Messenger schreef: 21 mar 2021, 11:20
Yours schreef: 21 mar 2021, 08:55
Messenger schreef: 21 mar 2021, 02:01
Nee niet hetzelfde. Van alles en iedereen dat ooit was, is en zal zijn gaat helemaal niets verloren.
De kern gaat niet verloren, maar de Walsch-bron waaruit geput wordt droogt op omdat er geen verantwoordelijkheid genomen wordt voor daden die als kwaad bestempeld kunnen worden.
Die verantwoordelijkheid zal blijken uit de levensschouw, waarbij de beul datgene zal ervaren wat hij de gemartelde heeft aangedaan. Dokter Mengele zal ervaren wat hij zijn proefkonijnen in Auschwitz heeft laten doormaken.
Een Hitler die miljoenen direct of indirect heeft beschadigd, ervaart welke impact dat heeft gehad en welke pijn en welk leed vanuit de positie van zijn slachtoffers. Hitler die in de schoenen staat van zijn slachtoffers.
Die levensschouw is niet een soort van oordeel of gerechtigheid, het is de Gulden Regel die wordt uitgewerkt.
Het ene deel van God ervaart het andere deel van God, omdat God in essentie één entiteit is, omdat God het Al in Al is.
Elke keer ga je daaraan voorbij alsof het niets betekenend is. Wat voor verantwoordelijkheid zie jij dan voor je?
De levensschouw die ik beschrijf komt het dichtst in de buurt van oog om oog, tand om tand.
"Behandel de ander zoals je zelf behandeld wilt worden."
Als je mensen martelt, zul je precies die marteling terugvoelen.
Als je mensen gelukkig maakt, zul je precies dat geluk voelen.
Het ene deel ervaart hoe het andere deel is beroerd.
Ik wil benadrukken dat ik persoonlijk geen belang hecht aan 'oog om oog en tand om tand'. Evenmin als aan wraak of iets dergelijks. Integendeel: als mens kan ik goed vergeven, vergeten is dan weer een andere kwestie.
In mijn visie is het zo dat als je zoals Hitler de eigen hel creëert er wetmatigheden van oorzaak en gevolg in werking treden. Denk jij in verband daarmee werkelijk dat het leed waar Hitler voor verantwoordelijk is ten aanzien van de 6 miljoen doden en in totaal 60 miljoen slachtoffers door hem vereffend en geheeld is bij zijn levensschouw? Dat daarmee de pijn en het aangedane leed van al die afgescheiden van hem zijnde 60 miljoen slachtoffers daardoor genezen en geheeld is? En dat de Gulden Regel daarmee is uitgewerkt en hiermee vervuld?
In mijn visie is de
essentie van de levensschouw feitelijk dat door het voelen en beleven van de pijn en het leed van die slachtoffers Hitler en ieder ander bij zijn/haar sterven hooguit
het besluit kan nemen diezelfde pijn en datzelfde leed in een volgende incarnatie
niet meer opnieuw te veroorzaken. Dit staat voor mij buiten het feit dat er voor wat betreft de slachtoffers zelf goed gemaakt zal moeten gaan worden.
In mijn visie zal de (Al)bron van het leven waar Hitler uit putte, volledig opgedroogd blijken te zijn. En zijn voorheen esoterisch beleven mondt uit in een exoterische zoektocht via zijn eigen geschapen hel van haat en afgescheidenheid. Op een bepaald moment zullen er ook weer incarnaties plaats vinden, want het uiteindelijke Al kan niet tot stand komen als ook Hitler daar geen deel van uitmaakt. Dat zal gezien de haat die hij in zich draagt echter geen gemakkelijke weg zijn.
