peda schreef: ↑28 apr 2019, 10:01 Het kwartje valt in dit topic maar niet dat I D geen wetenschappelijke theorie is, maar dat anderzijds de onjuistheid van I D ook niet met forse feiten (wetenschappelijke methode) kan worden bewezen.
Bs"d
Is de heldere en duidelijk uitspraak in PubMed die zegt dat het spontaan ontstaan van dual coding genes praktisch onmogelijk is voor jou geen wetenschappelijk bewijs? Indien niet, waarom niet?
I D onttrekt zich per definitie aan wetenschappelijk onderzoek ( geen falsificatie mogelijkheden ).
Ja hoor, je kan het prima falsificeren. Het enige wat je hoeft te doen is uit te leggen hoe het mogelijk is dat in het DNA codes door codes lopen zonder intelligent ingrijpen. Door stom toeval dus.
Als je dat kan heb je het gefalsificeerd.
Maar dat probleem van "Het moet gefalsificeerd kunnen worden!!" dat schijn je weer niet te hebben met de ET.
We kunnen nou eenmaal niet miljoenen jaren gaan zitten wachten om te zien of evolutie echt plaatsvindt.
Dat is dus een bijzonder zachte wetenschap.
http://en.wikipedia.org/wiki/Jerry_Coyne
Jerry Allen Coyne (born 1949) is an American professor of biology, known for his commentary on the intelligent design debate.
"Of Vice and Men, A Case Study of Evolutionary Psychology" By Jerry Allan Coyne
"In de pikorde van de wetenschap schuilt evolutionaire biologie ergens dichtbij de bodem, veel dichter bij de frenologie (schedelmeting) dan bij de fysica. Evolutionaire biologie is immers een historische wetenschap, beladen met de onvermijdelijke onvoorspelbaarheid van de geschiedenis. Wij evolutionaire biologen kunnen geen Krijtpark genereren om precies te observeren wat de dinosauriërs doodde; en, in tegenstelling tot "hardere" wetenschappers, kunnen we meestal geen problemen oplossen met een eenvoudig experiment, zoals het toevoegen van buis A aan buis B en het vaststellen van de kleur van het mengsel.
Het laatste dode gewicht dat ons dichter bij de frenologie brengt is "evolutionaire psychologie", of de wetenschap die vroeger bekend stond als de sociobiologie, die de evolutionaire wortels van het menselijk gedrag bestudeert. Er is niets inherent mis met deze onderneming, en het heeft een aantal intrigerende theorieën voorgesteld, in het bijzonder over de evolutie van de taal. Het probleem is dat de evolutionaire psychologie lijdt onder het wetenschappelijke equivalent van megalomanie. De meeste aanhangers zijn ervan overtuigd dat vrijwel elk menselijk handelen of gevoel, inclusief depressie, homoseksualiteit, religie en bewustzijn, door natuurlijke selectie direct in onze hersenen werd gebracht. In deze visie wordt evolutie de sleutel - de enige sleutel - die onze menselijkheid kan ontsluiten.
Helaas verwarren evolutionaire psychologen routinematig theorie en speculatie door elkaar. In tegenstelling tot botten fossiliseert gedrag niet, en het begrijpen van de evolutie ervan impliceert vaak het verzinnen van verhalen die plausibel klinken maar moeilijk te testen zijn. Depressie, bijvoorbeeld, wordt gezien als een eigenschap die wordt bevorderd door natuurlijke selectie om ons in staat te stellen onze problemen op te lossen door ons terug te trekken, te reflecteren en zo onze toekomstige voortplanting te verbeteren. Aannemelijk? Misschien. Wetenschappelijk testbaar? Absoluut niet. Als evolutionaire biologie een zachte wetenschap is, dan is de evolutionaire psychologie haar slappe onderbuik.".