wij hebben te (h)erkennen, en door onze lessen te hebben verheffen tot de hoogste hoogten, zoals jezus ons voorgedaan heeft.
Wij zijn zijn handen en voeten, en soms een tegenstander die dwingt om nog beter te vestigen in zijn alomvattende liefde.
Het is allemaal God, inderdaad geen strijd tussen goed en kwaad, maar een eeuwige verdieping in hem.

- Ik volg de negatieve theologie, welke God benadert in wat hij niet is.
- De tegenstellingen is de wereld zijn een gegeven, niet schijnbaar. Het maakt de schepping mogelijk.

Verder eens, we kunnen in God verzinken/verdiepen en er zelf in verdwijnen.

Het is de schepping, jing en yang, beide God.
Maar er is wel 1 juiste relatie met die God en die laat Jezus zien.
Een overgave aan Hem, die groter is, en vertrouwen in zijn perfectie.
Maar ook het ondergeschikte aan elkaar en het samen zoeken naar Gods wil in elke situatie, daar gaat het leven uiteindelijk om.
Samen onze karma (acties/intenties) in overeenstemming brengen met zijn wil, die een alomvattende perfecte liefde is. Een liefde die ook grenzen stelt waar nodig.