Petra schreef: 26 okt 2021, 10:00
Ik dacht deze kant op:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ziel_(filosofie)
De term ziel wordt door de verschillende religies anders geïnterpreteerd, vaak (onder andere in het christendom) als het ondeelbare en onsterfelijke deel van de mens, diens essentie.
Dat is ook mijn interpretatie en ook de uitleg in de boeken van Walsch.
De ziel is onsterfelijk, onkwetsbaar, deel van God.
God ervaart zich via alle zielen.
Tussen de zielen is in essentie geen verschil met God, behalve dan in de doorgemaakte ervaringen en de daaruit voortgekomen belevenissen.
De ziel is de verbinding met de bron/God en de geest van de individuatie.
De geest herinnert zich gedurende de ervaring Wie en Wat hij is.
De geest is het ego, bewustzijn, verstand, persoonlijkheid die blanco ter wereld komt en zich via empirische weg ervaart als individu.
Het lichaam is daarbij het instrument/voertuig.
Wanneer de geest de ziel ontdekt, en zich herinnert Wie en Wat hij/zij is, is de ziel verheugd en "jubelen de hemelen".
Dit is wel een gevaarlijke fase, aangezien de geest kan vergeten dat het lichaam kwetsbaar is (het enige dat kan vergaan) en geen gevaar wordt gezien voor het lichaam en het lichaam veronachtzaamd.
Mijn boodschap is als een gedachte waarmee je kunt spelen zonder deze te accepteren.